De live, laugh, love herinneringsstickers op iedere traptrede. Iedereen heeft ze wel eens gezien. Het schijnt dat als je die regels iedere keer als je je de trap omhoog sleept ziet, je ze hardop moet uitspreken. De bedoeling van dit repeterende gebeuren is dan dat dit een sort of inprint tussen je oren neerlegt waardoor je na verloop van tijd weer lekker in je vel gaat zitten en je niet iedere morgen vijf minuten op de rand van je bed blijft hangen. In principe sta ik wel achter dit soort truukjes. In ieder geval beter dan die feel-good-pillen-shit. In de jaren ‘60 namen mensen een LSD-tje om zich even koekoek te voelen. Nu nemen mensen Prozac om zich normaal te mogen voelen. Ook een klassieker: een gefiguurzaagd houten gansje in je vensterbank hebben staan. Of het bordje met ‘HOME’ erop geschreven, alsof je eerst naar het bordje moet kijken om te weten dat je thuis bent. Ja beste mensen, ik hou en lach om mijn leven. Live, laugh, love…..
Dutch Traveljunk's road to 100 countries 