Het ‘vergeten’ concentratiekamp Treblinka, Polen

Supergeheime kamp

‘Ja,ja,ja’, schreeuwde Heinrich Himmler door de telefoon. Met dit antwoord keurde hij de plek goed waar de grootste moordmachine ter wereld gebouwd zou gaan worden. Hier zouden de grootste wreedheden, wreder dan de mensheid ooit had gezien, plaats gaan vinden. In Berlijn proostte hij op het toekomstige belangrijkste moordterrein van de SS, dat die van Sobibor, Majdanek, Belzec en Auschwitz zou gaan overtreffen. Niemand, maar dan ook niemand zou ooit iets over dit supergeheime kamp te weten komen. De bouw van het kamp vorderde de komende maanden snel en er waren meer dan duizend arbeiders bij betrokken. Het ontwerp van het kamp stond geheel in het teken van de dood. Mensen dood maken. Opruimen. Vernietigen. Niemand mocht het kamp levend achterlaten. Géén enkele persoon – zelfs geen Obersturmbannführer- mocht er in de buurt komen. Iedereen die binnen een kilometer van het kamp kwam, werd zonder waarschuwing doodgeschoten. Zelfs Duitse vliegtuigen mochten niet over het gebied heen vliegen. De mensen die zouden gaan sterven wisten tot het allerlaatste moment niet wat hen te wachten stond. De bewakers die de gevangenen tijdens de treinreis hadden vergezeld, mochten zelfs het kamp niet in. Toen de treinen arriveerden, namen SS’ers het over van de vorige bewakers.

Extreem klein

Angelica en ik zagen dat het omheinde gebied van het eigenlijke kamp extreem klein was. In totaal konden hier ,snel geteld, 1000 à 1200 personen tegelijkertijd gevangen worden gehouden. Dat zou gezien de hoeveelheid treinen die arriveerden betekenen dat er in die tijd flink op los gemoord zou moeten zijn. Verreweg de meeste gevangenen werden binnen twee uur na aankomst dan ook meteen vergast. Hier hoefde niet gewerkt te worden, want het was géén werkkamp. Alles wat arriveerde moest dood. Ter plekke was destijds een nep spoorwegstation gebouwd met levensechte perrons, loketten, cafés en broodjeszaken. Er hingen zelfs borden op met vertrektijden die de illusie moesten wekken dat men op een écht treinstation aankwam. De bedoeling van de SS was de nieuw aangekomen slachtoffers te laten geloven dat zij in een doorgangskamp waren aangekomen en niet in een vernietigingskamp. Zodoende bleven ze rustig. Helaas was er maar één uitgang en dat was door de schoorsteen van de verbrandingsovens. Rond de 850.000 Joden werden gedurende anderhalf jaar (!) in totaal in 13 gaskamers vergast. Aanvankelijk werden de lijken begraven maar toen de graven te vol raakten werden de lijken weer opgegraven en in de open lucht verbrand op roosters.

Absolute macht

Himmler genoot van de professionaliteit van zijn SS-soldaten. Mannen, vrouwen en kinderen stapten uit op het perron. Een jonge vrouw trok haar rokje recht, Een jongeman ging met zijn hand door het haar. Een jonge moeder riep haar weggelopen kind. Een groepje mensen maakte ruzie tijdens het zoeken naar hun koffers met 20 kg bagage. Waarom was er zo’n vreemde glimlach op de gezichten van de SS-bewakers toen ze keken naar de mannen die hun stropdassen rechttrokken ? Het amuseerde hen om te zien hoe moeders de jasjes van hun kinderen afveegden, om mannen te zien die hun hoed recht zetten en dan een sigaret opstaken en om jonge meisjes hun lange haar te zien kammen. Deze meute moest rustig gehouden worden. Er mocht geen paniek ontstaan. Even later vond het meest kritieke moment plaats: het moment waarop dochters van vaders werden gescheiden, moeders van zonen, grootmoeders van kleinzonen en echtgenoten van echtgenotes. Hier gold hetzelfde als in een slachthuis voor varkens. Als ene begon te miepen dan waren de rapen gaar. Himmler keek met groot sadisme tevreden toe hoe een SS Unteroffizier de nieuwkomers met luide, duidelijke stem instrueerde om hun spullen op het plein achter te laten en naar het badhuis te gaan. Ze mochten alleen hun ID, enkele waardevolle spullen en toiletartikelen meenemen. De mensenmassa was gerust gesteld en bleef stil. Ze liepen zonder vragen te stellen naar een opening in een muur van prikkeldraad. Er was geen manier om te ontsnappen of om terug te keren. Vanuit de houten wachttorens keken de bewakers met zware machinegeweren op hun neer. Zij hadden de macht. Dit volk had alles in handen. Tanks, vliegtuigen, land, steden en lucht, spoorwegen, de wet, kranten, radio. Alles was in hun handen. De hele wereld stond stil, verpletterd, tot slaaf gemaakt door een bende bandieten die alle macht hadden gegrepen. Londen zweeg evenals Washington. Ergens op duizenden kilometers afstand, aan de oevers van de Wolga, beukte de Sovjet-artillerie op de Duitse legers. Het enige land wat iets deed tegen de Duitse overheersing. Maar kwamen ze op tijd voor deze mensen ?

Gesis

De deur van de gaskamer werd dichtgeslagen en goed afgesloten. Binnen in de kamer stonden volwassenen en kinderen tegen elkaar aan gedrukt. Dit was het einde. De verhalen die men had gehoord klopten dus toch. We worden vergast. Sommigen begonnen te huilen, anderen te schelden en weer anderen startten een gebed. Met grote inspanning probeerde een moeder wat meer ruimte voor haar kind te maken. Een jonge meid snikte waarom het haar niet gegund was om een kind te krijgen. Ze begreep nu de lachende gezichten van de SS-ers op het perron. Ze waren in de val gelokt en ze kwamen er niet meer uit. Het gesis begon en ze voelde haar eigen nagels voor de laatste keer in haar handpalm drukken.

Tanden trekken

Na 20 minuten werd er een kijkgat in de deur geopend en een SS-er keek in het gezicht van een man. Hij ademde nog heel zachtjes en besloot daarom de deur nog niet open te maken. Langzaam werden zijn ogen dof en hij genoot met volle teugen hoe hij wederom ‘ein Judenschwein’ zag sterven. Even later gingen gevangenen in overalls aan de slag om de kamers te ontdoen van de lichamen. Ooggetuigen vertelden dat de gezichten van de doden erg geel waren en dat ongeveer zeventig procent van hen licht uit de neus en de mond bloedde. Als iemand nog in leven bleek te zijn, als iemand kreunde of zich bewoog, werd hij of zij afgemaakt met een pistoolschot. Er stond al een team klaar die middels een tang alle platina en gouden tanden uit de monden van de vermoorde mensen moest halen . De tienduizenden tanden werden in dozen verpakt en naar Duitsland gestuurd.

2 Augustus 1943

Verbazingwekkend genoeg was er één gelukkige dag in de levende hel van Treblinka. Geschoolde en ervaren timmerlieden, steenhouwers, bakkers, kleermakers en kappers werden niet vergast. Zij hadden immers nog waarde voor de Duitsers die in het kamp zaten. Laten het nu nét deze mensen zijn die een opstand organiseerden middels een krankzinnig plan. Ze wilden niet ontsnappen voordat ze Treblinka hadden vernietigd. En ze hebben het vernietigd. Op de eerste plaats begonnen ze bijlen, messen en wapenstokken in de barakken te verzamelen. Op de tweede plaats werden er voorraden benzine aangelegd zodat ze de kampgebouwen in brand konden steken. In totaal hadden ze twintig handgranaten, een machinegeweer en enkele geweren en pistolen kunnen stelen. Elk detail in hun complexe plan werd zorgvuldig uitgewerkt. Elke groep van vijf personen had zijn specifieke opdracht. De ene groep zou de wachttorens bestormen, een tweede groep moest de bewakers die op de paden tussen de verschillende kamppleinen patrouilleerden, aanvallen. Een derde groep moest de gepantserde voertuigen aanvallen. Een vierde groep was belast om de telefoonlijnen door te snijden. Een vijfde nam de controle over de kazerne. Een zesde groep zou gaten in de prikkeldraad knippen. Een zevende groep moest provisorische bruggen over de antitankgrachten, maken. Een achtste groep zou benzine over de kampgebouwen gieten en deze in de fik zetten. De negende en laatste groep zou alles vernietigen wat daarna nog overeind stond.

Revolverschot

Het begon die dag met een revolverschot waarop de achtste groep heel snel de kampgebouwen met benzine in de hens zette. Dit zou verwarring veroorzaken onder de Duitsers.  Daarna klonken er schoten. Mitrailleurvuur ​​knetterde vanaf de wachttorens die de gevangenen in no time hadden veroverd. Op 2 augustus vloeide het enige juiste bloed op de grond van de hel die Treblinka was. De Duitsers smeekten om genade maar ze werden één voor één met hun eigen wapens afgemaakt. De gevangenen vluchtten de bossen in, snel weg van de aanstormende SS-ers met hun bloeddorstige honden.  Vele gevangenen stierven door geweervuur. Ze stierven vechtend, met geweren in hun handen. Na 2 augustus hield Treblinka op te bestaan op last van hogerhand.  De Duitsers verbrandden snel de overgebleven lijken en braken het hele kamp af. Er was bijna niet smeer van over. Slechts 80 van de 900 gevluchte gevangenen wisten te ontsnappen en de oorlog te overleven zodat ze hun verhaal konden vertellen. In Auschwitz overleden 1,2 miljoen mensen. In Treblinka overleden 900.000 mensen en neemt daarmee de tweede plek in van de top-5 concentratiekampen waar de meeste moorden zijn gepleegd.

Side-note:

De VS gaan er prat op dat ze WOII hebben gewonnen. Rusland heeft echter de duitse legers uitgedund. Hierbij lieten 10.700.000 Russen het leven tegen 5.500.000 duitse soldaten. De Amerikanen kwamen net zoals bij WOI pas op het laatst om de hoek kijken. In totaal lieten ‘slechts’ 400.000 amerikaanse soldaten het leven. Dit betrof slechts 0,32% van de amerikaanse bevolking tegen 13,4% van de russische bevolking. Rusland betaalde in deze oorlog de hoogste prijs maar de Amerikanen streken de eer op. Tevens verdienden ze heel veel geld met het verstrekken van leningen want een heel continent moest opgebouwd worden (Marshallplan) . In totaal werd omgerekend naar de huidige maatstaven een lening verstrekt van 150 miljard dollar. De amerikanen gebruikten deze lening ook om politieke druk uit te oefenen op de landen die de lening hadden gekregen. Zo mochten er geen communistische partijen meer in de regeringen zitten. Nederland moest de politionele acties in Nederlands-Indië stoppen en moest soldaten leveren t.b.v. de Koreaanse oorlog.

Museum Treblinka

Nee. Treblinka is geen Auschwitz. De SS heeft bijna het hele kamp vernietigd. Auschwitz is blijven staan. Toch hebben ze in dit kleine museum hun best gedaan om alle spulletjes die ze hebben gevonden, uit te stallen. Entree is gratis !

Vrienden van Dutch Traveljunk

Loop eens binnen bij de vrienden van Dutch Traveljunk. Lekker gezellige restaurantjes en kroegjes. Altijd wel wat te doen 🙂

Todo Diferente Car Rental Dubai

Met Nestor heb ik rondgereisd door Guatemala, Honduras, el Salvador, Nicaragua en Costa Rica. Hij woont nu met zijn gezin in Dubai en verhuurt luxe limousines. Wil je eens lekker een dagje rondkarren in één van onderstaande wagens neem dan even contact met hem op via het contactformulier door op de website hieronder te klikken.

https://td-dubai.com

Local’s, Sittard

https://www.locals-sittard.nl/

Eetcafé San Blas, Schin op Geul

https://www.facebook.com/eetcafesanblas

Café the Groove, Sittard

https://www.facebook.com/cafethegroove

Gastrobar Olijf, Sittard

https://www.facebook.com/olijfsittard

Restaurant MEDS

https://www.restaurantmeds.nl/

NOUS – Petits Lofts B&B van Angela & Kay Steuns

https://www.facebook.com/NOUSlofts.France