Hier stonden we dan: 250 meter boven Lissabon. Wat een mooi uitzicht moeten de gasten hier vroeger hebben gehad tijdens het knagen op een lekkere steak. Woww…. In het Florestal de Monsanto park werd in 1967 dit iconische restaurant gebouwd. Het gebouw bevat nog steeds originele kunstwerken, waaronder muurschilderingen en keramische panelen van verschillende Portugese kunstenaars.
Ik parkeerde ons busje voor de ingang en samen liepen we richting het restaurantje. Ineens klonk een zware mannenstem. Betrapt ! Ik sloeg meteen linksaf een trap omlaag. Angelica bleef met de bewaker praten. Hij had me gelukkig niet gezien. Ik liep verder richting restaurant voordat hij in de gaten zou krijgen dat we met zijn tweeën waren. Al was het maar om één kiekje te maken. Angelica zou de bewaker wel zolang aan de praat houden. Kon ik er in de tussentijd lekker op los klikken. Na een minuut of vijf vond ik het wel heel erg stil worden. Ik hoorde helemaal niemand meer. Toen ineens schreeuwde Angelica mijn naam.
Langzaam kwam ik tevoorschijn met mijn meest onschuldige gezicht. De bewaker was verdwenen en Angelica keek me heel boos aan. Ik had een aantal gemiste oproepen. Wat bleek nou. De bewaker was daar niet om het pand te bewaken maar moest ervoor zorgen dat de urbexers die daar kwamen om een fotootje te nemen, hun auto op de juiste wijze parkeerden. Ons busje stond verkeerd geparkeerd voor de ingang. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Een parkeerwacht bij een urbex-plek haha. Behalve ons tweetjes waren er nog twee mensen en helemaal onderin het restaurant waren een paar jonge mensen een dansvideo aan het opnemen samen met hun choreograaf. Het was niet echt druk dus we vroegen ons af waarom hier in godsnaam een bewaker nodig was.
GPS: 38.72869975420237, -9.184488464421479
Restaurant vroeger
Uitzicht over Lissabon tijdens dinner
Mooi verslag met foto’s en video en dat met het meest onschuldige gezicht haha
Dat zou ik willen zien..
Jullie zijn gelukkig weer thuis
Liefs🥰
Yepp haha. Weer genoten van een mooie reis 🧳!