Triglav National Park, Slovenië 🇸🇮

Via de Karawankentunnel op weg naar Kroatië passeerde ik vroeger vaker het Triglav national park. Slovenië trok me niet zo dus knalde ik met volle snelheid langs deze mooie omgeving. Dom dom natuurlijk maar vroeger was ik wat doelbewuster en week niet van mijn geplande route af. Nu trap ik wat vaker op de rem en kijk wat meer naar links en naar rechts. In dit park kom je nog van die echte boerendorpjes tegen. Met die heerlijke koeienstrontlucht. Ik word daar helemaal blij van. Als kind sloot ik bij het ruiken van mestgeur mijn ogen en haalde diep, heul diep adem door mijn neus. Mijn beide opa’s en oma’s woonden resp. in Eys en Simpelveld. Óók van die boerendorpjes waar zo’n bruine geur als een dikke damp boven de huizen bleef hangen. Zelf zit ik al langer dan 20 jaar tussen de koeien ingeklemd. Zowel boven als onder in het dorp grazen kuddes herkauwers. Als de boeren het land hebben bestrooid met mest zet ik tijdens het langsrijden altijd de verwarming op standje 5 zodat het nóg verser ruikt. Helemaal toppie ! Helaas heeft de boer bovenaan het dorp zijn koeien weggedaan na de dood van zijn ouweheer. Hij verbouwt nu massa’s frambozen. Voor in smoothies: Olvarit voor volwassenen.

Vintgar kloof

De eerste stop was de Vintgar kloof. Op weg er naar toe konden we genieten van het mooie weer en van de prachtige uitzichten. Miljoenen jaren geleden was er een klein stroompje die bergafwaarts liep. Heden ten dage stroomt de rivier Radovna nog altijd door een gedeelte van de Julische Alpen waardoor de Vintgar kloof gevormd werd. Over een afstand van 1,7 kilometer stroomt de rivier tussen steile rotswanden door waarbij de kloof op sommige punten wel 250 meter diep is. Zo waren we ongeveer een uurtje in de kloof maar daarna begon de ellende: er stond geen busje bij de uitgang. Zodoende waren we veroordeeld tot een wandeling van 1,5 uur. Anderhalf uur berg op. Door een bos. Door een dorpje. Dorst like hell en een vloekende Angelica in mijn nek.

Meer van Bled

Een half uurtje later zaten we al bij Lake Bled. Een mooi meer met een ieniemienie eilandje met een kerkje er op. Met een bootje vanaf het vaste land op zondagmorgen gaan bidden. Ik zou bijna in God gaan geloven.

Vršič Pass, Soča

Op weg naar de Tolmin kloof namen we de tongenbrekende Vršič pas. Raar zo’n woord met drie medeklinkers achter elkaar. Maar ja, laat een Sloveen maar eens “koeieuier” uitspreken. Zeven klinkertjes achter elkaar. Of “Oehoe-ei” of “gaaieei”. Tis wat. Trouwens, lekker vet rijden die pas met allemaal die haarspeldbochten en schapen op de weg.

Tolmin kloof

Ook hier een geweldige kloof met turquoise gekleurd water. Deze wandeling duurde gelukkig maar anderhalf uur. Op het terras hoorden we ineens een bekende stem:”hey Ran !”. En wie hadden we daar ? Roel Somers en Christel Cals uit Sittard achter een pot bier 🍺. Hoe toevallig was dit dan ? Roel heb ik jaren geleden leren kennen op de Pinkpop-camping. Een lekkere kerel die altijd in is voor een praatje. Ze waren met hun camper onderweg in Slovenië en hadden ook net de tocht door de kloof achter de rug. Wat leuk zeg ! Even bijkletsen !

Predjamaburcht

Nog net voor etenstijd kwamen we aan bij deze burcht uit de 12e eeuw, gebouwd in de ingang van een grot op 123 meter hoogte in een bergwand. Helaas i.v.m. een verbouwing niet veel te doen maar het avondeten was lekker. Overigens diende het kasteel in 1986 als decor in de film Armor of God met in de hoofdrol Jackie Chan.

Sloveense buurtsuper

‘s Morgens gingen we naar de buurtsuper en jawel, bij de slagersafdeling verkochten ze “koude schotel” zoals we die in Limburg kennen. Niet die huzarensaladeshit van boven de rivieren. Nee, die echte dikke salade met veel rundvlees en mayonaise. Ik vond het al raar dat ze alleen van die hele kleine bakjes hadden waar het slagersmeisje net drie lepels salade in kwijt kon. Zij vond het echter raar dat ik drie bakjes wilde. Toen ze het eerste bakje vulde viel me op dat de lepel maar heel moeilijk in de bak met salade ging. Hier klopte iets niet. Ik vroeg wat dat voor een salade was. Ze antwoordde dat het geen salade was maar varkensvet ! Hell no, het zag precies uit als mijn moeders koude schotel !! Ze moest echter hartelijk lachen en ook de andere klanten hadden het meegekregen en lachten mee.