We breken onze vakantie af en komen zo snel mogelijk naar huis. Je wilt niet in India verblijven als hier de hel losbreekt. Onze terugvlucht van Lufthansa werd per sms gecanceld. Voor de rest hoorden we niks meer dus boekten we maar zelf een terugvlucht. En nu mijn laatste blogje.De mensen hier leven van dag tot dag, nemen niets serieus en lachen alles weg. Zo hangen ze met honderden mensen aan de zijkant van een trein en lappen ze iedere verkeersregel aan hun laars. 
Verkeersagenten staan machteloos met zes man sterk op een kruising met een stok te zwaaien maar er ontbreekt iedere vorm van structuur. Er wordt totaal niet geluisterd naar hun aanwijzingen. Maar ach. Ze doden de tijd met hun telefoontje. Ze krijgen immers toch betaald. Een schilder staat op zijn teenslippertjes met verf te knoeien en de lasser last met een zonnebril i.p.v. een laskap. 
De meest verstandige Indiër uit het hostel vertelde me dat iemand waarschuwen voor de gevaren hier in dit land géén zin heeft. Als je van sommigen het verstand in een vogeltje zou proppen zou het pardoes achteruit gaan vliegen. Dit is hier de keiharde realiteit: het boeit ze allemaal géén zak.
Als ik een kip was geweest was ik in deze Corona-tijd al lang geruimd geworden. Raar eigenlijk dat de mens zich boven een willekeurig dier stelt nu we oppermachtig zijn. Rariteiten zijn in India ook aan de orde van de dag. Ik zal er gewoon een paar benoemen. We zitten hier in de droogste provincie van India. We zagen heel wat kamelen die naast koeien en paarden ook worden ingezet als lastdier. Kamelen en koeien op de snelweg ! Of met 100 km/uur achter op de bumper van een auto staan🤦🏻♂️
Op weg naar de Monkey-tempels zagen we zelfs een koe met zes poten. Het leek net alsof pootje 5 en 6 uit zijn reet staken. Eerst dacht ik nog dat er een kalfje half uit hing. Maar nee, het was een misvormsel der natuur. 
Een oude Indiër deed zich voor als de trotse eigenaar. Hij vroeg al meteen of we een foto wilde maken. Natúúrlijk wilde ik dat. Na het maken van de foto vroeg hij ineens geld. Maar dat doen ze allemaal in India. Scammen. Ze waarschuwen er voor. Ze hebben het zó vaak bij ons geprobeerd. Helaas trapten we daar niet meer in. Onder aan de berg zat een kapper op straat een klant te knippen. Op de stoep stond een plastic kuipstoeltje en aan een roestiger spijker hing een halve spiegel. Gewoon lekker in het zonnetje je ding doen. 
Het gevecht om koeienstront is uniek te noemen. De mensen hier lopen achter een koe aan en als ie schijt dan wordt de koeienflat meteen opgeschept. Ze bouwen dan een grote stapel poep zodat alles kan indrogen. Die stapel versieren ze dan met gekleurde steentjes en ze krassen er tekens en symbolen in. Na een aantal weken droogtijd nemen ze een flinke hap er uit en steken het in de fik zodat ze met de vrijgekomen hitte kunnen koken. Of ze verpatsen het aan de locale steenfabrieken die de warmte gebruiken voor hun bakproces. Stront is energie. Op weg van Jaipur naar Agra zagen we er honderden van dit soort fabriekjes. Lange schoorstenen spuwden continu zwarte rook de blauwe lucht in. Vierentwintig uur per dag. Zag ik dat nu goed ? Een tegenligger op onze baan ? Twee wagens gingen elkaar tegenmoet met 100 km/uur. Ik gaf een yell maar de chauffeur knipperde nog niet eens met zijn ogen toen de spookrijder langs knalde. Mijn hart klopte in mijn keel en Angelica was wakker geschrokken van mijn schreeuw. Sommige mensen verdienen de Darwin award. Het positieve eraan: de mensheid als groep gezien wordt er sterker van. Wat een vottes ! Toen hij even later een kar met takkenbossen ontweek ramde hij bijna twee schilders van het geloof af. Ze zaten met een pot verf de afbakening van de weg geel en zwart te verven. 
Het verkeer knalde er langs door. Why in godsnaam ? Hier had ik even mijn migrainemomentje. Die hadden geen schroefje los maar de hele gereedschapskist op zijn kop liggen. Sjongejonge. In Agra aangekomen gingen we op zoek naar ons hostel. En weer vielen we in een andere verbazing. Hier liepen gewoon mannen naakt over straat. Gewoon met hun pielemuis zwabberend tussen hun benen. 
Een man stond langs de weg met twee bont en blauw geslagen aapjes aan een ketting. In zijn linkerhand hield hij de ketting, in zijn rechterhand een dikke stok. Op commando begonnen de aapjes salto’s te maken. Massa’s mensen vinden dit net zoals olifantenritjes erg leuk en geven graag geld zodat de baas “voer voor de aapjes” te kopen. Lees: voer voor de eigenaar. Ondertussen is het leven van deze beestjes een hel en de toerist houdt het met geld in stand. Langs de kant lag een hond te piepen van de pijn. Over zijn rug zag je het zwarte, rubberen profiel van een autoband. Ze liggen midden op straat te slapen en dan kun je wel eens over het hoofd gezien worden door een onoplettende automobilist. Haar heup of rug was gebroken en niemand kwam haar dan uit haar lijden verlossen. Want dieren doden mag je hier niet. Dat is een soort heiligschennis. Hier is alles heilig. Als een bak stront zes pootjes en een hartslag had dan kreeg ie nog een bloemenkransje om zijn nek. 
Hier lopen ook ouders rond die hun kleuters opmaken. Gewoon lekker wat eyeliner om hun ogen smeren. Het zal wel met hun geloof te maken hebben. Zo kleuren ze ook olifanten en met het Holi-feest zag ik zelfs dat de honden niet gespaard werden. Alles krijgt hier een kleurtje. 
We bezochten Sheroes Hangout. Een restaurant waar meiden werken die door huiselijk geweld door hun partner overgoten zijn met zuur. Van sommige meiden is het grootste gedeelte van hun aangezicht zo goed als verdwenen. Ze zitten helemaal onder de littekens en worden door familie en vrienden verstoten. Hier op deze plek vinden ze lotgenoten waarmee ze een toekomst kunnen opbouwen. Ze wilden heel graag op de foto want ze voelden zich trots als iemand een foto van hun wilde maken. Het eten wat ze maken is gratis. Ze vragen wel een donatie waarvan je de hoogte zelf mocht bepalen. Heel mooi initiatief dit restaurant ! 
In Agra waar de Taj Mahal staat overnachtten we op een heel gezellige plek met de naam: Joey’s hostel. Hier zaten we ‘s avonds de dag af te bieren samen met Lars uit Bonn, Hayley uit Newcastle, Alex uit Seattle en Courtney uit Auckland. Samen keken we vanaf de rooftop naar de Taj Mahal, geheel uit marmer gebouwd in 1632 en één van de meest herkenbare gebouwen van de wereld. Sinds kort één van de zeven wereldwonderen. 
In the Pink City Jaipur gingen we naar de beroemde Raj Mandir bioscoop, gebouwd in 1976. We zagen een typische Bollywoodfilm vanuit de ereloge waarvoor we 5€ per persoon betaalden. De bioscoop zag van binnen supermooi uit. Er was trouwens maar één zaal zoals ook vroeger de zalen bij ons. 
Met deze blog sluit ik deze reis af en voor allemaal: stay safe ! 🙏🏻🍀
Deze reis werd mede mogelijk gemaakt door:
Finatics Financial Services
FINATICS COMBINEERT DE PASSIE VAN EEN TOPSPORTER MET SUCCESVOL ONDERNEMEN. MET DEZE MENTALITEIT OPTIMALISEREN WIJ DAGELIJKS JOUW FINANCIËLE VRAAGSTUKKEN. FINANCIËLE FANATIEKELINGEN, MÉÉR DAN ACCOUNTANTS, DAT IS FINATICS. WE LIVE YOUR BUSINESS.
Flexibel en meedenkend. Bij Finatics staat ontwikkeling hoog op ons prioriteitenlijstje. Hierdoor kunnen wij efficiënt werken voor jou, de aandacht en extra’s die je als klant verdiend. We never quit, we are Finatics! In 2005 startte Joep Hoens en Sacha van Wissen met Finatics, met als doel een financiële en fiscale dienstverlener en adviseur te zijn die anders is dan anderen. Een informeel en spontaan kantoor waar klanten graag langskomen voor een kop koffie en het bespreken van administratieve vraagstukken. Wij zijn vertrouwd met jouw business en hebben de beste oplossing voor jouw vraagstuk. Uiteraard kunnen wij als geen ander fiscale consequenties doorrekenen en belastingstructuren optimaliseren. Maar we willen verder gaan, wij denken graag met je mee over jouw ondernemersvisie en jouw toekomst! Finatics staat voor kwaliteit en is aangesloten bij de NBA (Koninklijke Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants) en RB (Register Belastingadviseurs).
Finatics Sittard Prins de Lignestraat 32, 6161 CZ Geleen Postbus 357 6130 AJ Sittard T: 046 400 8885
Finatics Roermond Boven de Wolfskuil 3 6049 LX Roermond (op afspraak) T: 0475 820 217
https://www.finatics.nl financialservices@finatics.nl
Nadine van Mierlo fotografie
Mijn passie ligt bij het fotograferen van mensen : Mooi en Puur. Of het nu een dikke buik, pasgeboren kindje, kleine of grote kids, een hele familie of het vastleggen van de mooie dag van een bruidspaar, ik maak een reportage waar jullie voor altijd met een warm gevoel naar kunnen terugkijken. Veel kijkplezier en graag tot ziens in de studio in Limbricht, bij jullie thuis of op een feest.
Groetjes Nadine van Mierlo klik hier voor website
Mooi verhaal Ran. En zoals ik je ken niet lang twijfelen maar gelijk in actie komen als het zo voelt. Even een pauze nemen en dan weer verder. Het ga jullie goed. Gr. Peter.
Dankje Peter !