Victoria waterfalls, Zambia

Vandaag stond ik om 07:00u op. Met een groepje mensen van ons hostel zouden we naar de Zambiaanse zijde van de Victoria waterfalls gaan. Ik zat naast Harmke. Een 27-jarige blonde meid uit Brabant. Ze vertelde dat ze 21 dagen vrijwilligerswerk had gedaan in Katete, een Zambiaans dorpje 1000 km verwijderd van Livingstone, vlak bij de grens van Mozambique. Ze heeft 80 families geholpen om hun wegwijs te maken in hun dagelijks levensonderhoud. Daarnaast heeft ze geld wat ze middels sponsoring had vergaard geïnvesteerd in een school voor dove kinderen. Ze leerde de locals pindakaas maken wat vervolgens werd verkocht. Ze kocht voor iedereen een tandenborstel met tandpasta zodat ze hun tanden konden poetsen. Ze maakte zeep voor de mensen zodat ze zich fatsoenlijk konden wassen. En zo deed ze tal van klusjes bij alle families.

Knuppels

Het was maar een kort ritje van 20 minuten want Livingstone ligt praktisch op de grens van Zambia en Zimbabwe, de twee landen die gescheiden worden door de Zambezi rivier. De Mosi-Oa-Tunya is een geasfalteerde weg die we deelden met fietsers en tuffende brommertjes. Het was 34c maar toch hadden sommige locals handschoenen aan en een muts op. Wat nog meer opviel was dat iedere fietser een knuppel in zijn handen had. Op mijn vraag waarom men een knuppel op de fiets bij zich had antwoordde de chauffeur dat men dit deed om de apen van zich af te meppen. Deze hadden het nl. voorzien op de bagage van de fietsers. Hier zat altijd wel wat lekkers in.

The Falls

Het busje stopte bij de Falls. In de verte konden we het geruis van vallend water al horen. Het werd spannend. Na Foz de Iguazu in Brazilië, de Niagara watervallen in Canada staan de Victoria waterfalls toch ook wel in de top drie van de mooiste watervallen ter wereld. De waterval is 100 meter hoog en 1700 meter breed. Per minuut stroomt hier 500 miljoen liter water door heen. Het waterverbruik in Nederland is per jaar gemiddeld één biljoen liter water (miljoen x miljoen). Dat wil zeggen dat in 33 uurtjes watervallen heel Nederland een jaar lang water had om zijn bakkes te poetsen, te koken en te wassen.
Wat moet David Livingstone hebben gedacht toen hij de laatste struik voor zijn neus met een scherp kapmes wegsloeg en toen dit schouwspel zag. Dit natuurgeweld is eigenlijk heel moeilijk te beschrijven zo mooi. Daar stond ik dan. Met open mond van verbazing en kippenvel over beide armen. Bohh.

Natte onderbroek tijdens Hike Victoria Waterfalls

We waren avontuurlijk genoeg en bereid om een natte onderbroek te halen. Dus namen we het pad langs de rand van het bos van de klif die uitkijkt op de watervallen. Door het bos lopende hadden we een weergaloos uitzicht. Een andere goede kijkplek vonden we aan de andere kant van de Knife-edge Bridge. Hier hadden we een uitstekend uitkijkpunt om het oostelijke deel van de watervallen in ons op te nemen. Op dit punt zagen we ook de “Boiling Pot”. Echter, de oversteek van de brug ging gepaard met miljoenen druppeltjes damp die omhoog werden gejaagd door de kracht van de waterval. Deze kwamen allemaal op het groepje terecht waardoor iedereen kletsnat was geworden.

Victoria Falls Bridge

Een van de bekendste uitkijkpunten is de Victoria Falls Bridge. Deze brug bood ons niet alleen een zeldzame plek om de rivier en watervallen te bekijken maar hier konden we ook een 111 meter hoge bungeejumpervaring opdoen, inclusief een schommel en een tokkelbaan. In 2012 sprong een Australisch meisje van de brug en haar koord brak. Gelukkig overleefde ze de val van 111 meter.

Devil’s Pool

Helaas was op deze dag de Zambezi té wild en konden we de Devil’s Pool niet bezoeken. We zouden anders de rivier ingesprongen zijn en ons door de kracht van het water naar de rand van de watervallen hebben laten duwen. In principe hadden we dan over de rand van de waterval kunnen kijken (!)

Aanval van bavianen

Op de terugweg naar boven kwamen we langs een souvenir shop. We kochten allebei wat dingetjes gemaakt door de locals. Met twee plastic zakjes in de hand liepen we over het pad door het woud terug omhoog. In de verte zagen we een groepje locals zitten die hun geld verdienden door zich op te gooien als gids. Achter de groep jongemannen zagen we een joekel van een baviaan. Zijn hoofd kwam tot aan mijn navel. Bavianen zijn supersterk en kunnen heel agressief zijn. Waarschijnlijk werd zijn agressiviteit opgewekt door het geluid van onze plastic souvenirzakjes. Als een bezetene kwam hij opeens op ons afgerend. Zijn mond ver geopend zodat we zijn vlijmscherpe hoektanden goed konden zien. We stonden aan de grond genageld. We konden geen kant op want die aap was natuurlijk veel sneller. Mijn busje pepperspray lag in mijn locker op de kamer. Stom !! Toen de baviaan de groep jongens passeerde haalde één van de jongens uit naar de aap. Met een goed gerichte lowkick werd de baan van de aap van richting veranderd en keerde de aap zich tegen de local. Hij wilde hem bijten maar de jongen maakte goed gerichte trappende bewegingen. Zijn mattie raapte een dikke steen van de grond en gooide deze met grote kracht naar de baviaan. Deze sprong net opzij en de steen spatte uit elkaar tegen een achterliggende rots. We voegden ons bij de groep. We waren nu met ons zevenen. Dit werd de baviaan blijkbaar teveel en hij blies de aftocht. Na een snel bedankje vluchtten we snel het Rainbow Zebra café in en namen plaats op het terras. Het terras was helemaal omgeven door ijzeren netten zodat de bavianen niet bij ons konden komen. Hier kwamen we even op adem en beseften pas aan welke gevolgen we ontsnapt waren. Poehh…na een half uurtje pakten we snel een taxi naar het hostel. Het was nog altijd lekker weer en een biertje hadden we wel verdiend 🍺. De kok had nog wat Shima over voor me.

Shima

Eigenlijk was dat bedoeld voor het personeel want het stond niet op de menukaart. Shima is een typisch Afrikaans gerecht. Een harde pap gemaakt van maismeel. Die harde pap wordt in de kolf van je vuist samengeperst waarna je de klodder door een sausje heentrekt en vervolgens in je mond laat verdwijnen. Daarnaast lagen nog wat lekkere groenten en een kippenboutje op mijn bordje. Heerlijk !
Morgen ga ik wandelen met een Cheetah. Het zijn diertjes die zijn opgevangen in een tehuis. Hun moeder heeft het hele nest verstoten. Voordat ze opgevreten zouden worden door een groep hyena’s werden ze gevonden door een man die ze heeft grootgebracht. Ze lopen nu rond in zijn privé-parkje en krijgen iedere dag een lekker bakje vlees. Ik mag met ze gaan wandelen. Wie weet hoe dat afloopt.

Heliflight Victoria Waterfalls