Oman (Roadtrip)

Dag 1: op weg van Dubai naar Oman.

Klokslag 23:07u vertrok onze bus naar Oman. Gisteren waren we naar het busstation Abu Hail gegaan om bustickets te kopen voor vandaag. De tickets voor de ochtend-en middagrit waren reeds uitverkocht. Alléén voor de nachtbus waren nog twee plekjes vrij en enkel te bemachtigen op vertoon van je visum. Op de website van Oman stond echter geschreven dat je de visa bij de grensovergang “on arrival” kon kopen. Helaas was deze info gedateerd. Dan maar eens online proberen. Op de officiële Oman-website van de regering kreeg ik geen account aangemaakt. Het lukte me wel om visa te bestellen via een Visa-website in Barcelona. Per stuk betaalde ik ineens 55$ i.p.v. 15$. Het visum van Angelica kreeg ik meteen in mijn emailbox maar die van mij helaas niet. Met als gevolg dat we dus geen bustickets kregen. Pas op de dag van vertrek heb ik via via mijn visum kunnen krijgen. Dat was even 24 uur peentjes zweten. Bedenk even dat we de auto in Muscat al gehuurd hadden en alle slaaplocaties al geboekt/betaald waren. Onze reis heeft helaas 12 uur vertraging opgelopen waardoor we een aantal geplande spots maar moeten skippen. Dubai kent een uitstekend wegennet waardoor we binnen twee uur de grenspost van Dubai bij Al Wajajah-Hatta hadden bereikt. In eerste instantie wilde ik in Dubai een auto huren en zelf naar Oman rijden maar er kwamen zoveel huurauto’s die vanuit Dubai naar Oman gingen niet meer terug bij de eigenaar dat de verhuurboys er maar mee waren gestopt.

Een kwartier later stopten we bij een Omaanse controlepost. Iedereen moest de bus uit en zijn koffer op een tafel in de buitenlucht aanbieden ter controle. Meestal heb ik dit soort controles bij aankomst op een luchthaven maar als je over de weg rijd zijn de controleposten leuker. Zo stond ik eens bij de grensovergang van Honduras naar Nicaragua 🇳🇮met een thermometer onder mijn oksel. Boven de 38c kon ik mijn stempeltje wel vergeten.Weer een kwartier later kwamen we aan bij een tweede checkpoint alwaar we onze stempel op vertoon van onze visa in ons paspoort kregen. We waren binnen ! 🇴🇲Foto’s maken bij de grens was ten strengste verboden dus moest ik het maar weer eens stiekem doen. In het douanegebouw was een Spar-winkeltje waar ik een stuk worst kocht. Het vlees was erg hard. Als ik dat had geweten had ik vanmorgen een ander gebit in mijn mond gedaan. Eenmaal buiten pakte ik mijn iphone om een foto te maken van Yasser, onze beer van een chauffeur, die op zijn bordeelsluipers en in een witte djellaba aan kwam gelopen.Meteen toen hij mijn Iphone zag wees hij me er op dat het maken van foto’s hier absoluut verboden was. Helemaal vergeten !! Tja. Vergeetachtigheid. Bij de een zit de oorzaak in een vloeitje, de ander zegt dat het een vorm van hoogbegaafdheid is en weer een ander wijt het aan een té druk leven. “Mijn geheugen is miserabel slecht” zei ik net nog tegen de liefde van mijn leven. Angelica: “hoe slecht is het dan ?” Ik:”hoe slecht is wat ? “ Dat bedoel ik dus. Af en toe voel ik me net zo’n Alzheimertje en denk aan later: iedere dag nieuwe vrienden maken, iedere dag nieuwe gerechten proeven en met Pasen mijn eigen eitjes verstoppen. Laat maar komen dan !

De geplande route en de hotspots van onze reis

 

Dag 2: Muscat de hoofdstad

Bij het spiksplinternieuwe vertrekterminal van het vliegveld van Muscat stapten we uit de nachtbus en liepen meteen door naar binnen voor onze huurauto op te halen. Ik vroeg me af waarom ze een vertrekhal “terminal” noemen als vliegen zo veilig is als ze beweren. Omdat we in Dubai vertraging hadden opgelopen was onze huurauto alweer door verhuurd aan een ander. Gelukkig kregen we snel een andere auto. Een nieuwe Suzuki Liana uit 2019 waarvan de autogordels nog in het plastic zaten. Aangekomen in Muscat gingen we eerst even een dutje doen want tijdens zo’n nachtelijke busreis ben ik op mijn alerts en doe ik geen oog dicht. Op onze kamer van het appartement was alles aanwezig. Zelfs een vaatwasser. Maar die was kapot. Ik kreeg meteen een flashback naar vroeger. Ik was 12. De vaatwasser was kapot gegaan. Het zou twee weken duren voordat de nieuwe kwam. We hadden afgesproken dat ieder één week de afwas zou doen. Mijn broer Dave en ik de eerste week en mijn ouders de tweede week. Toen onze week voorbij was kwam er toevallig een vrachtwagen langsrijden met de nieuwe vaatwasser 😅🖕🏻.Snel gingen we naar de Mutrah Souk, een traditionele Arabische markt onder een houten dak. De spulletjes die verkocht worden staan heel chaotisch opgesteld. Prijzen staan nergens vermeld. Loop je voor een paar teenslippers naar binnen dan loop je even later naar buiten met een flesje Amouage, het duurste parfum ter wereld welke hier wordt aangeboden. Als Nederlander kun je hier je hart ophalen. Afdingen kunnen ze hier als de beste. De vuistregel is 30% korting met cash geld. 10% korting met je creditcard. Dus gewoon lekker cash meenemen 😉. Achter de Souk bevindt ze de Mutrah corniche: een promenade langs de kustlijn waar mensen op en neer paraderen om hun nieuwste patta’s te showen aan het zittend overwegend mannelijk publiek. Hier zitten ze gewoon een kopje thee te leuten. Zonder ipad, zonder macbook, zonder iphone. Gewoon een beetje zwijgend rondkijken. Psychos…Bij restaurant Royal House had Angelica tiger-gamba’s. Ik eet de komende 10 dagen alleen maar lamsvlees. Dat heb ik mezelf thuis beloofd. Als hoofdgerecht nam ik Shuwa: hét lekkerbekken van Oman. De ober maakte me wijs dat dit lamsvleesgerecht gemarineerd was in Omani specerijen, vervolgens verpakt was in bananenbladeren en gedurende twee dagen in een zandoven was geplaatst. Ik geloofde hem op zijn hemelsblauwe ogen en een half uur later had ik geen spijt van mijn keuze. Die man wist waar hij het over had. Waar kom je ze nog tegen dan ? Súperlekker !

Dag 3: Muscat-Sur

Al heel vroeg vertrokken we naar de Sultan Qaboos moskee met op de achtergrond de ruige Hajarbergen. Een hele grote moskee met een capaciteit van 20.000 mensen die daar kunnen gaan bidden in het gigantische complex. Een vrouw gooide een zwarte Boerka over Angelica’s schouders zodat alles goed bedekt was 🧝🏽‍♀️. Nu mochten we naar binnen. Aan het plafond hing de grootste kroonluchter die we ooit hadden gezien. Wel liefst 9000 kg zwaar en bezet met 600.000 stukjes kristal. Ik heb ze niet nageteld maar ik geloofde de man die dat vertelde op zijn woord. Je zult ze maar moeten poetsen. Een dik uur later zaten we in de auto op weg naar Sur in het oosten. Onderweg stopten we even bij de Bimmah sinkhole in het Hawiyat Najm park. Op een dag was hier gewoon een gat in de grond geslagen en met de tijd was het volgelopen met water. Mensen zagen het nu als een openbaar zwembad en zwommen er baantjes in het heldere turquoise water. De lokale bevolking gelooft nog altijd dat hier een meteoriet is ingeslagen. Vandaar ook de naam Hawiyat Najm: de vallende ster. We hadden van te voren een aantal vissen gekregen van een groepje Omani mannen die een weekendje aan het kamperen waren bij zee. Ze waren redelijk bezopen en heel vriendelijk. Uit respect kreeg Angelica geen hand, maar ze boden haar meteen een stoel aan en een kopje koffie. Ikzelf mocht van de whiskey die ze bij zich hadden proeven. De vissen heb ik later maar weggegeven aan de toezichthouder van de sinkhole. Hij was er blij mee want hij was zijn boterhammetjes vergeten vanmorgen. Hetzelfde als in Dubai genieten vrouwen hier een voorkeurspositie. In Dubai mogen mannen op straffe van een geldboete niet naast vrouwen zitten in de trein. De vrouwen zijn heel mondig en wijzen je meteen op hun recht als je hun gedeelte binnen stapt. Hetzelfde zagen we met wachtrijen. Er zijn aparte wachtrijen voor single mannen en wachtrijen voor gezinnen met vrouwen. Ongeveer 75% van de vrouwen is hier gesluierd maar we hebben niet de indruk dat de vrouwen hier onderdrukt worden. Integendeel ! Ze doen dit uit respect naar hun man toe. Geen enkele andere man mag hun lichaam zien. Onder de boerka zit natuurlijk Victoria’s geheimpje. En dat willen ze alleen voor hun man houden. Dat is even een ander verhaal dan dat wij kennen. Iedere man mag meerdere vrouwen hebben. Dit idee is heul lang geleden geboren. Toen vrouwen weduwe werden als de mannen niet meer terugkeerden van het oorlogsfront met de Christenen. Een weduwe mocht dan aansluiten bij een andere familie zodat ze onderhouden kon worden en niet aan de bedelstaf raakte zoals bij ons in het westen het geval was. Er was maar één voorwaarde. De man van de familie mocht de weduwe alleen toelaten als hij in staat was haar te kunnen onderhouden én dat hij haar hetzelfde behandelde als zijn eigen vrouw. Hier lijkt mij absoluut niks mis mee. We zagen een oud vrouwtje. Ze was 102 jaar en keek naar de mensen die voorbij liepen. We kwamen met haar in gesprek. Ik vroeg haar of ze een goed leven had gehad . Ze begon te lachen en antwoordde bevestigend. Toen ik haar vroeg of ze niet bang was om te sterven zei ze:”tuurlijk niet, ik heb een mooi leven gehad. En daarbij sterven er vrij weinig mensen van 102 jaar oud”. Geweldige humor ! Onderweg naar Sur kwamen we nog een 2000 jaar oud gebouwtje tegen. Hier lag vroeger het stadje Qalhat waar Marco Polo rond 1300 nog zijn handelswaar probeerde te verslijten. Van het stadje was niks meer over. Alleen het uit zandsteen en koraal (!) gebouwd huisje stond er nog. Hierna bezochten we in Sur een bouwplaats voor originele houten Arabische boten, Dhows genaamd 🛶. Heel interessant om te zien hoe deze boten met de hand worden gemaakt. In tegenstelling tot bij ons worden hier nog heel veel spullen met de hand gemaakt. Bij ons is dingen maken niet meer hip. Wie kan nog nu nog zelf iets maken ? Veiligheidsregels zoals helmen, handschoenen en brillen kennen ze hier niet. Gewoon lekker met de slippertjes aan het werk. Zelf mocht ik even meehelpen een stukje plafond te maken. Leuk toch ? Dit krijg je bij ons op het werk niet geregeld. Om 22:00u liepen we onder begeleiding over het strand om te kijken hoe schildpadden eitjes legden in het zand van het Ras al Jinz reserve. Even verderop waren ze net uitgekomen en we bekeken een schildpadje 🐢 wat zijn weg zocht naar de zee. Na een rit van een dik uur kwamen we rond 01:00u aan in Tiwi. Een heel klein dorpje waar iedereen al sliep. Op één jongen na. Hij wees ons door de wirwar van nauwe steegjes de weg naar ons guesthouse. De douche was helaas kapot dus gingen we maar met het zand tussen onze tenen ons bed in. Goodnight 💫🌙

Dag 4: de Wadi’s van Oman

Eindelijk ! Ons doel bereikt. Jongens, jongens, wat is moedertje Aarde toch mooi😍💥. De Wadi’s van Oman stonden al heel lang op mijn bucketlist. De eerste drie dagen waren natuurlijk ook mooi maar toch ben ik gedurende die dagen in een gezonde spanning vanwege datgene waarvoor we naar Oman 🇴🇲 zijn gekomen: de Wadi’s ⛰🏝Oman bestaat voor 80 procent uit woestijn, maar dat wil niet zeggen dat er geen groene natuur te vinden is. Integendeel. In een groot aantal schitterende schaduwrijke valleien, zogenoemde wadi’s, vind je heerlijk zoet water omgeven door groene palmen en planten. En hier liepen we door heen. Klauterend over dikke rotsblokken, met een bootje of te voet door het water, soms uitglijdend over de gladde stenen, langs palmbomen, zwemmend door het water. Lekker even outdoor.

Wadi Shab

Tijdens een hike van een uur heen en een uur terug liepen we langs de meest heldere smaragdgroene poelen, grote rotsen en indrukwekkende kliffen. We kwamen langs verschillende kleine poelen, waar het prachtige en heldere turquoise water zeer uitnodigend was om even een duik te nemen. Maar we moesten even wachten tot we bij de laatste poel waren aangekomen want alleen hier mocht gezwommen worden. Op de terugweg kwamen we op het idee om terug te lopen via de Aflaj, een soort irrigatiesysteem waarbij kleine, smalle aquaductjes het water van de bergen geleidelijk naar de moestuintjes van de dorpjes leidden.Dit was stukken korter omdat we niet meer over de rotsen hoefden te klimmen. Het bootje terug vertrok al over 45 minuten en we waren al laat.

Wadi Tiwi

Tahir, de eigenaar van het guesthouse bood ons een 4WD-tour aan om deze Wadi te bezoeken. Hij zou ons gedurende twee uur door de bergdorpjes rijden en ons de huizen laten zien waar zijn familie woonde. Ook zou hij ons kennis laten maken met zijn vrienden. Dit aanbod konden we natuurlijk niet afslaan. Onze auto was niet geschikt voor de zeer steile wegen door de bergen. De wegen waren zo smal dat je wel eens vast stond op een weggetje en dat één van de twee auto’s 🚗 een stuk moest terugzetten om baan te maken voor zijn tegenligger. Zolang dat een local was ging het nog. Maar een toerist als bestuurder had heel wat werk te verzetten. Logisch ook. Wij zijn het niet gewend om op dit soort paden te rijden. Wadi Tiwi kent wederom smaragdgroene wateren en grote rotspartijen, maar ook oude dorpjes en plantages. De wadi spreidt zich namelijk uit over 36 kilometer waar dorpjes zich hebben gevestigd. In de dorpjes worden dadels, mango’s en bananen geteeld vanwege de vruchtbare grond. We zijn de Wadi helemaal tot in het laatste van de negen dorpjes gereden (Miba). De weggetjes maakten gevaarlijke bochten en het betonnen wegdek was niet altijd zonder gaten. Gelukkig kende Tahir deze bergweggetjes als zijn broekzak.

Wadi Bani Khalid

Ook deze Wadi vertoonde veel gelijkenissen met Wadi Shab en Tiwi. We zijn blij dat we de drie mooiste Wadi’s van Oman hebben mogen zien. Morgen gaan we naar Nizwa. Het wordt een flinke rit maar ook dit gaat zich vast lonen. Eerst gaan we in bed nog even nagenieten van alle foto’s van vandaag. Helaas hebben we geen bier 🍺 om de avond af te blussen. Dat is hier vanwege de strenge wetgeving even schaars als een broodje kroket in Zimbabwe 🇿🇼. Doei ! Knor 💫🌙

Dag 5-6 Nizwa-Jabar Shams

Voor een benzineprijs van 0,48€/liter hoef je in Oman niet op de kilometers te letten als je een roadtrip maakt. Waar je wel voor moet uitkijken zijn de vele flitspalen in dit land. Ik heb ze een half uur lang geteld: om de vijf kilometer stond er ene klaar om jouw nummerbord op de gevoelige plaat vast te leggen. Wat dan wel weer helpt is het zenuwachtig makend piepgeluidje wat in je auto klinkt als je te hard rijd. Wil je dus harder rijden dan toegestaan dan dien je de autoradio flink hard te zetten wil je dat geluidje niet meer horen. In Namibië maakten we voor de eerste keer kennis met dit systeem en het werkte goed. Misschien iets voor bij ons ? Wat we minder vonden waren de snelheidsbegrenzers in de vorm van betonnen drempels op de weg. Deze werden niet altijd middels bebording aangekondigd. Dan doemde ineens voor je zo’n betonnen bult op en moest je vol in de remmen anders maakten zich vier wielen los van de grond.

Kasteel Jibreen

05:30u. Als ik dan weer eens eerder wakker ben dan Angelica en ik haar bekijk dan weet ik bijna zeker dat ze het in het testpanel moet hebben gezeten van de ontwikkeling van de nieuwste slaaptablet. Haar lichaam heeft het nooit 100% kunnen verwerken. Ik besloot me tijdens het douchen maar weer eens te scheren. In Oman heeft iedere man een goed verzorgde baard. Ik hoef dat niet. Bij ons is het de laatste jaren bij de mannen een trend om weer een baard te dragen. 100 jaar geleden trokken mannen met baarden bomen uit de grond, slachtten ze kippen en varkens met hun blote handen en werkten 12 uur per dag gedurende zes dagen in de week. Nu staan ze bij de DM in Tüddern te twijfelen welke gezichtscrême het beste voor hun type huid is 🔫.

Al heel vroeg (07:30u ) zaten we in ons cheap huurautootje op weg naar Jabal Shams, één van de trekpleisters van Oman. Onderweg stopten we bij kasteel Jibreen. De mooi gedecoreerde vertrekken gaven een goed beeld van hoe het leven op het kasteel moet zijn geweest eeuwen geleden. De entree was met 1,10€ (!) per persoon, supergoedkoop.

Fort Bahla

Even verderop lag dit mooie fort. Fort Bahla staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en heeft de status van het belangrijkste historische monument van het sultanaat. Ook hier was de entree 1,10€ per persoon. Onderweg stopten we bij een lokale markt waarbij vanaf de achterklep van de auto een visser zijn vissen te koop aanbood en ze ook nog eens schoonmaakte en in stukken sneed.

Misfat al Abriyyin

Dit kleine dorpje lag helemaal boven op een berg en er was maar één slingerweg naar toe. Bij de ingang van het dorpje stond een bord waarop stond dat zowel mannen als vrouwen uit respect voor de lokale bevolking een lange broek/rok dienden te dragen. Twee Italiaanse vrouwen meenden dat niet te hoeven doen. Sommige mensen hadden de baarmoeder nooit mogen verlaten. Het traditionele dorpje was gebouwd op rotsen en de meeste huizen waren gebouwd van leem. Het was één grote wirwar van nauwe gezellige steegjes en ontelbare ongelijke, steile trapjes. Boven de steegjes waren de gebouwen met elkaar verbonden. Schitterende dadelpalmen waaiden boven de terrassen en in een authentiek restaurant mochten we een hele schaal dadels “uit eigen tuin” proeven. De bewoners leven in eerste instanties van datgene wat hun eigen tuin te bieden heeft en daarnaast wat de toeristen nodig vinden om uit te geven. Alle tuinen werden van water voorzien door de Aflay, een ongekend irrigatiesysteem wat ik alleen nog maar in Oman heb gezien.

Jabal Shams

Al 10 km vóór Jabal Shams werden we door een Omani op een parkeerplaats aangesproken op het feit dat de berg met onze auto 🚗 niet te bereiken was. Hij zou ons er naar toe rijden voor 20 Rial per persoon. Omgerekend zouden we dan 90€ kwijt zijn geweest ware het niet dat ik het niet vertrouwde. Op de plek waar het asfalt overging naar een hobbelig kiezelpad stonden een drietal locals. Voor 15 Rial voor twee personen bracht hij ons naar boven. Dit was een stuk goedkoper. De weg was zeer zeker hobbelig maar achteraf gezien hadden we dit gemakkelijk met onze eigen auto kunnen doen. We zijn vorig jaar met een Fiat Panda het Atlasgebergte van Marokko 🇲🇦 overgestoken dus enige ervaring hadden we al. Eenmaal boven aangekomen genoten we van het mooie uitzicht van de hoogste berg van het Hadjargebergte in het noordwesten van Oman.

Nizwa fort

In dit fort zagen we een aantal vrouwen die op traditionele wijze hun beroep aan het uitoefenen waren. Hierna gingen we iets eten in deze stad. Het viel ons op dat in het restaurant maar drie tafeltjes stonden. Aan de achterzijde waren een aantal tafeltjes afgeschermd door schotten. Door een gordijn kon het personeel de ruimte binnenlopen om de klanten te bedienen. De Omani hechten veel waarde aan privacy werd ons uitgelegd. Achter het gordijn kon ook de boerka even af zodat de vrouwen fatsoenlijk konden eten zonder hun kleding vies te beknoeien. Dit stukje privacy zie je ook terug in de bouw van een huis. Eerst wordt de grond aangekocht. Vervolgens wordt er eerst een twee meter hoge muur om het perceel heen gebouwd. Pas daarna begint men met de bouw van het huis. Voor onze begrippen een beetje vreemd. Zeker gezien het feit als je ‘s avonds in het donker een ommetje met de hond maakt en overal de huizen naar binnen kan kijken. ’s Avonds vielen we heerlijk in slaap in deze mooie Airbnb in Nizwa. Het huis was 300 jaar oud en helemaal gerenoveerd. Op sommige plekken was de originele lemen muur nog zichtbaar. Onze handen gleden over het materiaal wat gemaakt was van stro, leem en kamelenpoep.Nog een leuk detail: als mannen elkaar hier groeten dan gaat dat anders als bij ons. Ze stellen niet één vraag (hoe gaat het ?) waarna ze één antwoord krijgen (goed), maar ze stellen zeker tien vragen. Hoe gaat het met jou, je broer, je zus, je vader, je moeder, leeft je goudvis nog, woon je nog fijn, doen de kinderen het goed op school enz. Deze vragen (en antwoorden) zijn dermate ingebakken dat de een het antwoord al gegeven heeft voordat de ander de laatste medeklinkers uit zijn mond heeft laten vallen. En dat gesprekje gaat dan supersnel. Heel grappig om te horen.

Deze reis wordt mede mogelijk gemaakt door:

Mediterraanse gastrobar  Olijf Sittard

OLIJF is een Mediterraanse Gastrobar gevestigd op de hoek van de Putstraat en Paardestraat. Met een warme inrichting en charmante locatie is dit de ideale plek om te genieten, zowel aan de bar of in het restaurant. De naam OLIJF is ontstaan, omdat olijven, in welke vorm dan ook, de basis vormen voor de Mediterraanse keuken. Een puur, eerlijk en overheerlijk product. Eigenschappen waar ook wij voor staan en die we vertalen naar ons menu.

Lars, Beryl en hun enthousiast team staan voor U klaar !

Putstraat 6,
6131 HL Sittard
T: 046 – 888 35 81
E: info@olijfsittard.nl

Instagram Facebook

 

Leon Quaden Makelaardij Munstergeleen

Kantoor Nederland:
Houbeneindstraat 2a
6151 CR Munstergeleen
046 – 30 200 30
info@quadenmakelaars.nl

Kantoor Duitsland:
Zum Klufgen 1
52538 Tuddern( Selfkant)
Im gebaude der Kreissparkasse

 

Weten wat de eerst stap is om meer geld te krijgen voor jouw huis?
Wauw!!! Wij willen jou feliciteren……
Je bent namelijk zo slim geweest om tot hier te komen, en dat is de eerste stap.
Het is makkelijk om dingen te laten liggen
maar jij doet dat dus niet.
en ALLEEN ZO krijg je méér geld
voor jouw huis
En weet je……, baat het niet, dan schaadt het niet.
Want het kost eigenlijk géén moeite om even te kijken wat onze methode inhoudt.
En het is slim omdat je er juist veel mee kunt verdienen.
De Bestseller Methode | Méér Geld, Hetzelfde Huis
Ontdek hoe je tot 30% meer kijkers krijgt voor je pand en hoe je gemiddeld genomen tot 18.000 euro meer voor je huis kunt krijgen.
Geef ons jouw huis in de Verkoop en je krijgt direct onze ‘Meest Waardevolle Aanpak Ooit’.

De BESTSELLER methode:
✔️Gratis Topvideo met ingebakken Plattegrond.
✔️Gratis Waardebepaling Vooraf zonder verplichtingen
✔️Gratis Explosieve Marketing met o.a. betaalde advertenties op facebook en KijkMijnHuis
✔️Gigantisch: 400.000 hits per op jaar op 140 panden
✔️Geruststellend: meer dan 2500 klanten gingen je reeds voor
✔️Garantie: Verkopen wij niet dan betaal je geen courtage!
Wij vertellen je ook iets dat je moet weten maar wat de meeste Makelaars nooit zullen prijsgeven.

STEL JE VOOR DAT HET ALLEMAAL LUKT!!

We zijn er zeker van dat onze methode werkt. Het is ook onderzocht en gepubliceerd door Metronieuws en RTL Z. Vraag hier binnen 20 seconden je Gratis Waardebepaling aan en weet snel wat de BestSeller Methode voor jou kan betekenen.

www.quadenmakelaars.nl/gratis-waardebepaling

We komen binnen 2 werkdagen langs, je bent niets verplicht en we gaan je ook niet tot iets verplichten.