Poosje geleden gaan uit eten met vrienden in Sittard. Tegenover ons zat zo’n macrobiotisch klankschaalmormel haar nek vol te stouwen met allemaal eiwitrijke gluten en een lactose intolerant symbiotisch veganistisch onbespoten pruimentaartpuntje als toetje toe. Iedere keer als ze een hapje nam keek ze met opgetrokken bovenlip de hele zaak rond zo van:” kijk mij nu eens gezond doen, kijk mij eens deze culinaire hel doorstaan”. Het liefst zou ik haar bij haar kippennekvel pakken en haar gezicht door dat bord met groene drek trekken. Niet vanwege datgene wat ze at maar omdat ze zo verontwaardigd naar mijn spiesjes-trio keek. Zo van: ”eet jij nog vlees malloot🥩?” Man, man. Één keer per week eten bij mijn biologische moeder vind ik al gezond genoeg. Zero fucks voor haar dit jaar.
