Clubbing Berlin

Suicide Circus

Geheel verscholen naast de Warschauer Strasse ligt het Suicide Circus. Bij de deur vroeg de gastheer vriendelijk wat we kwamen doen. Deze vraag kregen we trouwens bij alle clubs gesteld. Ik zei dat we lekker wilden dansen en kon m’n lach nog net inhouden. Hij keek Angelica aan en zei dat vanavond niet haar avond was want er zou een gayparty gehouden worden. Hierop antwoordde ze dat ze wel raad wist met ‘warme bakkers’ want in haar vriendenkring zaten er heel wat (!). Even later lurkten we aan een lekker flesje Warsteiner bier. Zowel in de kleine als de grote zaal zagen we bijna alleen maar mannen in extravagante kleding met elkaar dansen. Ook zagen we vijf dragqueens met van die gekleurde kattenogen. Ik had zeker drie keer sjans en de mannen schaamden zich niet om me duidelijk te maken dat mannenliefde óók liefde is. Ik dacht nog: ‘diegene die in mijn anjer probeert te peuteren krijgt billenkoek’. Alsof ze dat erg zouden vinden bedacht ik me nog. Angelica stond zich helemaal uit te leven op de dansvloer en naast haar ging een 65-plusser in zijn onderbroek helemaal uit zijn plaat. Zie video ⬇️⬇️⬇️

Salon zur wilden Renate

Ze zeggen wel eens dat je hier Alice in Wonderland ontmoet. Salon zur Wilden Renate is een vrolijke club met meerdere zalen maar het leukste is om in de tuin te zitten in het oude trabantje. Binnen konden we kiezen uit een drietal verdiepingen en overal werd techno muziek gedraaid door meerdere DJ’s. Het pand stond op de nominatie om afgebroken te worden maar daar heeft men een stokje voor weten te stoppen. Overal zagen we geheime kamers en ruimtes verspreid over het hele pand en er is zelfs een labyrint. Ga niet te vroeg want ze jagen je weg. Zeker als je zegt dat je uit het buitenland komt. Zoals gezegd: Berlijnse clubs zijn eigenlijk voor Berlijners.

Gaybar and club Watergate

Gisteren werden we geweigerd bij Salon zum wilden Renate. Waarom weten we niet. We mochten gewoon niet naar binnen. Vandaag hadden we een nieuwe kans. Eerst waren we gaan uit eten bij een koreaans restaurant. Een heerlijke BBQ. Daarna zijn we naar bed gegaan om even te gaan slapen na een drukke dag. Rond 00:30u namen we een taxi naar club Berghain. Er stond een rij van zeker anderhalf uur wachten. Bad timing. Dan maar naar club Watergate. Zonder problemen kwamen we deze keer binnen. Wél m.b.v. de tip van de twee jongens die voor ons stonden:” zorg dat je minimaal twee namen van de DJ’s die draaien, weet”. Auw muk. Ik sta vaker met een drie dagen kaart van Pinkpop op camping A en ik weet nog niet eens wat er speelt. Enfin. Het was een hele donkere club met een mellow ambiance. Door-policy was niet streng. Na twee uurtjes liepen we verder en kwamen bij een Gay-club. Altijd leuk. Vooral de entreestempel op onze hand in hoofdletters:”SCHWANZ”. Rechts naast de toilettengroep hing een megagrote poster van een naakte dude met een enorme lollie waar Patricia Paay spontaan de hik van zou krijgen. Achter de bar stond een blonde hotshot (volgens Angelica) met in zijn oorlellen tunneltjes waar je met gemak een winterpeen doorheen kon jassen. Later op de avond zouden we nog twee whiskey shotjes van hem mogen ontvangen. We kwamen in gesprek met Uwe, een Berlijnse gay. Hij probeerde zo goed als mogelijk engels te spreken. Al snel werd onze aandacht afgeleid door een man die poedelnaakt door de club liep. “Ohh”: zei Uwe.” Die komt hier al 10 jaar”. Voor de rest uiteraard veel half ontblote gay’s en drags.

Club Berghain (worlds most popular)

Om 05:30u namen we een taxi naar Berghain. Toch wel ‘s wereld meest afgedraaide club. De ellenlange rij was verdwenen. We kwamen bij de deur. Op een kruk zat de in the Berlin underground scene welbekende Sven Marquardt, een midden vijftiger die zijn gezicht helemaal had volgetatoueeerd. Hij zou besluiten of we binnen mochten of niet. Met een subtiel knikje vertelde hij de bouncer dat hij ons door kon laten. Normaal staan de Berghain-bouncers bekend om hun intimiderende gedrag. Als je wordt afgewezen wordt er van je verwacht dat je uit de rij stapt en zonder te mokken of vragen te stellen rechtsomkeer maakt. Maar….we waren binnen ! In de club waar alles kan ! Onze telefoontjes werden met een stickertje afgeplakt. Binnen mochten geen foto’s gemaakt worden en diegene die het toch probeerde was zijn telefoon kwijt of die werd in een emmer water geflikkerd.
De club is gelegen in een oude kolenfabriek. Het deed me denken aan de film the Maze runner. Één groot doolhof. Straight meets gay. Overal half ontblootte mooie lijven. Mannen en vrouwen, jongens en meisjes. Meiden liepen half naakt in hun ieniemienie stringetje met een minescuul bh-tje. Genoeg mannen gewoon in hun onderbroek of hun pyama. Maar natuurlijk het gros in normale kleding. Of ja, niet alledaagse kleding. Toch wel wat apart. H&M-meiden zie je hier in ieder geval niet. Om niet teveel uit de toon te vallen had ik mijn zwarte lederen KLM-pilotenjas uit 1954 aangetrokken “afgedressed” met mijn zwarte Dr.Martin boots.
De fabriek telt meerdere etages, kleine smalle gangetjes, stalen kooiconstructies en trappenhuizen die de ene met de andere ruimte verbinden. In iedere ruimte speelde een andere DJ. Onderin heb je de stripped down techno en daarboven de meer house music. Vier meter van me vandaan stond een gay helemaal poedelnaakt met een lederen halsband te swingen. Om zijn Sjaak zat heel strak een lederen cockring gespannen. Door zijn duitse helm een knoeperd van een prince Albert waar je een koe aan kon vastleggen. Niemand keek er naar. En zo hoort het. Iedereen doet hier waar ie zin in heeft. De locatie is perfect. Midden in een industrie gebied. Van binnen is alles van beton en staal en er is heel weinig licht. In alle hoekjes en hokjes kom je volk tegen. Mensen om je heen hebben sex waar je bij staat zegt men. We hebben het niet gezien maar het schijnt er hier bij te horen. Vooral in de darkrooms.
Het is nu 09:00u en we lopen weer naar buiten. Er staat wederom een rij van 25 meter. Op een zondagochtend waar oude mannetjes met een hondje langs de Spree rivier wandelen. Met een taxi gingen we snel terug naar East side gallery waar onze hostel-boot staat. Lekker slapen, zonder tanden te poetsen naar bed. Doei !🙋🏼‍♂️

Berghain inside

Omdat het uitgaanspubliek in Berghain je bijna je kop er af trekt als je je mobiel uit je broekzak durft te halen is het heel moeilijk foto’s maken in deze club. Berghain is van Berlijners. Mensen buiten Berlijn proberen ze te weren. Zéker luidruchtige Amerikanen met hun OMG’s. Daarom plaats ik hier enkele foto’s die ik niet zelf heb gemaakt. Gewoon voor een indruk te wekken van ‘s werelds vetste club.