Montenegro

Old Town Kotor

Vanuit Mostar (Bosnië) was het ongeveer twee uur rijden naar de grens. Bij de grensovergang tussen Bosnië-Herzegovina en Montenegro werd niet moeilijk gedaan. Bij geen enkele grensovergang trouwens. Het enige wat we altijd moesten laten zien was onze Corona-app met de “lopende mensen”. Sommige grensovergangen lagen in de bergen waar geen internet was. Hier konden we dus geen “bewegende beelden” laten zien maar we mochten toch door op basis van de charmes en een half ontblote knie van Angelica 🤗. Montenegro 🇲🇪 lag op onze route naar Albanië en Kotor lag precies in het midden. In 2015 was ik al eens hier geweest op mijn zuid-Europa roadtrip. De trip langs de baai van Kotor was schitterend om te rijden. Kotor zal altijd een publiekslieveling blijven. Als je het voor elkaar hebt gekregen via spekgladde trapstenen dat tyfus-eind omhoog te klimmen dan wacht er een mooi uitzicht op de baai van Kotor op je. Het oude havenstadje ligt in een diepe inham van de Adriatische zee in de Montenegrijnse kustlijn en de old city is omgeven door een oude vestingmuur. Het stadje met 23.000 inwoners heeft mooie elegante straatjes, cozy barretjes en gezellige restaurantjes met lekkere streekgerechten. De Balkan is nog een echt vleesland. Overal krijg je vlees. Iedereen eet vlees . Massa’s ! Héérlijk zo’n schaap of varken aan het spit. We zaten te eten in een restaurantje en ik had geen honger meer. Er lagen nog zeker vier stukken vlees op mijn bord. Milieubewust dat ik ben vroeg ik om een doggybag. Helaas in dit land nog onbekend. De ober keek me aan alsof ik vroeg om een baby te frituren. Die gast was was sowieso heel onvriendelijk. Hij leek een beetje op Ivan Drago uit Rocky IV en de wedstrijd “mensen de deur uit kijken” was waarschijnlijk net begonnen. Hij lag meteen op kop. Die vier stukjes vlees toch maar snel opgepeuzeld want met die gast moest je geen zeik mee krijgen. Waarschijnlijk handelde hij naar zijn vermogen. Dit was het maximale wat hij uit zichzelf kon trekken. Hierna gingen we naar de hoofdstad Podgorica, het vroegere Titograd. Hier hadden we echter niets verloren. Géén mooi stadje. Langs een rivier hebben we vervolgens voor 5€ per persoon overnacht bij Autokamp Titograd. De camping werd bestierd door een hele vriendelijke vader en zijn zoon van 14. Hij sprak geen woord engels maar de jongen des te beter. De camping lag tussen de bergen en dat hebben we geweten. ‘s avonds begon het zo hard te waaien dat het hele busje van links naar rechts bewoog. Gelukkig hadden we genoeg bier op om in slaap te vallen 🍺🤗👍🏻.

Durmitor Nationaal Park

Hoofdstad Podgorica

Grensovergang Bosnië-Herzegovina en Montenegro