Angelica’s opties

Vandaag de knoop doorgehakt. Er moest een oplossing komen voor de als maar groeiende berg schoenen op de logeerkamer. Ze staan er maar wat hulpeloos bij. Nog niet eens gesorteerd op kleur of mét/zónder hakje. Ik dacht als man:’ ik koop 8 joekels van doorzichtige boxen en flikker ze daar in; die boxen zet ik daarna uit het zicht in de berging en géén haan die er naar kraait’. Ik vond het nog niet eens zo’n slecht plan. De boxen waren doorzichtig dus Angelica kon van buitenaf de inhoud goed bekijken. Daarbij had ik het idee dat ze zes of zeven paar schoenen die ze het meest droeg gewoon op de logeerkamer zou kunnen zetten.

Toen ik Angelica dat plan ontvouwde kreeg ik enkele héle vieze blikken naar mijn hoofd geslingerd die ik normaal alleen krijg als ik wat te lang een voorbijfietsende kont check. Of ik het verstand van een houten lokeend had hoe ik het in mijn hoofd kon halen haar schoenen op te sluiten in een box. Alsof het drugscriminelen waren. Nee, als ze de deur van de logeerkamer opende dan moest ze meteen kunnen zien welke ‘opties’ ze had, waarschijnlijk zoals wij mannen dat hebben met een wandrek met materiaal in ons stalletje, kelder of garage. Dat we niet de hele gereedschapskist op de kop hoeven te houden voor dat ene schroevendraaiertje. Dat we meteen overzicht hebben over ons materiaal zodat we thuis de tent draaiende kunnen houden.

Iedere keer als ik denk geleerd te hebben een vrouw te begrijpen krijg ik weer zo’n situatie die me gewoon even een paar jaar terugduwt in mijn ervaring. Ook een zoektocht naar schoenenkasten op marktplaats mocht niet baten. Angelica kon geen keuze maken uit het aanbod op deze site en trok daarbij haar meest hulpeloze blik. Beste mensen. Het leed op de wereld is werkelijk oneindig.