De dokter des doods

‘Hij komt wéér een kind ophalen !’: schreeuwde Maria tegen Gertrude. Ze werden gewaarschuwd door de knarsende kiezel onder de banden van de zwarte Rolls Royce. Dr. Renno stapte uit zijn auto en samen met twee andere artsen liep hij over het beklinkerde pad naar de hoofdingang van het klooster. Beide verpleegsters probeerden snel enkele kinderen te verstoppen. Hierbij moesten ze uitkijken want tussen hun collega’s zaten enkele fervente nazi-aanhangers. Het had ook allemaal eigenlijk géén zin. Ze namen gewoon een ander kind mee als ze het kind boven aan de lijst niet meteen konden vinden. Dr. Renno nam deel aan de experimenten van zijn vakcollega Dr.Nitsche. Dr.Nitsche stond aan der wieg van het Action T4-programma. Een programma waarbij bepaalde bevolkingsgroepen werden vermoord door onvrijwillige euthanasie. Het was de bedoeling om een onopvallende manier te vinden om middels medicijnen mensen te doden. Hij had hierbij vanaf 1941 de volmacht gekregen om deze medicijnen te testen op de zwakbegaafden patiënten in dit klooster. Week in week uit werden andere medicijnen in de aderen van zwakbegaafde patiënten gespoten. Het probleem was dat de meeste patiënten nadat het medicijn was ingespoten of schreeuwden van de pijn of zodanig verminkt uitzagen dat zelfs de meest fanatieke nazi nog medelijden kreeg. Op een dag werd de arts aangenaam verrast nadat hij enkele kinderen het medicijn Luminal (Bayer) had ingespoten. Luminal had een slaapverwekkende werking maar indien je de dosis vijfmaal deed verhogen werd al snel een dodelijke dosis bereikt.

Het klooster

In de jaren ‘40 werden in dit klooster door nazi-arts Dr.Georg Renno 30 zwakbegaafde kinderen geëuthanaseerd. Het complex bestaat uit enkele gebouwen die onderaards met elkaar verbonden zijn en een kerk. Het klooster uit 1910 heet St. Jozefsheim of Waldniel Hostert en huisvestte destijds 600 mensen waarvan het grootste gedeelte bestond uit gehandicapte kinderen. Toen Hitler aan de macht kwam gebruikte hij Waldniel Hostert als euthanasiecentrum. Tussen 1939-1943 zijn hier 512 mensen dood gegaan waarvan zeker 60 kinderen.

Kindergrafjes

Er is een aparte begraafplaats voor de vermoorde kinderen. Volgens het grafregister zijn hier tussen 27 januari 1942 en 1 augustus 1943 70 kinderen begraven. Toen men in de jaren ’60 op deze plek bezig was met huizen te bouwen vond men her en der botten van kinderen. Huiseigenaren vonden tijdens het tuinieren vier stukken bot. Forensische specialisten ontdekten dat de stoffelijke resten menselijk waren en daar al minstens vijftig jaar lagen vanwege hun porositeit en laag gewicht. Een fragment werd geïdentificeerd als het misvormde heupbeen van een baby.

Na de oorlog

Dr. Renno woonde na de oorlog in de buurt van Ludwigshafen en werkte voor het farmaceutisch bedrijf Schering. Pas in de jaren zestig moest hij terechtstaan voor de rechtbank. Hij werd niet veroordeeld. In 1975 werd het proces tegen hem opgeschort omdat hij niet capabel was om terecht te staan. Zelfs kort voor zijn dood in 1997 beweerde hij nog dat hij zich “niet schuldig voelde”. Dr.Nitsche werd gearresteerd op 11 maart 1945. Zijn proces vond plaats van 16 juni 1947 tot 7 juli 1947. Hij werd ter dood veroordeeld wegens misdaden tegen de menselijkheid op basis van Wet nr. 10 van de Allied Control Council voor het doden van meer dan duizend mensen. Hij probeerde zijn acties te rechtvaardigen door te zeggen dat ze bedoeld waren om de zieken van pijn te verlossen. Hij werd op 25 maart 1948 in Dresden met de guillotine geëxecuteerd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

St.Josefsheim in de jaren ’40

 

 

 

GPS

51.209589924144275, 6.308130317726922. Voorzichtig, er zijn camera`s, security en honden aanwezig !