Slecht nachtje gehad. Ik hoorde continu gekrab aan mijn tent. Iedere keer dat ik naar buiten ging om te kijken wat me uit mijn slaap hield rende iets weg voordat ik het kon vangen met de lichtbundel uit mijn zaklamp. Toen ik me omdraaide zag ik ineens op 15 meter afstand van mijn tent een aantal ogen flikkeren. Toen ik dichterbij kwam schenen het vier grote kudus te zijn. Die konden het niet zijn geweest. Die staan er niet bekend om dat ze aan tenten krabben maar ze zijn meer van het gras kauwen. All day, all night. Iedere keer dat ik ging liggen begon het gekrab weer. En wéér naar buiten en wéér niets zien. Ik ging helemaal over de zeik. Jezus man. Ik had gelukkig nog twee halfjes over van mijn sixpack. Dat werkt natuurlijk altijd voor de slaap😜.
Rond 08:00u zat ik aan het ontbijt met Shane en Hannah . Opeens zag ik een groep ratten uit een gat uit de grond kruipen. Dìt waren dus de beesten die me uit mijn slaap hadden gehouden. Van die vieze, dikke bruine ratten. Ene liep nog met een stuk tentzeil op zijn rug. Die kon het campingleven blijkbaar niet loslaten.
We zouden samen met de Rangers Bushman en Tshegofatso (Giorgio) de “Panorama-roete” gaan doen. Hiervoor moesten we wel even een dagje het park uit. Eén van de hoogtepunten tijdens mijn rondreis in Zuid-Afrika was toch wel de panoramaroute. De panoramaroute is een autoroute van 180 km lang die bol staat van de prachtige vergezichten en natuur. De route begint bij het plaatsje Sabie en eindigt bij de Erasmus-pas ook wel het begin van het Lowveld genoemd en is kenmerkend voor de diversiteit aan landschap in Zuid-Afrika. Van de vlakke bush tot fantastische vergezichten en indrukwekkende bergformaties. We zouden maar een klein stukje van de route gaan doen maar gelukkig wel het mooiste stukje. Na een uurtje scheuren kwamen we aan in township Hazyview. Hier barstte het van de carwash-installaties. Als mannen hier willen socializen gaan ze naar de carwash. Niet om de auto te poetsen maar gewoon om de dag even af te bieren. Lekker gezellig met het schuim op de mond de auto in het schuim zetten. Misschien iets voor in Sittard.
Taxi-oorlog
We kwamen terecht in een file. We stonden helemaal ingebouwd tussen taxi-busjes en kwamen geen meter vooruit. Ons viel op dat alle busjes leeg waren. Sommige chauffeurs deden heel agressief tegen ons. Zowel Bushman als Giorgio wisten niet waar dat aan lag. Opeens kwam Bushman er achter dat er een staking gaande was. En waar waarschuwen ze altijd voor in zuid-Afrika : justem…vermijd stakingen en conflictsituatie’s want deze kunnen ineens uit de hand lopen. “Bingo ! “:Dacht ik nog. “Waarom zou zoiets mij nou niet eens overslaan ?”
Via een zijweg kwamen we na een half uurtje uit de protestmars. De politie stond weliswaar reeds klaar om in te grijpen maar demonstraties in zuid-Afrika verlopen doorgaans wat minder mild dan dat boegeklepper bij ons op de Dam. Gespecialiseerde bewapende beveiligingsbedrijven werden ingeschakeld om de kinderen van de wat rijkere Zuid-Afrikanen veilig van school te halen. Ik wilde even uitstappen om een sigaret te roken maar allebei onze begeleiders schreeuwden tegelijkertijd:”stay inside !” Dit was serious shit. Gelukkig hadden we geblindeerde ramen.
Krantenartikel
God’s window
Met wat vertraging arriveerden we bij God’s Window. Dit uitzicht moest God hebben gehad toen hij door het raam keek. Dat werd waarschijnlijk met deze naamgeving verondersteld. Een prachtig uitzichtspunt kijkend op het Lowveld/Highveld massief. Ik kon duidelijk het onderscheid zien tussen het lage veld en het hoge veld. Bij God’s Window liep ik via verschillende wandelpaden naar de verschillende uitzichtspunten. Helemaal bovenaan het wandelpad kwam ik in een hele kleine natuurlijke jungle. De uitkijkpunten van God’s Window waren werkelijk schitterend. Echter, toen we helemaal boven aankwamen zagen we niets dan een dichte mist. Giorgio had in de auto nog zo enthousiast verteld over hoe mooi het uitzicht zou zijn. En nu konden we nog geen vijftien meter ver kijken. Op mijn subtiele opmerking dat God vandaag waarschijnlijk geen zin had gehad om de ramen te lappen veranderde niets aan zijn teleurstelling. Hij liet me een foto zien hoe God’s window eigenlijk uit had moeten zien zónder die dikke mistwolken. En inderdaad: een heel mooi plaatje.
Lisbon waterfalls
Lisbon Waterfalls was wel erg mooi om te zien. We zouden in het meer gaan zwemmen maar zagen er vanaf toen we in de gaten kregen dat je er vier uur voor nodig had om naar onder en weer naar boven te klimmen. Ook kreeg ik een dejá-vu van een paar jaar geleden in Australië. Nabij Darwin, Northern Territories ligt het Litchfield National Park. Met twee franse jongens en Lucia was ik gaan zwemmen in het meer nabij de Florence Waterfalls. Toen ik uit het water kwam hadden twee joekels van bloedzuigers zich aan me vastgezogen. Met een mes kregen we ze er niet van afgesneden. Maar tegen een Marlborootje konden ze niet op. De weken erna liep ik wel nog met twee grote blauwe strepen op mijn arm over straat.
Blyde River Canyon
Hierna vertrokken we naar Blyde River Canyon. Een canyon van welliefst 26 km lang en 800 meter diep. Met op de 9e plaats niet de langste van de wereld maar wel de groenste. Ik zag een enorme kloof met kliffen en rotsplateaus in bijzondere vormen. Door de kloof liep grotendeels de rivier Blyde River – naar het Nederlandse woord “blij”. De bijzondere omgeving rondom de Blyde River Canyon deed me denken aan de vergelijkbare Amerikaanse Grand Canyon. In de afgelopen miljoenen jaren had de rivier een kloof uitgeslepen waardoor steile bergwanden en gladde bergformaties waren ontstaan. Van dit soort uitzichten word ik altijd rustig en blij :). We zijn daarna gaan lunchen in het oude goudstadje Graskop. Ineens beseften we dat we nog terug moesten via dezelfde weg door Hazyview. Zou de staking nog aan de gang zijn ? Bushman checkte even het locale nieuws via zijn smart. Er was een taxioorlog aan de gang. Company A tegen B. Inzet was een lange straat waarvan club A het recht had gekocht om er hun diensten te mogen verlenen. Echter, club B trok zich niets van dat recht aan en ging er ook taxirijden. Club A bestond uit leden van de Swati-stam en club B uit leden van de Tsonga stam. Het nieuws vermelde dat taxi-chauffeurs op elkaar hadden geschoten met pistolen. Daarop was de politie gekomen en had in het wilde weg ook geschoten maar dan met rubberen kogels. Hierop hadden alle chauffeurs hun busje verlaten en waren ze weggevlucht.
Voor de zekerheid lieten we Hazyview maar links liggen. Hierdoor moesten we een noordelijkere ingang van het park zien te vinden. We hadden er geen trek in om in zo’n agressieve menigte terecht te komen en te eindigen met zo’n brandende Goodyear om onze toeristische nek.
Eenmaal weer veilig in het kamp aangekomen hadden we het over het thema stropers. In Zuid-Afrika kennen ze het begrip sociale uitkeringen niet. Geen werk is geen inkomen. Daarom is het misdaadcijfer hier ook zo hoog. In Johannesburg worden twee mensen per uur vermoord. Lees even goed: twee mensen per UUR (!). De grote jongens schakelen arme werkloze vaders in die hun 6-koppige kroost moeten voeden. Of ze effe wat neushorentjes willen neerknallen voor 100€. Als ze dan de ivoren horens inleveren krijgen ze het geld. De horens worden dan doorverkocht voor big money. De grote mannen worden nooit gepakt. Wél Jan met de pet: de feitelijke stroper alias de arme zak die de monden van zijn kids wil voeden. Niet goed te praten maar wel te begrijpen. Daarom: koop nooit ivoren dingetjes. Alleen dit kan de markt stoppen. Morgen verlaat ik het park en ga ik naar het noorden richting Zambia. Daar staat weer wat leuks te wachten. En oh ja….. de Kudu op de BBQ was heerlijk 🍗 ! Ook die bier met Benji was goed🍺.
Jungle nabij God’s Window
