Wellicht kunnen sommigen zich nog herinneren dat je als kind op de achterbank zat met twee zware shag-rokende ouders. Dan vroeg je met dikke, tranende ogen en een kokhalzend kotsstemmetje of het raampje niet een beetje open mocht. Maar dat mocht dan niet want dan kreeg pappa een stijve nek van de tocht. En ieder jaar toch maar weer asbakjes van klei bakken voor zijn verjaardag. Hoe hielden we het vol. Op vandaag durven veel vaders nog geen asbakje meer in huis te nemen, bang voor het allesverwoestende commentaar van hun 24/7 gamende spruit die zijn huidige leventje wel prima vindt met zijn trog paprikachips voor zijn neus.
