Santa Claus village

Husky

Rovaniemi

Gisteravond arriveerde ik in Rovaniemi, Finland. Een groot dorp met dezelfde hoeveelheid inwoners als Sittard. Tijdens de landing keek ik door het raampje en zag nog net een knalrode zon achter de bossen verdwijnen. Onder me bevond zich één grote witte deken van dikke sneeuw. Prachtig om te zien.

Rovaniemi Lordi square
Rovaniemi Lordi square
Rovaniemi Lordi square
Rovaniemi
Rovaniemi

Spikes

Het vliegtuig taxiede naar zijn parkeerplekje. De landingsbaan was weliswaar ijsvrij maar de taxi-baan niet. Net toen de Boeing de laatste bocht wilde maken voelde ik het vliegtuig wegglijden. Een kleine spin. Niet te groot maar groot genoeg om de groep Chinezen voor me aan het schreeuwen te krijgen. Eenmaal buiten gekomen viel me op dat de wegen niet ijsvrij waren. Zelfs de stoepen niet. Mijn bus kwam al snel aangescheurd. Tijdens het remmen gleed hij niet weg. Naderhand zag ik dat alle banden waren voorzien van spikes: kleine metalen punten die ze in de rubberen banden hadden geschroefd. Deze vergrootten de grip op de wegen van ijs. Bij ons in NL zou het hele verkeer onder deze omstandigheden stop staan. Op deze wegen zou echt niemand willen gaan rijden. Zout strooien en sneeuw scheppen heeft hier evenveel zin als mijn busje poetsen bij mij in de straat met zoveel doorgangsverkeer. De laatste keer was volgens mij twee jaar geleden. Ik hou sowieso niet van auto’s. Als iemand me vroeg wat voor een auto ik had antwoordde ik steeds dat ik een Opel Vivaro bestuurde. Tenminste: dat dacht ik. Toen ik voor de eerste keer sinds twee jaar naar de TÜV ging om mijn busje te laten keuren zag ik ineens in de papieren staan dat ik de eigenaar was van een Nissan Primastar. Het zijn weliswaar precies dezelfde busjes maar ze dragen een andere merknaam. Zóveel geef ik om auto’s. Die van mij zit vol deukjes en krasjes en de cabine is één grote asbak. Héérlijk dat idee. Weer iets om me niet druk over te hoeven maken. Enfin.

Rovaniemi Airport

Bier

Ik slaap in een wel erg mooi hostel. De prijzen zijn hier echter stukken hoger dan de hostels waar ik doorgaans in verblijf. Het bier kost hier in de Roy Club 21€/liter. Ter vergelijk: Amsterdam 17,50€/liter, Sittard 11€/liter,Düsseldorf 7,50€/liter,Cambodja 1€/liter. Een stuk duurder dus. Het dubbele van de bierprijs in mijn stamkroeg. Waar ik eigenlijk een beetje moeite mee heb is het lopen over de stoep. Het voelt aan alsof je continu over de schaatsbaan in Glanerbrook loopt. Dus loop ik als zo’n zwangere eend al waggelend met kleine stapjes van A naar B. Maar dat doet dan ook iedereen hier.

Roy club
Hostel Koti

Santa Claus village

Goed voorbereid en vol goed doordachte plannen besloot ik de bus naar het zuiden te nemen. De bus die stopte ging helaas naar het Noorden. Ook goed. Met een groepje mensen van het hostel gingen we naar het Noorden, naar Santa Claus village. Eventjes buiten Rovaniemi hebben ze precies op de poolcirkel een klein dorpje gebouwd waar de goedzak zelf de hele dag zittend op een houten troon kleine en grote kindjes op zijn schoot trekt. Voor 40€ mogen ze er weer af. Uiteraard mét foto die je via internet kon downloaden. Óf voor 30€ een uitgeprinte versie op first quality keiglimmend fotopapier. Zelf kiekjes maken mocht uiteraard niet. Ik troostte me met de gedachte dat alle elfjes die hem het hele jaar door helpen met onze kadootjes in te pakken, ook te eten willen krijgen. Ik weet dat we met Cate Blanchette als Galadriel en Liv Tyler als Arwen zo’n zeventien jaar geleden op het witte doek qua elfjes heel erg verwend zijn geworden. Daar waar Arwen zich voor het mannelijke publiek ontsterfelijk maakte door te paard in een doorzichtig elfenjurkje Frodo redde van de Ringgeesten zo werd ik vandaag te woord gestaan door een elfje wat echt heel lelijk was. Zó lelijk dat zelfs de WA-verzekering haar niet wilde dekken. Geen betoverend goudblond haar. Nee. Gewoon zwarte sprietjes met daarover onhandig een rood-wit puntmutsje getrokken. Zelfs toen ze haar hoofd jeukte en het mutsje ietsjes omhoog schoof zag ik geen spitse oortjes. Wel zo’n lelijk tunneltje waar je met gemak een Tapas-aansteker kon doorluiken. Wat Madrid is voor Sinterklaas, is Rovaniemi voor de kerstman. Maar waarom Rovaniemi ?? Wij Nederlanders brachten Sinterklaas rond 1650 naar de Verenigde Staten. Zij verbasterden Sinterklaas naar Santa Claus. I.p.v. in pofbroekjes rondspringende zwarte Pieten kreeg de wit bebaarde gabber mooie elfjes met lieflijke, ondeugende spitsoortjes. En een paar honderd jaar later geven de Amerikanen ons de Kerstman weer terug en nu zitten we in principe te kijken met twee Sinterklazen. Of zie ik iets verkeerds ?

Huskies

In de verte hoorde ik hondjes blaffen. Huskieeees !!! Er zaten er zeker 12 voor een slee gespannen. Snel sprongen we er in en maakten een leuke rit door het besneeuwde bos. Tijdens de rit was een jaloers husky-teefje continu aan het bitchen met haar vriendje. Waarover werd me niet duidelijk. Waarschijnlijk had het mannetje wat teveel aandacht van het vrouwelijk schoon om hem heen. Tijdens de rit kreeg hij er zowaar letterlijk de schijt van. Hij poepte gewoon onder het rennen. Alleen het laatste stukje bleef er zo half uit steken. Die was te klein om er af te vallen maar je bleef hem wel ruiken. Dat wordt geheid krabben morgenvroeg. Zéker met deze temperaturen (-15c) 😂❄️🐶

Even de handjes warmen
Santa Claus village
Santa Claus village
Santa Claus village ligt precies op de poolcirkel

2 gedachten over “Santa Claus village

Laat een reactie achter bij Ran GroetjesReactie annuleren