Masterplan

Haar doortrapte plan was me al héél snel duidelijk. Als 16-jarig poetsmeisje moest ze vroeger natuurlijk heel wat uurtjes bij mij thuis poetsen om die dure sandaaltjes die ze in de etalage gezien had te kunnen betalen. Deze zomer zou het anders lopen dan andere zomers als ze nieuwe schoenen van haar pa mocht uitzoeken. Ze zou sluwheid een andere dimensie geven. Simone was niet het type meid dat als ze ging stappen méér talent buiten haar bh had hangen dan er binnen. Siem is een nette meid maar met die superstrakke sandaaltjes zou ze dé shit zijn in het Sittardse uitgaansleven.
En papa Frans zou helaas de klos zijn. Hij had haar nieuwe schoenen beloofd vanwege haar mooie rapportcijfers. Voor een bepaald budget mocht ze een paar nieuwe patta’s uitzoeken. In de eerste schoenenwinkel had ze in een slordig uurtje meerdere schoenen gepast. Maar niets kon haar bekoren. Ook in winkel twee keek Frans lijdzaam toe hoe zijn dochter de één na de andere schoen terug in de doos stopte. Hij had gehoopt binnen een uurtje terug te zijn zo had hij tegen zijn vrouw gezegd. Ook in schoenenwinkel drie liep alles volgens plan: géén enkel schoentje stond haar mooi. Na vier uur winkelen was Frans het helemaal zat en zei tegen Simone dat ze maar naar huis gingen want dat “gezellig met zijn dochter shoppen” was toch niet zijn ding. Op de terugweg kwamen ze natuurlijk langs die winkel met die mooie sandaaltjes in de etalage. “Pap, veer goan nog eine keer probeere”: smeekte Simoontje haar vader. Met een diepe zucht drukte Frans de klink omlaag en Simone die de sandaaltjes natuurlijk al tig keer met haar vriendinnen de maand ervoor had gepast, liep meteen de juiste richting op. Na een paar keer met de sandaaltjes op en neer te hebben gelopen verscheen er een glimlachje op haar gezicht. “Pap, dees passen perfekt ! Deze wil ich hubbe !”. Frans slaakte een zucht van verlichting en dacht aan zijn pijnlijke voeten. “Eindelijk dacht ie. Eindelijk naar huis met een tevreden dochter”. Echter, bij de kassa aangekomen kreeg Frans een tekort aan zuurstof toen hij de rekening zag. Met een sneaky glimlachje op haar lippen zag Simoontje haar vader’s bankpasje door het pinapparaatje glijden. Haar plannetje was gelukt, de onbetaalbare buit was binnen 🙏🏻🍀

Moraal van het verhaal: Time is precious, waste it wisely….