Caïro-Aswan by nighttrain
Twee uur voor vertrek hadden we een Uber taxi besteld. Hij zou ons voor omgerekend 1,20€ naar het treinstation brengen. Het was gelukkig niet zo ver rijden zag ik op google maps. Laten we zeggen twee kilometer. Echter, in Egypte autorijden is geen pretje. Zeker niet in Caïro. Zo rijdt niet alleen de helft van de auto’s ‘s avonds zonder verlichting maar te pas en te onpas flitsten ook voetgangers voor onze taxi langs. Ze kijken hier gewoon niet uit hun doppen. Het lijkt wel alsof ze allemaal de hele dag aan de wiet-pijp hebben liggen zuigen. Op hun dooie gemakje steken ze gewoon de straat over voor een aankomende bus die dan natuurlijk vol in de remmen moet. De buschauffeur toetert nog niet eens. Een teken voor mij dat dit hier de normale gang van zaken is. Allemaal die Darwin-momentjes. Het was weer even wennen na ons India-avontuur. Laat ik je nu vertellen dat we nét op tijd aankwamen (!). Één uur karren om twee kilometer te overbruggen (!). We hadden het al benauwd gekregen. Toen ik vroeg wat we moesten betalen zei hij doodleuk:”1,20€”. Daar heb ik dus wat méér van gemaakt.
Treinstation
Tijdens het uitstappen van de taxi werden we aangesproken door een vriendelijk uitziende man. Hij bood echter op een vrij agressieve manier zijn diensten aan als kofferdrager. Daarbij maakte hij zijn armen ietsjes los van zijn lichaam zodat hij wat breder leek en daarmee de indruk wilde wekken dat onze koffers geen thema zouden vormen voor zijn rug. Hallo !!!!!! Wielletjes !!!! Klakklak. Koffers dragen is zóóó jaren ‘80. Sowieso een rare vent. Eerst vriendelijk, dan de anabole Arie uithangen en eindigen als ghetto Gerrit. Alsof ze een voetbalhooligan, een biker, een wappie en een scoutingwelpje door een blender hebben getrokken.
Amsterdam
Een politieagent op het station vroeg ons waar we vandaan kwamen. Mijn standaard antwoord is dan “Amsterdam” omdat “Netherlands” ze niks zegt. De tweede vraag is dan altijd “how is Amsterdam ?”. Ik probeer dan altijd uit te leggen dat Amsterdam een kruising is tussen Ibiza en een nudistencamping. Zoveel mensen daar die in onderbroek en teenslippers op straat met hun hoofd en handen naar de hemel gericht staan te zingen. De beste man begreep er niets van maar bracht ons naar het betreffende perron waar de groene trein al klaar stond. Onze gastheer reikte al naar onze koffers om deze aan te pakken en naar onze coupé te brengen. Een hele aardige man die ons een uurtje later het avondeten bracht. Na het avondeten kwam hij het bedje opmaken zodat we konden gaan slapen. Die nacht had ik goed geslapen. Zeker vier keer (!). Dat ritmisch gewiebel van de trein zorgde nog wel voor die wieg-momentjes waarbij we heerlijk in slaap sukkelden. Echter, om de paar kilometer voelde je zo’n harde klap. Alsof de trein een meter rails had gemist. Tjakkaaa. Daar zat ik weer rechtop bovenin onze tweeslaper.
De brillenman
Om 05:00 schrok ik weer wakker van zo’n klap. Ik keek naar buiten want het werd al licht. De trein stopte bij een dorpje. Op het verlaten perron liep een man van rond de 45 jaar oud. In zijn hand had hij een plank met zonnebrillen. Wellicht ging hij deze verkopen in de grote stad. Ik vroeg me af wat er in het hoofd van deze man omging. Mannen van deze leeftijd hebben een vrouw en drie tot vier kinderen thuis zitten. Ooit had deze man ook een jeugd en vond hij een meisje waar hij verliefd op werd en mee trouwde. Toen is er een moment gekomen dat ze aan kinderen wilden beginnen. Vaste banen in Egypte zijn echter dun gezaaid dus dagloonwerk is hier meer aan de orde. Ik voelde medelijden met deze man. Iedere dag sjokte hij weer met zijn plankje naar het station. Hij was de man. Het hoofd van het gezin. Van hem werd verwacht dat er brood op de plank zou komen. In deze situatie kon dit niet op een fatsoenlijke manier. Armoede houdt zich in stand. Ik probeer dan altijd een vergelijking met de situatie bij ons thuis te maken. Ook bij ons bestaan gezinnen die ondanks hun hachelijke financiële situatie besluiten een kind te maken. Het is geen fiets wat je koopt. Een kind is een wens, geen noodzaak. Gun het kind een goede toekomst. Denk na over je kinderwens.
Corniche, Aswan
Ons hotelletje lag aan de Corniche, een lange straat met een breed voetpad waar iedere dag mensen langs kuierden. Het is van thuis uit altijd moeilijk om een hotel te kiezen met goed uitzicht. Als je de foto’s op de site moet geloven dan heeft natuurlijk ieder hotel het beste van het beste te bieden. Vergelijk het met profielfoto’s op instagram en facebook. This is not what you get. Via een paar leuke programmaatjes kon ik gelukkig op 5000 km afstand een goed beeld vormen van het uitzicht van het hotel. Zodoende konden we iedere avond genieten van de zonsondergang over de eilanden in de Nijl en de bergen en woestijn die er achter lagen.
Aswan old Souk
Achter ons hotel lag de kleurrijke bazaar, de oude souk van Aswan. Onder van hardhout gemaakte bogen slenterden we langs de winkeltjes en kraampjes met Egyptische en Afrikaanse goederen. Handelaren probeerden ons parfums, pinda’s, hennapoeder, gedroogde hibiscusbloemen, specerijen, T-shirts en souvenirs in Oud-Egyptische stijl te verkopen maar helaas zaten we al aan ons maximaal bagagegewicht van 23 kg. Het werd dus kijken, kijken, niets kopen. Een zin die de verkopers van deze producten uit hun hoofd kenden. We zagen in de zijstraatjes handelaren die Nubische kunstvoorwerpen verkochten zoals kalotten (mutsjes), talismannen, manden, Soedanese zwaarden, kruiden en tapijten. Een leuk straatje met veel bedrijvigheid !
Aswan, Nubian village
Aan de overkant van de Nijl op zo’n uurtje rijden lag een Nubisch dorpje. De huisjes deden heel vrolijk aan omdat ze met felle kleuren waren beschilderd. Ook hier zagen we veel winkeltjes met leuke spulletjes. Sommige huisjes mochten we zelfs naar binnen gaan.
Philae tempel
Vrienden van Dutch Traveljunk
Gwen Gehl maakt overhéérlijke taarten in alle soorten en maten. Onderstaande chocolade taart is gemaakt voor échte “sjlokmoele” gezien de vulling van chocolade ganache en Zwitserse meringue botercrème. De topping van allerlei chocolade stukjes zorgt er voor dat het water in jouw mond loopt !
Kijk even op haar pagina en bestel gewoon lekker die taart 🎂. Man gönnt sich ja sonst nichts 😜.
FB:
https://www.facebook.com/gwen.gehl
Instagram:
https://instagram.com/gwengehl?utm_medium=copy_link
Email Gwen:
Gwengehl@hotmail.com
