San Marino 🇸🇲

Dit land kende ik eigenlijk alleen van de voetbalinterlands. Als mijn vader me vroeger belde dat de wedstrijd bijna begon liep ik al wrijvend in mijn handen over straat naar mijn ouders huis, een straatje verderop. Vanavond kon immers niets verkeerd gaan. Lekker zo’n dwergstaatje met dubbele cijfers helemaal naar de tering voetballen. De vraag was alleen: wordt de uitslag hoger of lager dan 5-0.

Rijk land

Maar nu we hier dan toch zijn en ik wachtend op mijn pizza efkes mijn wikipedia checkte: wisten jullie dat San Marino een hartstikke rijk land is ? Mondiaal gezien staan ze op plek vijf met een koopkracht van 59.000$ per persoon, vlak voor Nederland overigens. Met een BNP van 54.000$ staan we zelf stevig op plek 7. En dat voor een landje dat qua oppervlakte kleiner is dan de gemeente Sittard-Geleen en waar 35.000 mensen in de oudste republiek ter wereld dag in dag uit ploeteren om dat geld bij elkaar te verdienen. Zo kennen ze bijna geen werkeloosheid , hebben geen nationale staatsschuld en ze hebben een overschot op de begroting. Hey, nu jullie !

Nette mensen

Het ieniemienie landje ligt midden in de bergen en hierdoor hadden we een verstrekkend uitzicht over de omgeving en we zagen zelfs de Adriatische zee. De gelijknamige hoofdstad bood ons romantische straatjes en idyllische steegjes waar we heerlijk doorheen konden struinen. Daarbij kreeg ik de indruk dat de Sanmarinezen hele nette mensen zijn. Bedenk me trouwens net dat ze mensen uit Nederland wel eens afkorten met NL-ers. Mensen uit San Marino dan maar SM-ers ? Ik zei nog tegen Angelica:”Mocht er in San Marino überhaupt een camping bestaan dan moet het wel een héél fatsoenlijke zijn. Ene zonder Schultenbrau zuipende vrouwen met crocs of Birkenstocks die alleen maar naar Tino Martin luisteren of zich een Bauertje naar binnen trekken met hun 4-potige langharige kuttelikker op schoot”. En jawel hoor. We vonden ene. En een wel hele mooie ! Compleet met een lekker zwembad 🏊‍♂️