Dag 1-3 Thailand
De vlucht van Amsterdam-Dubai-Bangkok was rustig verlopen. Op het traject Dubai-Bangkok zaten maar 100 mensen in het vliegtuig. Dat betekende dus lekker languit met gestrekte benen over vier stoelen liggen. Met de juiste pilletjes slaap je dan de hele vlucht en kom je lekker uitgerust op de plek van bestemming. Met de taxi werden we voor 20€ bij het Krungkasem Srikrung hotel afgezet. Dit hotel is me de vorige keer goed bevallen. Niet omdat het zo mooi is want dat is het niet. Het is zelfs spuuglelijk met zijn nep goudvissen welke in een glazen kom op de plaats zijn gefixeerd met een visdraadje aan een stukje lood. Maar het hotel ligt dicht bij het treinstation en je kunt vanuit hier zowat alle leuke plekjes in Bangkok bezoeken. Daarbij ligt aan de overzijde van het hotel een eetzaakje waar je voor een paar euro lekker kan eten en bierflessen van 0,620 liter kan leeglebberen.
Bier uit een fles is zoveel lekkerder als uit een glas. Daarbij mis je gelukkig ook de altijd weer opduikende, misselijkmakende discussie over een goed getapt biertje. Hele volksstammen kunnen het er uren over hebben: hoe tap je een goed glas bier ? Hoe dik moet de schuimkraag zijn ? Wat een onnozel gedoe. “Om de koolzuur in het bier af te sluiten van de lucht”: roeptoetert dan weer zo’n 20-jarige Lacoste-trottel. Échte goedkope Hollandse bullshit. Je moet gewoon doorzuipen en niet zoveel aan de bar zitten op te scheppen over de meisjes, dude. Nee. Schuim op bier hoeft voor mij niet. Zonde van het volume. Gewoon zo dik als vroeger de Nutella op mijn boterham. Basta. In Sittard hebben we zelfs een tapperie. Daar kunnen ze het beste glaasje bier tappen. Ik kom echter liever in een kroeg dan in een zaak. Ieder zijn ding. Het is alweer de vijfde keer dat ik in Bangkok ben. Het begint vertrouwd te voelen. De laatste keer was vorig jaar januari: de bruiloft van Paul en Porn in Sawan. De tweede dag hebben we het koninklijk paleis bezocht. Weer eens leuk om te zien. We hadden natuurlijk gezien het lekkere weer onze korte broeken aangetrokken maar daar kwamen we niet mee binnen. De beentjes moesten bedekt worden. Aldus werd er ter plekke zo’n kingsize joggingding gekocht die we over onze korte broekjes heen konden trekken.
Eenmaal binnen was er weer zo’n Chinees feestje aan de gang. Ze waren er vroeg bij vandaag. Gevaarlijk zwaaiende selfie sticks ontwijkend baanden we ons een weg door het rochelende volk met dichtgeknepen spleetoogjes. Een goed gerichte dikke fluim belandde vlak voor mijn Adidasjes. Een seconde later en mijn linkergymp was verdwenen onder een dikke laag longinhoud. Chinezen hebben niets met zakdoekjes. Alles verdwijnt op de bodem.
En laten we eerlijk zijn. Je neus ophalen is vies maar ik doe dat ook altijd. Ik heb ook nooit een zakdoek bij me. Er moet toch ook ooit iemand de eerste zijn geweest die een oester open maakte en dacht:”dat snotje zal ik eens lekker opzuigen” ?
We zijn hooguit een uurtje binnen geweest. Bij de buren was het minder druk. De grootste liggende Buddha ter wereld lag er nog net zo vredig bij als mijn eerste keer in Bangkok in april 2008. 
Daarna hadden we zin in iets speciaals wat eigenlijk niemand hier doet: Urban Exploring in Bangkok. Best spannend, temeer omdat je niet weet wat de straffen in Thailand zijn. Dus oppassen geblazen. Een en ander hebben jullie al kunnen lezen in mijn vorige blog. Ghosttower of Bangkok 
‘s Avonds werd het avondje afgeroomd met een drankje in the Vertigo and Moon bar boven op het Banyan Tree hotel. Súper uitzicht ! Ook hier heb ik al over geblogged: Vertigo and Moon bar, Bangkok
En nu is het zaterdagmorgen. Angelica ligt nog naast me te ronken. Vanavond vertrekken we met de nachttrein naar Surat Thani en vandaar uit richting Khao Sok NP😍. Keep in touch ! Doei !
Dag 4-5 Thailand
Zaterdagmiddag deden we een aantal uurtjes Chinatown aan. Je hebt van die hele smalle straatjes die je eigenlijk over het hoofd ziet. Deze zijn het leukst omdat je hier bijna geen toeristen ziet en praktisch bij de TV-kijkende Chinezen op schoot zit. Beide namen we een massage zónder happy ending voor 12€ voor een uurtje.Toen ik na een half uur naar Angelica keek zag ik hoe de masseuse haar tietjes zat te masseren. Nee echt. Vol met haar jatten aan iets wat normaal gesproken voor mij bestemd is. Damn. Het scheen normaal te zijn.
Daarna maar op weg naar de insectenbar. Net op het moment dat ik zo’n dikke tor op een stokje naar binnen wilde werken hoorde ik achter me een vrouwenstem in het Limburgs iets tegen me zeggen. Chantal woonde vroeger ook in Munstergeleen en ze had me in een stad met 14 miljoen inwoners gespot. Grappig. De tor moest maar even wachten.
Rond 18:30u zaten we in de nachttrein naar Surat Thani achter een joekel van een fles Chang-bier. In de jaren ‘70 kreeg je de melk in zo’n soortgelijke fles door de melkboer aan de deur geleverd. Ik had er vier gekocht. Gewoon lekker voor het slapen gaan op de veel te smalle en korte bedjes. Na drie slokjes stond een Thaise oom agent al voor onze stoelen te brullen dat we geen bier mochten drinken in de trein. Snel kiepte ik de twee flessen leeg in de wc. Maar hij stond er op dat ik de twee niet-geopende flessen in mijn koffer zou opbergen. Gezien de krapte in het gangpad kon ik hier mijn koffer nooit openen dus ook de inhoud van deze twee flessen verdween in de wc. God vergeef me. Ik zal dit nooit meer doen.
Na een rit van 12 uur kwamen we rond 06:30u aan in Surat Thani. Die nacht had ik zeker vier keer goed geslapen. De trein met voornamelijk backpackers wiebelde continu heen en weer. Angelica had het bedje boven me. De Thaise coupé-verantwoordelijke was wat laat dus hadden we zelf maar het bed afgebroken. Het is zo’n verfijnd kliksysteempje welke het niet meer doet als je iets te hard ergens op duwt. Eigenlijk meer iets voor de kleine vingertjes van die Thaise meid. Op het station in Surat Thani stond onze chauffeur Seksan ons op te wachten met een groot bord met mijn naam er op in zijn handen (Rindi 😂). Hij bracht ons eerst naar de Ta Khun market in To Rung. Hier aten we snel een klein hapje.
Een kwartier laten zaten we op een longtailboot op het Ratchaprapha stuwmeer. Lang geleden heeft de regering besloten om een groot gedeelte van het Khao Sok National Park onder water te zetten om zodoende stroom op te wekken. Her en der zie je de boomtoppen uit het water steken. Uitkijken dus. Niet zoals in 2008 toen we met de schroef zo’n boomtop nét onder de waterspiegel raakten en de boot stuurloos was geworden. Een uur lang heb ik toen rondgedobberd op het meer samen met Siska en Orlo. We zijn toen het water ingedoken om de boot voort te duwen maar dat houd je natuurlijk geen uren vol. Daarbij zitten er ook slangen in het water dus niet een al te beste situatie. Net toen we de moed hadden opgegeven zagen we een bootje in de verte. Orlo en ik begonnen zo hard als mogelijk op onze vingers te fluiten. Dat bleek gelukkig te werken. Een half uur later zat ik op de paalhut van die visser met een nijptang een net iets te grote gietijzeren schroef op maat te knippen zodat hij in zijn behuizing paste. Na de montage konden we terug naar onze eigen drijvende lodge op het water waar onze thuiskomst werd gevierd met een joekel van een gebakken vis en veel bier. Ik was zo blij als een pas gescheiden vrouw in een Dildo-shop.
Na een uurtje varen over dit sprookjesachtige mooie meer met zijn ontelbare groen begroeide inhammen kwamen we aan bij onze floating lodge. Een hele aardige local met de naam Yod bracht ons naar ons hutje. Het was erg klein en er lagen twee matrasjes op de vloer. Als je de steiger af liep kwam je in het sanitaire gedeelte. De wc’s moest je doortrekken door er bakje water overheen te gooien en in de douches stond een ton met water. In het water lag ook een bakje. Duidelijk. In de keuken was het personeel al bezig met de lunch. Aan de muur hing een poster van Hugh Heffner met enkele van zijn Playboy-bunnies. Wellicht als ode aan de man die ons puisterige pubertjes vroeger met één hand leerde lezen. 
Na een overheerlijke Thaise curry gingen we even naar ons hutje. Pal voor ons lagen enkele kayaks aan de steiger vast gemaakt. Vier Engelse meiden maakten met zo’n melkfles bier in hun linkerhand en de peddel in hun rechter aanstalten om een kayak te gaan betreden. Wat er in het kwartier daarna gebeurde zorgde voor buikpijn van het lachen. Sowieso, dat heerlijke accentje, vooral als iets misgaat. Voeg daaraan toe een paar twintigers die hun prioriteit méér bij de melkfles bier hebben liggen dan bij het betreden van de kayak zelf, dan speelt er iets moois voor je ogen af. Net toen ze eindelijk in de kayak zaten deelde ik hun mede dat ze achterste voren in de kayak zaten. Stomverbaasd keken ze me aan. Ach gut ja…. er is een voor-en achterzijde 🙈😂. Dat werd draaien geblazen. De kayak stond met de voorzijde gericht naar de steiger. Ze begonnen te peddelen en de kayak dook onder de steiger in i.p.v. dat deze van de steiger áf bewoog. Ze hadden niet in de gaten dat je ook naar achteren kon peddelen. Misschien kun je je die gezichten vol ongeloof voorstellen. Wat voor een normaal mens een no-brainer zou zijn geweest braken zich hier vier Engelse “hoogblonde dolly’s” zich het hoofd hoe ze achteruit moesten peddelen. Met tranen in mijn ogen legde ik ze uit hoe het werkte. Ze waren gelukkig sportief en lachten met ons mee. Daarna gingen ze het meer op maar ze wisten niet hoe ze moesten sturen dus knalden ze op een gemotoriseerde boot. Wederom volgde een uitleg. Ze hadden het blijkbaar nog altijd niet gesnapt want twee minuten later zaten ze vast bovenop een grote boomstam welke in het water lag. Op dat moment maakte een druppeltje zich los van van mijn bijna 47- jaar oude blaas. Ook voor haar beginnen de jaren te tellen. Het verbaasde me trouwens dat er best veel van die gespierde dudes stonden toe te kijken en niks deden. Blijkbaar wisten zij zich ook geen raad. Onder het mom: brains are the new six-pack trokken we nog maar eens een melkflesje open.
Het is 04:00u in de morgen dat ik dit schrijf op de steiger voor ons loeihete hutje. Om me heen is het stikkedonker en muisstil. Behalve dan het continue gesjirp van alles wat kruipt en springt in de jungle. Ik ga maar weer eens proberen te slapen in deze hitte. Helaas géén airco wat ik op standje Elfstedentocht kan zetten maar een lafjes langzaam draaiende piepende ventilator.
Dag 6-7 Thailand (Khao Sok NP)
De hitte hier maakt ons moe. Het is continu 30c. Zodoende liggen we best vroeg in bed. Maar dat houdt dus ook in dat ik iedere nacht rond 4:00u wakker ben. Na een uurtje plafonddienst sta ik dan maar eens op of ga ik wat schrijven op de veranda. Buiten stond een Engelse fotograaf waarmee ik de praat raakte. Hij werkte voor een grote oliereus en woonde in China. Vandaag zou hij zijn vrouw en dochter gaan ophalen aan land. We besloten samen wat foto’s te gaan maken van de mooie mistnevels op het meer.
Het paaldorpje wordt omringd door torenhoge kalksteen rotsen. Sommige rotsen zijn wel 300 meter hoog. Het meer is zo indrukwekkend en zo gigantisch dat je je even helemaal alleen op de wereld waant. Rond 08:00u hadden Angelica en ik ontbeten en werden we weer met de longtailboot naar de pier gebracht. We kwamen langs groen beboste rotsen, kleine eilandjes en kleine drijvende huisjes waar je kunt slapen.
Onze driver Seksan stond reeds te wachten en na een uurtje rijden kwamen we aan bij een plek waar we konden kanoën. Ik had mijn fotoapparatuur bij me waardoor het me niet verstandig leek om mee te gaan. De kano was van rubber en het zag er allemaal niet echt stabiel uit. Angelica ging derhalve alleen met de begeleider de rivier af. Een uurtje later en een leuke ervaring rijker hadden we weer samen lunch. Klongsok Village in het Khao Sok NP was ons volgende doel. Dit is een heel klein dorpje dat dient als uitvalbasis voor het immens grote Nationaal Park. 
Het park herbergt één van de oudste regenwouden op deze planeet en het staat bekend als één van de mooiste natuurparken in Thailand. Het is een populaire bezienswaardigheid in Thailand, maar gek genoeg is het er nooit heel erg druk. Je hoort hier niets anders dan kabbelende riviertjes en de geluiden van krekels. 
Bij aankomst in onze river-cottage liepen de aapjes al rond het zwembad. Ene wilde onze kamer binnen lopen maar die jaagde ik al snel weg. Achter onze cottage stroomde het riviertje. Hier zouden we twee nachten blijven. 
Wat me opvalt hier is het lekkere eten. Allemaal eerlijk eten. De net geslachte kippetjes draaien boven het vuur gestookt met hout. De hele straat is continu bezig met koken. Heerlijke Thaise curries zoals zij het alleen kunnen maken. Hier hebben ze het niet over lactose intolerantie en gluten shizzle. Ik stoor me vaker aan vooral die vrouwtjes die in principe niets mankeren maar wél interessant willen doen. “Heeft U een glutenvrij menu ?”. Een aantal jaar geleden was dit voor iedere tweede gehuchttrut dé vraag in een restaurant om de dienstdoende bediende aan het zweten te krijgen. Wist hij veel wat zij bedoelde ? Ineens keek het hele restaurant naar dat vrouwtje die heel verontwaardigd keek met zo’n weet-je-niet-waar-ik-het-over-heb-blik in haar ogen. Sinds nu echter op de menukaart alle in’s and out’s staan beschreven krijgen die aandachtsgeile vrouwtjes geen aandacht meer. Ze hoeven het niet meer te vragen want de info is in te zien. Vanaf dat moment wordt er 50% minder glutenvrije shit verkocht. We zijn een aantal uurtjes door het park gelopen en hebben olifanten gewassen in een modderbad. Het zijn oude werkolifanten die nu met pensioen zijn. In Thailand worden olifanten helaas nog altijd ingezet als werkolifant. 
Dit speelt zich voornamelijk af in onbegaanbare gebieden waar teakhout wordt gewonnen. Net door de publieke opinie én het feit dat steeds méér toeristen weigeren een ritje op de rug van een olifant te maken worden olifanten weer de vrijheid gegund. Deze giganten worden dan opgevangen in een olifantenpark waarbinnen de olifanten vrij kunnen rondlopen. 
Bezoekers zijn wel toegestaan, maar mogen alleen op een diervriendelijke manier met de dieren omgaan, door ze te voeren en helpen met badderen. Er is volgens hun begeleiders geen sprake van dwang alhoewel het ons ook niet logisch leek om 4x per dag gewassen te willen worden. Maar goed. Het verzorgen van olifanten kost natuurlijk ook geld. Dat moeten de toeristen betalen natuurlijk. Tijdens de wasbeurt zagen we wel een olifant die het superlekker vond om verwend te worden. Wij vonden het ook een leuke ervaring. Mijn hele gezicht zat onder. Toen de olifant op stond scheet hij in het water. We wisten meteen waar die “modder” waarmee we haar aan het insmeren waren, vandaan kwam. Dit zat dus ook op mijn gezicht 🙈.
Dag 8-9 (Phuket)
Na ons ontbijt vertrokken we met de auto en kwamen drie uur later aan in Phuket. Waarom Phuket zou je zeggen ? Thailand is een heel mooi land met heel veel mooie natuur en hele lieve, vriendelijke mensen. Deze hartelijkheid kom je in Europa weliswaar ook nog tegen maar je komt goed aan het zoeken.Phuket en Pattaya zijn twee steden waar de gemiddelde Europeaan naar toe gaat als het thuis qua liefde allemaal niet zo wil lukken. Phuket-Patong slaat dan haar armen om die mannen heen en biedt ontelbaar veel vrouwen aan om die mannen zich een paar weekjes weer “man” te laten voelen. Via een online, sort of Wehkamp gidsje, komen ze uit bij hun ware liefde , kwebbelen ze een paar uur over de digitale snelweg en drie weken later staat de man in kwestie, in zijn pyjama naast het bed slurpend aan zijn instant koffie te kijken naar zijn nog immer slapende score in bed. Je ziet vaak rare, lachwekkende combinaties. Zoals die kleine überdikke kleine 55-jarige Duitser, hand in hand lopend met een bloedmooi 28-jarige Thais meisje van 48 kilo. Ik ga dan meteen lopen invullen. Ik weet, ik moet dit niet doen. Maar kom op. Mijn fantasie slaat dan op hol en ik wil ook eens lachen op vakantie, toch ? Of die 62-jarige Engelsman met een Grieks behaarde rug. Vóórdat zijn rug in de zon verbrand heeft hij eerst twee dagen bosbrand. Ik zie ze al lopen. Hij, smoorverliefd met kleine pasjes om haar heen dribbelend om haar het hof te maken. Zij, continu met haar linker oog loerend naar zijn dik gevulde portemonnaie, berekend gewillig in bed maar ondertussen denkend aan de twee mondjes die thuis gevuld moeten worden. Want dat is natuurlijk de keiharde werkelijkheid. En als je een man zich een man laat voelen kun je buiten het afgesproken tarief om ook nog eens rekenen op een flinke fooi. Zo werkt het nu eenmaal in deze business. Na aankomst in Phuket, Patong beach namen we eerst een massage met zijn tweeën. Voor 7€ p.p. werden we gedurende een vol uur onder handen genomen. Héérlijk. Alweer de tweede keer deze reis. Daarna aten we een lekkere Massaman Curry aan de overzijde van de straat. Deze soort curry is toch wel mijn favoriet. En dan de reden waarom we hier zijn: het nachtleven van Phuket in Bangla Road. Deze straat is hét uitgaanscentrum. Ik ga graag naar Berlijn vette clubs bezoeken. Géén betere plek in Europa om op stap te gaan. In Azië ben ik wat minder bekend maar voor wat mij betreft spant deze straat de kroon. 
Duizenden mensen. Vrijgezellen maar ook koppels. Supervette themaclubs, speelhallen waar je de nieuwste spellen kon spelen, eettenten en overal staat de vrouw centraal. We bezochten een GoGo-bar. De entrée was gratis. Toen we eenmaal binnen waren kregen we de menukaart te zien. Een klein flesje bier kostte omgerekend 32€. Ik ging op de bluf en zei dat ik gisteren de helft had betaald. Dit truukje kon ik me nog herinneren van 10 jaar geleden. Ze hebben drie menukaarten met allemaal andere prijzen. Ze beginnen met de duurste. Als ze merken dat je het te duur vind dan halen ze snel een goedkopere. De jongedame vond het ok en toen betaalden we “maar” 16€ voor een flesje bier. Nog altijd veel te veel natuurlijk. Ze kosten hier 0,50€ inkoop maar ach: de dames van de show willen ook hun centje verdienen.
Wat we daarna te zien kregen gaat gewoon een stap te ver. Een dame die een blauw parkietje in haar prut duwt, een sexy dansje doet en het beestje vervolgens weer tevoorschijn tovert. Een andere dame die een blaaspijp van onderen inbrengt en vervolgens een pijltje in mijn richting afvuurt en de ballon die ik vast houdt kapot doet knallen. Om me heen werden mannen die alleen de zaak waren binnengekomen beglückt door drie, soms vier vrouwen tegelijk. De shirtjes gingen uit en de man mocht met zijn handen in het rubber, wat vakkundig achter de tepels was geplaatst, knijpen. Het was de dames natuurlijk te doen om de drankjes á 32€. Een rondje zou hem al snel 125€ gaan kosten. Sodom en Gomorra alom.Na een kroegentocht van vier uurtjes vonden we het welletjes. Morgenvroeg zouden we met de boot naar Koh Phi Phi gaan en we wilden een beetje fit zijn. Na een tocht van twee uur kwamen we aan op het eiland. We sliepen in een cheap hotelletje voor 20€ per nacht maar vanwege een overboeking kwamen we terecht in een cottage met een zwembad voor de deur. En dat voor drie nachten haha. Lekker meegenomen.
Op onze eerste avond op Koh Phi Phi hadden we een romantisch etentje aan het strand. Ik vind mezelf helemaal niet romantisch. Voel me meer zo’n boer op klompen. Maar goed, Angelica vindt me gelukkig wél romantisch. Ik probeer wel van te voren reeds thuis de gezelligste plekjes uit te zoeken om te gaan eten. Daar gaat heel veel tijd in zitten. Ik wil hiermee voorkomen dat je een keus ter plekke moet gaan maken als je honger hebt. Als je honger hebt maak je meestal de foute keuzes. Dan zit je ergens in een vreetschuur te bikken terwijl net om de hoek dat superleuke restaurantje ligt. Zo gaat half Nederland jaarlijks naar Mallorca maar niemand die daar is geweest heb ik ooit horen vertellen dat ze de Abaco bar hebben bezocht. Éen van de mooiste cocktailbarretjes ter wereld. Het ligt alleen niet langs de gangbare wandelroute. Gemiste kans toch ? Het is zo’n kleine moeite om thuis een avondje even géén tv te kijken en een en ander te onderzoeken. 
Als afsluiter gingen we naar de Reggae bar. In deze tent staat een originele boksring. Hier staan echte Muay Thai fighters zich af te matten. Kromme ruggen, dampende lijven: hier worden klappen uitgedeeld. Nondeju. Maar hier mag ook het gewone volk het tegen elkaar opnemen. Bezopen of niet. Je mag de ring in. Uiteraard met bokshelmpje op. Dan zie je ook hele rare situatie’s. Je ziet van die bitchfights waarbij twee jonge kippen elkaar naar het leven staan maar ook twee van die opgespoten haantjes die met zes bokslessen ervaring de ander wel eens een lesje willen leren. Meestal is het wel lachen maar soms loopt het uit de hand. Zo werd één partij van te voren afgebroken omdat de één zich wat te grimmig opstelde tegenover de ander. Die wilde hem echt slopen en ging heel gemeen te keer. De scheidsrechter zag dat en maakte er meteen een eind aan. 
Morgen gaan we een eilandtour maken. We zijn benieuwd !
Dag 10-13 Thailand (Phi Phi islands)
Al heel vroeg vertrokken we met een bootje om de Phi Phi-eilanden te bezoeken. In het hotel was een groepje meiden bezig met yoga. Ik begrijp nog altijd niet wat men leuk vindt aan yoga. Eind jaren ‘90 kwam de yoga pas écht in opmars. Deze Indiase traditie speelt al sinds duizenden jaren blijkt uit een nieuwe studie van oude geschriften in het Sanskriet. Oorspronkelijk was dit in de Indiase cultuur een straf voor vrouwen die de lippen maar niet op elkaar konden houden. Vrij vertaald betekent Yoga dan ook:”kalme vrouw”. Grappig om te lezen dat mannen vroeger ook al last hadden van dat oeverloze getetter. Voor straf moesten ze niet alleen zwijgen maar ze moesten ook eerst hun schoenen uit trekken. Die schoenen werden vervolgens in een hoekje geplaatst. De vrouw werd vervolgens in een voor mannen onmogelijke positie geknoopt zodat ze alleen naar háár schoenen en niet naar die van anderen kon kijken. Dat scheen duizenden jaren geleden te werken om de vrouw te laten zwijgen. Op vandaag worden Yoga-lessen gegeven onder het mom: breng geest en lichaam in balans. Je reinste bull-shit dus. Maar goed, ik moet kappen, ik krijg al van Angelica de opmerking waarom ik zo vrouwonvriendelijk ben vandaag. Ik ga er overigens wel van uit dat dit met een knipoog gelezen wordt. Het positieve aan de yoga: toch alweer 13 meiden om 07:00u uit de veren om oefeningen te doen. Een wonder !
De Phi Phi-eilanden bestaan uit het hoofdeiland Phi Phi Don en nog vier andere eilandjes. Hier is géén gemotoriseerd verkeer met uitzondering van het caddy-wagentje van de eerste hulp post. Daarnaast hebben een aantal mensen een vergunning om met een brommertje te mogen rijden zoals de vuilnisbrommer. Met een gemonteerde zijspan haalt de goede man de zakken vuilnis op. Voor de rest doet iedereen zijn dingetje te voet. Bagage en handelswaar wordt verplaatst met een handkar. Wil je van het zuiden van het eiland naar het noorden dan pak je de watertaxi: voor een paar Baht start de man de motor. Buiten het hoofdeiland zijn er nog de andere eilandjes: Phi Phi Lee met Maya beach waar de film The Beach is opgenomen met Leonardo DiCaprio. 
Tevens is hier een mooie grot met de naam the Viking Cave.
Dan nog Ko Yung, Bamboo island en nog een eilandje waarvan ik de naam ben vergeten. 
Op al deze eilanden zie je nu bordjes met de evacuatieroute aangegeven voor het geval zich een Tsunami voordoet. Velen zullen zich de beelden van Tweede Kerstdag nog kunnen herinneren. Golven van soms wel 6 meter hoog sloegen met een snelheid van 900 km/uur over de eilandjes heen met als gevolg wereldwijd 230.000 doden. 
Op Koh Phi Phi werden vrijwel alle gebouwen en constructies weggevaagd. Hieronder een kort filmpje van de Tsunami op Koh Phi Phi. De beelden zijn best heftig. De twee mannen die dachten veilig te staan voor de naderende vloedgolf werden helaas meegesleurd door de kracht van het water. Het is niet bekend of ze het overleefd hebben.
Momenteel is het eiland gelukkig weer helemaal hersteld van een van de grootste rampen uit de geschiedenis. De tocht langs de eilandjes was erg mooi. De rotsen kwamen loodrecht uit de zee en waren helemaal bedekt met een groene laag struiken en bomen. De eilandjes hebben witte stranden en vooral de remote beaches zijn erg schoon.
We kwamen aan op Monkey Beach. Hier lopen de aapjes gewoon los op het strand. Ze zijn gewend aan toeristen dus ze kunnen wel eens brutaal doen en je koekjes afpakken of bovenop je gaan zitten. Omdat ik mijn fotorugtas om had dachten de aapjes dat ik daar voedsel in had verborgen. Meteen werd ik besprongen door een flinke aap maar met een flinke zwieper gooide ik hem van me af. Voor hem niet mijn laatste Rolo. Sommige toeristen die niet snel genoeg hun boterhammen wilden afgeven werden zelfs gebeten door de aapjes. Even uitkijken dus. 
Maya beach was ook heel mooi. Vooral van de entree in de baai werden we heel stil. Het leven onder water is hier niet zo interessant. We zagen veel dood koraal en maar een paar visjes. Al met al duurde de tocht veel te lang. Een hele dag is niet nodig. De kapitein vroeg wie de sunset NIET wilde zien. We zaten op dat moment al acht uur op het water en hadden alleen water, een bakje rijst en een schijf ananas gehad. Niemand durfde zijn vinger op te steken. We hadden honger als een paard en ik verlangde naar een ijskoud biertje. De kapitein stelde voor dat hij Angelica en ik eerst zou afzetten op het strand en dan met de rest zou terugvaren voor de sunset te gaan zien.
Uiteindelijk gingen maar drie van de dertien mensen mee terug. We waren klaar voor vandaag. Na een lekkere douche genomen te hebben gingen we uit eten in het haventje. Lekker tonijn van de grill ! 🍺. Morgen gaan we weer terug naar Phuket voor een dagje en daarna weer naar Bangkok. We hebben weer twee weekjes kunnen genieten van een aantal mooie plekjes op Aarde🌎. We hopen dat we nog lang kunnen reizen en iets van de wereld kunnen zien ❤️. In Februari staat Namibië op de planning. Ik heb zeker een maand nodig om me daar op voor te bereiden. Maar eerst nog naar een verjaardag in Belgrado. Jonathan en Iva, een Zwitsers-Servisch stel waar ik vier jaar geleden in Australië mee heb gereisd, hebben ons uitgenodigd. Hier verheugen we ons nu al op 🍺👌🏻
Hoop dat jullie nachttreinrit goed is verlopen. Vond t zelf nogal gewaagd….had nl wel eens het idee tijdens de rit dat de trein zou ontsporen. Begreep later dat dat ook wel eens gebeurt….
Het ritje heb ik in 2008 ook al eens gemaakt. Was idd niet al te best. Maar ach… beetje avontuur is best leuk haha
Hi Randy, mooi verhaal in De Limburger. Chapeau!
Dankje Rene 🙂