Russian military ghosttown

Vorig jaar betrapt

Vorig jaar in de herfst werden we door een boswachter betrapt toen we op een zandpad liepen, op weg naar deze Russische legerbasis, een van de meest belangrijke Russische militaire standplaatsen in de DDR-tijd. Deze plek ligt goed en diep verstopt in de Brandenburger bossen. We waren al heel vaak door bordjes gewaarschuwd dat we op militair terrein zaten. De eerst keer toen we zijn jeep zagen naderen konden we nog wegduiken in de bosjes . Nog géén vijf minuten later zoefde hij wéér voorbij maar dan met hoge snelheid. De boswachter had blijkbaar ons in de bosjes geparkeerd busje gezien. Als hij ons nu zou aanhouden dan hadden we een groot probleem. We besloten een jaartje te wachten en ons urbex-tripje voor die dag te cancellen. Omdat we niet gepakt wilden worden hadden we besloten om niet over het zandpad te lopen maar midden door het bos en de struiken. Een helse tocht. Helemaal achteraan deze blog zie je de GPS-coördinaten van deze plek.

Een jaar later

Vandaag parkeerden we ons busje na een trip van 70 km vanuit Berlijn, op een andere plek, bij een oud treinstation. Ik gebruikte nu een ander kaartenprogramma waarop ook bospaden getekend stonden. Google maps doet het hier niet altijd i.v.m. het slechte bereik dus we moesten onze routekaart inladen via het programmaatje maps.me. Op onze hotelkamer had ik ‘s avonds de route bekeken en de meest eenvoudige er uit gepikt. Vanaf het treinstation hoefden we maar even over de rails te lopen waarna er een bospad zou moeten opduiken. Vanaf dat punt was het nog maar een uurtje lopen tot we de eerste Russische gebouwen zouden gaan zien. We hadden genoeg te drinken meegenomen want inclusief op en neer lopen had ik toch een uurtje of zes voor dit urbex-avontuur uitgetrokken.

Het spookdorp

Na een uur stonden we midden in de Russische militaire basis wat eigenlijk een klein dorp was. Compleet met een school, een wasserette, een sporthal, woonhuizen, garages en bunkers. Een echt spookdorp. Héél bizar en interessant ! Het was soms heel moeilijk te zien waar de paden lagen. Vergeet niet dat deze paden zo’n 40 jaar geleden twee meter breed waren. Nu had de natuur de paden weer opgeslokt. Soms reikte het hoge gras tot aan onze knieën. Via maps.me konden we goed zien waar gebouwen stonden en waar een pad verborgen lag onder het gras. De verf op de muren van de gebouwen bladerde overal af. Op de muren die behangen waren zag je het behang gewoon loskomen. Ruitjes waren ingegooid en op veel plekken zagen we mooie maar ook lelijke graffiti. Ook zagen we overal Russisch propaganda materiaal maar niet meer dan dat we zouden zijn tegengekomen in een Amerikaanse of Duitse legerbasis. Ieder land doet natuurlijk iets om de soldaten moed in te spreken en te motiveren. Zo zingt men in de VS iedere morgen op het werk of op school collectief het nationale volkslied en hijsen ze de vlag. Hier zagen we afbeeldingen van spelende kinderen of van werkende mensen. Je zag duidelijk dat men in Rusland in die tijd veel waarde hechtte aan arbeid. Verder zagen we afbeeldingen van tanks, soldaten, stoere, sterke Russische mannen en Lenin. Enkele teksten heb ik laten vertalen door een Russische vriendin die ik ooit in Barcelona heb ontmoet en jaren later heb bezocht in Moskou: Inna Negulyaeva.

De video van ons urbex-avontuur

GSSD

Deze kazerne was één van de grootste in de DDR. Hier zat de Russische GSSD (Gruppe der Sowjetischen Streitkräfte in Deutschland). Een heel offensief ingestelde militaire eenheid compleet uitgerust met kernwapens. Deze troepen waren belast met het handhaven van de voorwaarden van de Overeenkomst van Potsdam. Bovendien waren ze het gezicht van de militair-politieke aanwezigheid van de Sovjet-Unie. De troepen van de GSSD stonden boven de NVA en andere militaire organisaties in de DDR. De taak van de GSSD was om de DDR tegen het Westen te beveiligen. Met hun offensieve bewapening, waaronder kernwapens, konden ze een bedreiging vormen voor de Bondsrepubliek Duitsland. Alleen al in de voormalige DDR verbleven tussen 1945-1994 rond de 10 miljoen Russische soldaten met hun gezinnen (!). In het dorpje waar we nu waren hebben in totaal 15.000 mensen gewoond. Over de hele DDR zaten in totaal 280 Russische legerkazernes verdeeld. Strategisch natuurlijk zodat men snel kon toeslaan bij een aanval vanuit het westen. Tijdens de koude oorlog en zeker tijdens de Cuba-crisis in 1962 toen de Amerikanen de staat van paraatheid hadden opgeschaald tot Defcon-2.

Kernraketten

Deze militaire basis was uitgerust met diverse kernraketten met een bereik van 1200 km. Ver genoeg dus om Nederland te raken (Amsterdam-Berlijn is 700 km). Vergeleken met deze kernraketten deelden de atoombommen die op Hiroshima en Nagasaki waren gevallen maar speldenprikjes uit. Op onze terugweg zag Angelica een stenen gebouwtje uit de grond steken. Aan de vorm zagen we dat hier een trap omlaag moest gaan. Toen we dichterbij naderden hadden we meteen in de gaten waar deze trap heen ging: de nucleaire bunker !! We hadden hem gevonden ! Kijk hieronder het filmpje hoe ik naar binnen glipte.

De video van de nucleaire bunker van binnen

Sloop complex

Nadat in 1989 de muur viel was het over en uit voor de Russische invloeden in de DDR. De Russen werden afgekocht en ze kregen genoeg tijd om hun kazernes leeg te maken. In 1994 was er geen enkele Russische soldaat meer in de voormalige DDR. Inmiddels zijn hier in de Brandenburger bossen al een aantal gebouwen gesloopt. Ze staan weliswaar nog op maps.me maar in werkelijkheid zijn ze al verdwenen. Voor diegene die dit grote openluchtmuseum nog wil verkennen: ben er snel bij !

Hoe kom je er ?

Tik de volgende GPS-coördinaten in in google maps: 53.037545, 13.386077. Je smartphone brengt je dan precies naar de parkeerplaats vóór het treinstationnetje. Vervolgens zet je maps.me aan (van te voren installeren op je smartphone) en geef je de volgende coördinaten in: 53.05370372220076, 13.375764902073163. Je zult dan de eerste gebouwen zien verschijnen. Dit echter na 45 minuten lopen.