Plamuurbakkes

Net terug van de Aldi. Voor me stond een vrouwtje die een pak maandverband op de band van de kassa gooide. Meteen daarna draaide ze zich om en keek me met haar plamuurbakkes aan zo van: “ik voel me nog jong en kan best nog wel kinderen krijgen”. Gezien haar rimpels, diep als tractorsporen in een maisveld had ik eerder het gevoel dat ze vanavond een feestje had en het maandverband enkel en alleen nodig had om haar zeik op te vangen als ze moest lachen om een sloom mopje.