Riga
Een klein voorproefje van deze mooie stad maar er komt een aparte blog aan over Riga (!) dus deze parel slaan we in deze blog over.
Saint Nicholas Naval Cathedral, Liepāja
Op weg van de Koerse schoorwal in Litouwen naar Riga, de hoofdstad van Letland, kwamen we langs Liepāja, een kustplaats in het westen van het land. In dit arme Sovjet marinestadje bezochten we deze sierlijke Russisch-orthodoxe kerk. De kathedraal uit 1903 was van binnen versierd met een buitengewone reeks mozaïeken, iconen, houtsnijwerk, schilderijen en fresco’s. Een hele poetsploeg bestaande uit oude dametjes met hoofddoekjes was bezig om de houten vloer te boenen. Geheel onder de indruk van de mooie kerk vergat ik helemaal mijn schoenen uit te trekken. Een vrouwtjes was al bezig met druk te gebaren maar uiteindelijk bleek ze het niet over mijn schoenen te hebben maar over iets anders. God mag weten waarover. Leuke detail is dat tijdens de Sovjet-periode (1945-1991) deze kerk omgebouwd was tot bioscoop en sporthal.
Karosta Prison gevangenishotel
In Liepāja bezochten we ook de 100-jarige Karosta gevangenis. Deze voormalige staatsgevangenis die nog stamt uit de oude tsarentijd van Rusland heeft in de KGB-tijd nog gediend als martelkamer voor de mensen die verdacht werden van een kritische houding naar de staat toe. Een jongeman in een soldatenpakje leidde ons rond en vertelde allemaal lugubere verhalen van vroeger. Hij probeerde dat te doen in een soort rollenspel waarbij wij de gevangenen waren en hij de Sovjet-cipier. Zo moesten we onder zijn gebrul met onze neus tegen de muur staan en begon hij ons schreeuwend te commanderen wat we moesten doen. Hij sloot ons op in een donkere cel om ons het gevoel te geven hoe het aanvoelde om afgezonderd te worden. En dat alles vloeiend in het Duits, een echte taal om in te commanderen.
Duits
Duitsers komen wat schreeuwerig over als ze praten. Niet dat ze Hollanders overtreffen. Nee, dat niet. Een Hollander valt niet te overtreffen. Zeker niet op vakantie aan een Spaanse kustlijn met twee bier in zijn nek. Duitsers houden van duidelijkheid en dat merk je aan de manier hoe ze hun snelheid van spreken verlagen en beter gaan articuleren als ze hun punt willen maken. Om die duidelijkheid in schrift extra te willen benadrukken zijn ze zelfstandige naamwoorden met een hoofdletter gaan schrijven. Zo van: dit woordje is belangrijk en dat woordje ook. Daarbij wordt 11% van alle Duitse zinnen afgeroomd met een uitroepteken (❗️), gewoon om die duidelijkheid nadrukkelijk in beeld te brengen. Ik vind daar wat van. Ten eerste moet je als schrijver van een zelfstandig naamwoord altijd eerst met je linkerduim op de CAPS toets drukken en daarna pas op de gewenste beginletter van het woordje wat je wilt typen. Uitgaande van het feit dat uit onderzoek blijkt dat 22% van alle gebruikte Duitse woorden in een zin uit zelfstandige naamwoorden bestaat maak je in je hele Duitse leven dus 22% méér aanslagen dan een niet-Duitser. Hallooo RSI-bommetje van me ! Ik vind dit schrikbarend en daarom ‘vertik’ ik het om dat ook te doen als ik Duits moet typen. Ontspan gewoon eens even zou ik dan willen zeggen tegen Duitsers die dat zo fanatiek blijven doen. Want fanatiek zijn ze wel die Duitsers. Duidelijk en fanatiek. Und dick.
Skrunda-1, Lidumnieki
Het was even zoeken maar we wilden persé deze geheime militaire spookstad zien. Tijdens de koude oorlog werden in de Sovjet-Unie veel van deze geheime Sovjetsteden gebouwd. Ieder met zijn eigen militaire doeleinden. Het hoofddoel van de 5000-koppige bevolking van deze stad was het middels twee grote radarinstallaties zoeken naar raketten die uit West-Europa zouden kunnen komen tijdens een aanval. De installatie bestond uit tientallen gebouwen, waaronder kazernes, een school, administratieve centra en zelfs fabrieken. Toen de Sovjets in 1994 Letland verlieten werd een deal gesloten waardoor de overgebleven Sovjets de basis nog vier jaar op de basis mochten blijven. Toen ze uiteindelijk in 1998 ook weg gingen lieten ze letterlijk álles in deze stad achter. Niets meer dan ook niets werd meegenomen. Helaas vonden we op iedere toegangsweg naar deze stad rollen met scherpe prikkeldraad. Toen we ergens héél dichtbij kwamen zagen we militairen lopen. De site was dus niet verlaten (!). We besloten maar weg te gaan want militairen in deze tijd moet je gewoonweg niet lastig vallen. Daarbij: 50 jaar lang naar raketjes hebben moeten speuren en nog nooit ene gevonden. Niet echt een zaligmakend beroep en dat kan dus frustraties veroorzaken.
Cinevilla, Slampe
Hier kwamen Angelica en ik terecht in het Letland van 1920. Als er in Letland een film wordt opgenomen welke zich afspeelt in deze periode dan wordt deze film op deze Hollywood-achtige locatie opgenomen. Tot in het kleinste detail heeft men nagedacht over de bouw van deze filmset. Veel muren die we zagen waren dus gebouwd van hout of karton. Héél grappig om te zien.
Vrienden van Dutch Traveljunk
Loop eens binnen bij de vrienden van Dutch Traveljunk. Lekker gezellige restaurantjes en kroegjes. Altijd wel wat te doen 🙂
Todo Diferente Car Rental Dubai
Met Nestor heb ik rondgereisd door Guatemala, Honduras, el Salvador, Nicaragua en Costa Rica. Hij woont nu met zijn gezin in Dubai en verhuurt luxe limousines. Wil je eens lekker een dagje rondkarren in één van onderstaande wagens neem dan even contact met hem op via het contactformulier door op de website hieronder te klikken.
Local’s, Sittard
https://www.locals-sittard.nl/
Eetcafé San Blas, Schin op Geul
https://www.facebook.com/eetcafesanblas
Café the Groove, Sittard
https://www.facebook.com/cafethegroove
Gastrobar Olijf, Sittard
https://www.facebook.com/olijfsittard
Restaurant MEDS
https://www.restaurantmeds.nl/
NOUS – Petits Lofts B&B van Angela & Kay Steuns
Dutch Traveljunk's road to 100 countries 