The King’s City of Mèknes 🇲🇦

Om 07:00u hadden we de wekker gezet. Boven op het mooie dakterras van onze Riad zagen we de stad Fez tot leven komen. De heer des huizes was een hele aardige man en verzorgde ons een Marokkaans ontbijtje bestaande uit een klef pannekoekje, een stukje superzoete cake, jam, honing en olijven. De zware toegangsdeur zwaaide open en we stonden met onze koffers in het smalle steegje waar ook bepakte paarden doorheen liepen. We moesten een beetje uitkijken met de wieltjes onder onze koffers want her en der lag nog paardenbruin te dampen.

Volubilis

Met de auto reden we richting Volubilis. Dit was vroeger een Romeinse nederzetting van waar uit de beren, leeuwen en luipaarden naar Circus Maximus in Rome werden vervoerd om te gaan vechten tegen de gladiatoren. Het complex lag boven op een berg. Vanuit hier had je een mooi overzicht over het groene dal onder je.

Mèknes

Hierna gingen we naar Mèknes. Na Marrakech, Rabat en Fez de vierde koningsstad van Marokko. We hadden ons voorbereid op lastige mensen zoals we die waren tegengekomen in Fez maar gelukkig hadden we er hier totaal geen last van. Sterker nog: de mensen waren supervriendelijk. Ze wezen ons de weg en zowaar bracht iemand ons naar onze goed verscholen Riad binnen de Medina. Zo kon het dus ook.

Ryad Dar El Meknassia

Onze Riad Dar El Meknassia was wederom een juweeltje. We betaalden 31€ voor een nachtje. De kamer was helemaal Arabisch ingericht. Het houten bed kraakte enorm maar dat lag meer aan mij dan aan Angelica. Ik was gisteren een beetje stout geweest en had wat goed te maken . Dat is ook zo leuk aan haar. Haar Italiaanse temperament zorgt er voor dat ze me alles wat haar niet zint direct onder mijn neus duwt. Stel je voor ik had een of andere zangeresje ge-date. Die gaan meteen liedjes over je schrijven als ze iets dwars zit en voor je het weet blêrt de halve wereld zonder jouw weten ‘s morgens over je mee tijdens het douchen.

Bab Mansour

We bezochten de Bab Mansour, de eeuwenoude houten stadspoort die vroeger toegang verschafte tot de achtergelegen koninklijke stad die werd beschermd door een 12 meter hoge muur van wel 25 km lengte. Schuin tegenover de beroemdste poort van noord-Afrika ligt Place el Hédime, het centrale plein van Meknes.

Place el Hédime

Hier staan allemaal gedreven handelaren hun koopwaar te slijten aan het kuierende, hoofdzakelijk Islamitische publiek. Achter deze markt bevindt zich de bazaar. Allemaal knusse, overdekte steegjes. Hier kochten we 500 gram gepelde walnoten voor 5€ die ik nu op bed tijdens het bloggen aan het oppeuzelen ben. Op het terras bestelden we allebei een verse aardbei/sinaasappelsap drankje. Terwijl we daarop aan het wachten waren probeerde zo’n gluiperd van een vent me een antiek arabisch olielampje aan te smeren voor 25€. Wat een slijmbal. Met zijn bruine munttheetanden ontbloot, probeerde deze meneer al lachend zo vriendelijk mogelijk over te komen. Zijn trillende onderlip brak daarbij bijna af. Angelica kreeg een snelcursus afdingen want na een half uur deed ie hem weg voor nog geen tientje. Waarschijnlijk heb ik nog veel te veel betaald maar ach: het is Ramadan. De beste man had nog niet gegeten. Onze magen begonnen ook langzaam te knorren. We rekenden af en staken schuin de markt over richting de grote straat met de restaurantjes. Vanaf een dakterras werd er ineens op ons geroepen. Of we kwamen eten. Een dikke deur zwaaide open en een jongeman heette ons welkom. Zijn familie zat boven op het dakterras van hun restaurant uit één grote pan te smikkelen. Het restaurant was nog gesloten en zou pas over een half uur open gaan. Net toen we zaten wilde ik weer opstaan om te gaan kijken wat ze aan het eten waren maar dat mocht niet van Angelica. De vader van de familie stond op en vroeg wat we wilden drinken. Angelica vertelde hem dat hij eerst zelf zijn maaltijd kon opeten. We zouden wel even wachten. Als dank kregen we hierna de Marokkaanse soep wat nog in de ketel zat en allemaal lekkere fingerbites. Als hoofdgerecht had Angelica een groenten-kiptagine en ik had een Marokkaanse rijstschotel met gehakt en worstjes met groenten. Héérlijk . Morgen wordt een overbruggingsdagje d.w.z. alleen maar autorijden richting het zuiden. Maar om de Todra Gorge te mogen zien moet je helaas wat kilometertjes afleggen doei !

Archeologische opgravingen

Onderweg reden we door een gebied waar archeologen bezig waren met opgravingen. Ze verkochten stenen met afdrukken van beestjes van miljoenen jaren geleden voor een paar euro om zodoende hun onderzoek te bekostigen. ‘s Avonds aten we een lekker pannetje uit de oven.