De sloppenwijken van New Delhi #totdeschijtonsdoodt#

Drie dagen lang hebben we overnacht in een 7€-hotelletje in een sloppenwijk van New Dehli. Gewoon om daily life mee te kunnen maken van de mensen die hier een bestaan proberen op te bouwen. Riksja-chauffeurs rijden je voor 100 Roepie (1.26€) in een half uur van A naar B. Mensen verkopen flesjes water voor 0.25€. Ook het eten kost hier niet veel. Het is wel de truuk om de beruchte Delhi Belly te voorkomen: een genadeloze afrekening van je niet aan de hygiëne-regeltjes houden. Witte onderbroeken dragen is hier een kansloze bedoeling. Bij het naar buiten gaan van ieder willekeurig restaurant scoor je al je eerste remmie.

Helaas werden we ook gedropt bij een aantal kashmir-zaken. Niks voor mij maar wel voor de vrouwen hier. Zoveel stofjes voelen dat het profiel van de handen verdwenen is. Morgen gaan we naar Varanasi. De stad waar de lijken worden verbrand of iets sjieker gezegd: geofferd. Dus tot dan !

Dus…. vóórdat we iets naar binnen knagen desinfecteren we eerst goed onze handen met zo’n handgel op alcoholbasis. Zonde eigenlijk van het goedje maar voorkomen is beter dan chinezen. Dan het verkeer. In Europa rijden we rechts, in Engeland rijden ze links, in India zeggen ze:”een weg is een weg”. De ene na de andere taxi dieselt onze riksja voorbij. De driver moet hier echt goed uitkijken. Doet ie dat niet dan zit er zo een vrachtwagen half in je kofferbak. Hier rijdt geen enkele auto zonder deukjes. Daarbij komt nog eens het feit dat de kwaliteit van de auto’s hier niet veel voorstelt. Ze roesten bij wijze van spreken al in de folder.

Op straat lopen talloze honden, katten en koeien. De koeien zijn hier heilig. Bij ons eet een koe zo’n 60 kg gras per dag maar hier midden in deze metropool met bijna 30 miljoen inwoners zie je dus nergens een wei met lekkere sappige grassprietjes. Dus eten ze maar alles wat de Indiërs op straat droppen. Met plastic en al. Uiteraard worden ze ook goed bijgevoerd door de locale bevolking. Hier wordt werkelijk alles op straat gesmeten. Zo zagen we een buschauffeur al wachtend voor het rode verkeerslicht door het snel geopende raampje zijn maag legen. Leg hem daar maar neer dan.

Op straat lopen talloze honden, katten en koeien. De koeien zijn hier heilig. Bij ons eet een koe zo’n 60 kg gras per dag maar hier midden in deze metropool met bijna 30 miljoen inwoners zie je dus nergens een wei met lekkere sappige grassprietjes. Dus eten ze maar alles wat de Indiërs op straat droppen. Met plastic en al. Uiteraard worden ze ook goed bijgevoerd door de locale bevolking. Hier wordt werkelijk alles op straat gesmeten. Zo zagen we een buschauffeur al wachtend voor het rode verkeerslicht door het snel geopende raampje zijn maag legen. Leg hem daar maar neer dan.

 

Dus…. vóórdat we iets naar binnen knagen desinfecteren we eerst goed onze handen met zo’n handgel op alcoholbasis. Zonde eigenlijk van het goedje maar voorkomen is beter dan chinezen. Dan het verkeer. In Europa rijden we rechts, in Engeland rijden ze links, in India zeggen ze:”een weg is een weg”. De ene na de andere taxi dieselt onze riksja voorbij. De driver moet hier echt goed uitkijken. Doet ie dat niet dan zit er zo een vrachtwagen half in je kofferbak. Hier rijdt geen enkele auto zonder deukjes. Daarbij komt nog eens het feit dat de kwaliteit van de auto’s hier niet veel voorstelt. Ze roesten bij wijze van spreken al in de folder.

 

Op straat lopen talloze honden, katten en koeien. De koeien zijn hier heilig. Bij ons eet een koe zo’n 60 kg gras per dag maar hier midden in deze metropool met bijna 30 miljoen inwoners zie je dus nergens een wei met lekkere sappige grassprietjes. Dus eten ze maar alles wat de Indiërs op straat droppen. Met plastic en al. Uiteraard worden ze ook goed bijgevoerd door de locale bevolking. Hier wordt werkelijk alles op straat gesmeten. Zo zagen we een buschauffeur al wachtend voor het rode verkeerslicht door het snel geopende raampje zijn maag legen. Leg hem daar maar neer dan.