Duitse spookstad Kolmanskop in de woestijn

Met onze 4×4 reden we door de woestijn naar het kustplaatsje Lüderitz. Bijna ter plekke reden we langs een luguber uitziend verlaten dorpje. Kolmanskop is een spookstadje in het zuidwesten van Namibië.  In Namibië konden we niet ontsnappen aan de Duitse koloniale geschiedenis van het land. Overal in het land zagen we typisch Duitse konditoreien waar ze je in perfect Duits aanspreken. De Duitse kolonisten vestigden zich in Kolmanskop toen hier in 1908 kostbare diamanten werden gevonden. Een Duitser kreeg in dat jaar van zijn arts in München het advies om op zoek te gaan naar frisse zeelucht. Dat zou beter zijn voor zijn astma. Hij verhuisde maanden later naar Duits zuidwest-Afrika (nu Namibië). Hij werd aan het werk gezet aan het spoor en moest met zijn schep en bezem 20 km rails zandvrij houden. Het spoor liep dwars door de duinen en de wind zorgde ervoor dat het zand continu op de rails terecht kwam. Tijdens het schoonmaken zag hij ineens iets schitteren op zijn schep. Toen hij het zand op de schep beter bekeek zag hij dat het een diamant was. Samen met een partner kocht hij naast het spoor een stuk grond en begon te graven. Bingo! De diamanten stormloop was begonnen. Hij stichtte een stadje met de naam Kolmanskop. In de hoogtijdagen huisvestte het stadje meer dan 700 gezinnen. Toen de diamantprijs aan het einde van de eerste wereldoorlog daalde, volgde een ware exodus en al snel vertrokken de laatste bewoners. Een spookstad was geboren. De swingende deuren van het historische casino geven Kolmanskop een spookachtige uitstraling. Toen we onze ogen sloten verbeelden we ons dat we 100 jaar terug in de tijd waren. We zagen paarden galopperen door de lange winkelstraat, we zagen mensen dansen in de danszaal, mensen die wilden gokken in het casino en verleidelijk kijkende hoeren achter het raam. Maar nu waait het hete woestijnzand recht in de huizen door de eens zo prachtige hoofdstraat. We liepen van huis naar huis en we hielden de slangensporen in het zand goed in de gaten. Er was zelfs een ziekenhuis. Overal lagen hopen zand achter de deuren. Boven de deurpost stond geschreven wie er in het huis had gewoond: de dokter, de tandarts, de bakker, de slager, enz. Ik vond zelfs een oude pot met vaseline. Er stond zelfs een stuk tekst op: Chesebrouch New York. Na wat onderzoek op het internet kwamen we erachter dat de fles oorspronkelijk dateerde uit 1920. Cheers! Dit is geweldig!  Na Pripjat, Tsjernobyl, is dit de coolste spookstad waar we ooit zijn geweest.