Sognefjord- Jotunheimen NP- Røros

De meeste foto’s die je ziet in Noorse reisgidsen worden genomen in de binnenarmen van de Sognefjord rond Aurland. Gewoon omdat ze hier het mooist zijn. Het Stegastein kunstwerk van de architecten Todd Saunders en Tommie Wilhelmsen stonden al heel wat jaren op mijn lijstje. Kijk naar de foto’s en vooral naar het filmpje onder onderstaande link.

Dwars door de mooi verlichte Lærsdaltunnel (langste ter wereld 24,5 km) en het nationaal park Jotunheimen reden we daarna naar Røros aan de oostzijde van Noorwegen zo’n 50 km van de zweedse grens.

Aangezien hier geen tunnels waren moesten we de pas nemen over de besneeuwde bergtoppen. De omgeving was indrukwekkend door zijn troosteloze aangezicht. Hier stonden geen bomen maar alleen struiken en mossen die hier enigszins konden overleven. Het was ijskoud en er stak een kleine storm op. Met een snelheid van 50 km/uur haalden we in een tijdsbestek van zeven uur het kleine mijnwerkersdorpje in de provincie Trøndelag.

Røros is het hoogstgelegen dorpje van Noorwegen en de 6000 inwoners zitten negen maanden per jaar in de metershoge sneeuw. Hier stond ons busje ineens stil. Ik kon niet meer schakelen. Wat nu ? De noorse wegenwacht was er binnen 15 minuten.

Het busje zou pas over twee dagen nagekeken kunnen worden dus besloten we Røros eens goed te verkennen want het stond sowieso al op onze bucketlist. Alle huizen zijn hier gemaakt van hout. Het lijkt wel of de plaatselijke Gamma maar drie kleuren verf in de aanbieding heeft want de meeste huizen zijn rood, groen of geel geschilderd. Er zijn twee straatjes die op de UNESCO-werelderfgoederenlijst staan. De huizen in deze straatjes dateren uit de 17e eeuw toen hier voor de eerste keer koper werd gevonden.

We sliepen in het Solheim Pensjonat, een pension uit 1939 waar de tijd is stil blijven staan. Werkelijk alles is in jaren ‘60 stijl smaakvol ingericht. Stoelen, banken, bedspreien maar ook lampen, lichtschakelaars en zelfs stripboekjes uit die tijd 😍. In dit plaatsje zijn veel restaurantjes waar we heerlijk hebben gegeten. De rendierbief was overhéérlijk ! Overmorgen krijgen we meer info over ons busje. Tot die tijd amuseren we ons hier.

Denkt U ook eens aan de ondernemers die de loterij van Dutch Traveljunk mogelijk maken:

Restaurant San Blas in Schin op Geul. Www.eetcafesanblas.nl. De San Blas eilanden naast Panama behoren tot de mooiste eilanden ter wereld. Mijn vriend John en zijn vrouw Sonja van het gelijknamige eetcafé in Schin op Geul laten de Latijns-Amerikaanse sfeer herleven in hun wel heel erg mooi ingericht zaak met buitenterras. En mocht je niet winnen, wat kan jou het schelen, gewoon eens even langsgaan voor een lekkere steak of een lekkere pot bier. Vraag Johnny naar het panty-verhaal na onze Amsterdamse kroegentocht of de stage-dive vanaf de bar recht in mijn armen en de tranen lopen over je wangen 😂👌🏻🍺. Smakelijk !

Gedichtenbundels. Samen met Vera heb ik toch wel wat avonden de binnenstad van Sittard onveilig gemaakt. Vera is nu schrijfster en wilde heel graag een drietal boeken beschikbaar stellen. Haar teksten zijn uit het hart geschreven en berusten allemaal op een stuk ervaring en waarheid waarin je je wellicht kunt vinden of zelfs aangetrokken door kunt voelen. Bij de bijlage van dit bericht zit een mooi gedicht wat ze voor me maakte. Héél lief ! Voor diegene die het boek niet gaan winnen: je kunt het ook gewoon bestellen op https://veraschrijftpuur.wordpress.com/bestelformulier/

www.veraschrijftpuur.nl