Galicië, Spain 🇪🇸

Kathedraal van Santiago de Compostela

We zagen heel veel pelgrims die een lange route achter de rug hadden, uitrusten op de keien van het Praza do Obradoiro-plein voor de kathedraal. Ze hadden het gehaald en waren uiteraard trots op hun prestatie. Mannen, vrouwen, jongens en meisjes lagen gestrekt helemaal voor Pampus. De één had een kortere route genomen dan de ander. Het lag er ook een beetje aan uit welke streek/land ze kwamen. Er waren verschillende routes die ze konden lopen, ook vanuit Nederland. De meesten hadden echter de Camino Francés gelopen. Dit was veruit de meest populaire route. Deze route begint in Saint-Jean-Pied-de-Port in het uiterste puntje van Zuid-Frankrijk. Veel wandelaars zien dit Franse dorp als hét startpunt van hun camino. Enkele deelnemers hadden de reis onderschat. Ze liepen vaak door heuvelachtig of bergachtig landschap. Een gemiddelde snelheid van 5 km per uur was dan niet haalbaar (men loopt gemiddeld 25 km/dag). Hier ging het om uithoudingsvermogen, niet om wie het eerst bij zijn overnachtingsplek zou zijn. De meeste lopers zagen we met een klein rugzakje van 35 tot 50 liter. Zodoende namen ze niet te veel mee. De ervaren wandelaars hadden een kledingset aan en tweede reservesetje zat in de rugzak. Ze zijn de hele dag bezig met de basis van het leven. Elke dag lopen, genoeg rust nemen, gezond eten en drinken, dit is alles wat telt. Sommigen vertrekken van een wat langere afstand en doen er zelfs drie maanden over. De meeste pelgrims vinden het ook leuk om samen met anderen onderweg te zijn. Je hoeft niet bang te zijn om alleen te gaan, want onderweg zijn ook genoeg andere pelgrims om te ontmoeten en mee op te trekken. Er zijn natuurlijk allerlei redenen om de tocht te gaan lopen. De een wilt gewoon lekker lopen en de ander wilt bijvoorbeeld boete doen of ziet het als een prestatie an sich. Er is veel te zien onderweg, qua natuur maar ook qua architectuur. Of als je het juist leuk vindt om met anderen te praten en verschillende verhalen te horen, is daar uiteraard genoeg tijd voor. Op de Camino kun je loskomen van je leven thuis en leren om te bouwen op mensen die je nog niet kent aldus een jonge man waar we even mee spraken. Want aanraden kon hij de Camino zeker. Een vakantie is niet het goede woord, het is een hele bijzondere reis die je maakt. Het is een hele lange wandeltocht, die je tegelijk zo lang of kort kan maken als je zelf wil. Je bent onderweg, en ieder komt wel zijn of haar eigen obstakels tegen, maar je hoeft helemaal niks. Behalve wandelen natuurlijk !

Ik mocht met deze sexy dame op de foto. Volgende week gaat ze trouwen :).

Cementerio de Cambados

We kwamen aan bij wellicht één van de van de mooiste begraafplaatsen in Spanje, gelegen op de bekende Monte de la Pastora. We zagen meteen al de gedeeltelijke verwoesting van de oude kerk als gevolg van een brand in de vijftiende eeuw. Wat nu rest zijn de overblijfselen van de oude parochiekerk van Santa Maria, patroonheilige van Cambados, een Romaanse kerk uit de 12e eeuw. We liepen door de ingang wat nu eigenlijk gewoon een smeedijzeren deur is. Vroeger scheen hier een dikke eikenhouten deur gezeten te hebben gezien de uitsparingen in de muren. De oude begraafplaats is niet alleen rondom de kerk maar ook in de kerk zelf zagen we veel graven. We liepen over het centrale gangpad en zowel links als rechts lagen mensen begraven. De grafversiering van de graven waren vrij sober en sommigen hadden alleen een stenen dekplaat. Het hele complex is in 1943 uitgeroepen tot Nationaal Historisch-Artistiek Monument.

Onze gratis overnachtingplek aan het strand (lees: wildkamperen wat eigenlijk hier niet mag).

Vrienden van Dutch Traveljunk

Loop eens binnen bij de vrienden van Dutch Traveljunk. Lekker gezellige restaurantjes en kroegjes. Altijd wel wat te doen 🙂

Local’s, Sittard

https://www.locals-sittard.nl/

Eetcafé San Blas, Schin op Geul

https://www.facebook.com/eetcafesanblas

Café the Groove, Sittard

https://www.facebook.com/cafethegroove

Gastrobar Olijf, Sittard

https://www.facebook.com/olijfsittard

Restaurant MEDS

https://www.restaurantmeds.nl/

Alcazaba of Almería

We kwamen er eigenlijk toevallig achter dat we zo dicht bij dit mooie fort lagen want we hadden er nog nooit van gehoord. Na ons bezoek aan Fort Bravo Texas gingen we op zoek naar een camping en kwamen uit ergens ten zuiden van Almería. De dag erna reden we door de stad en zag ik onder het rijden dit prachtige plaatje. We waren eigenlijk op weg naar Valencia maar hier moest ik even op de rem. Het Alcazaba van Almería is een oud fort  gebouwd in de 10e eeuw door het kalief van Cordoba, Abd ar-Rahman III. Een klassiek voorbeeld van Moorse architectuur welke we ook terug zien in afleveringen van Game of Thrones. Helemaal boven op de berg hadden Angelica en ik het mooiste uitzicht over de stad. aan de binnenzijde zagen we een mooie mix van Moorse en Andalusische bouwenstijlen. Dit zie je overigens in heel Andalusië terug aangezien dit stuk van Spanje dan door de Moren werd veroverd en dan weer door de Christenen. De een ging gewoon verder met bouwen waar de ander was gestopt. Alleen gingen ze dan verder met bouwen in hun eigen stijl. Alcazaba van Almería is een van de best bewaarde forten in Andalusië en dat is een van de redenen waarom het werd gebruikt als decor voor o.a. Games of Thrones en Conan the Barbarian. Naast het fort is men bezig om een fatsoenlijke parkeerplek te bouwen want nu moeten bezoekers als wij gewoon onze auto langs de straat zetten. Het meest aparte aan dit fort vonden we de aanleg van kanalen waardoor water stroomde. In principe werd iedere etage van het fort op deze manier voorzien van stromend water.

Game of Thrones filmlocatie

Ellaria Sand doodt Prins Martell na Myrcella’s dood in aflevering 6 van seizoen 1 “The Red Woman”. Olenna Tyrell praat met Ellaria en de zandslangen over het vormen van een alliantie tegen Cersei in aflevering 6 van seizoen 10 “The Winds of Winter”.

Ellaria Sand doodt prins Martell in aflevering 1 van seizoen 6 (“The Red Woman”).
En zo zagen wij de tuin.

Conan the Barbarian filmlocatie

En zo ziet het fort er uit op vandaag.
De hele lange stadsmuur verbond beide forten.
Ronde stenen die met katapulten over de muur werden weggeslingerd zijn blijven liggen.
Mooi uitzicht over Almería.
Resten van een badhuis met verwarmde vloer (rechtsboven).
Ook hier resten van een badhuis.
Uitzicht over Almería.

Karaoke in Lloret de Mar 🇪🇸

We besloten nog even langs Lloret de Mar te gaan. De eerste en laatste keer dat ik hier ben geweest was met mijn twee jeugdvrienden Roger en Ruud uit Munstergeleen. Ik was toen 19 jaar oud en had het net twee weken uit met mijn vriendin Tanja. Raad eens wie er 1400 km van huis verwijderd binnen een kwartier naast me stond in de club ? Yep, Tanja. In principe zou je dus kunnen stellen dat ik hier ben op therapeutische basis om dit jeugdtrauma te kunnen verwerken. Angelica en ik stonden buiten voor het kroegje Highwayman te paffen en keken naar de club ernaast: Moëf GaGa. Hier was het allemaal gebeurd. Heb m’n handen tijdens de Corona-tijd zo vaak gewassen dat er uitgerekend vandaag nog een oude toegangsstempel van deze club tevoorschijn kwam. Ik probeerde mijn best te doen om mijn jeugdtrauma te verwerken maar dat werd me moeilijk gemaakt met al die door alcohol aangevreten Engelse wijven. Sjonge jonge. Ze konden hier wel de hele cast van zo’n Engelse anabole-serie los hebben gelaten.

Tegenover ons stond zo’n skinny influencerdoos met een met een laser cutter bewerkte broek. Je kent die broeken wel. Ram vol met gaten alsof ze gedragen zijn tijdens een jarenlange overlevingstocht op zo’n lonely Robinson-eiland. Ze had zo’n bijpassende spraytan bruine rotkop, waarschijnlijk het IQ van een aangebrande tosti en zo’n hubbabubba east coast accent. Dan een setje nepwimpers die me deden denken aan zo’n tochtvanger van een brievenbus en last but not least die lange glitternagels. Daarmee kreeg je nog geen sigaret uit een pakje getrokken. Hoe langer de nagel hoe harder de jeuk. Of je pleurt je tanden nog vol met van die plakdiamantjes. Nou nog haar tieten half uit haar BH laten loeren en dan heb je een combi die perfect past bij zo’n borderline mokkel. Je weet overigens pas dat je met een Borderliner van doen hebt na een maandje of 6-7. Dan krijg je pas de kans om verder te kijken dan die kleffe kano. Ik kon het gekwetter niet meer aan en kwam niet toe aan mijn eigen jeugdtraumaverwerking. Ben maar naar binnen gegaan want de karaoke was net gestart en iedereen zong mee. Lekker meeblêren met leuke bekende muziek. Ben zeer ongelovig maar ondanks dat toch maar stiekempjes op het hoekje van de bar een schietgebedje gedaan gericht aan onze Heer dat straks geen Hollander binnenkomt die bij de bardame ‘zwemmen in bacardi-lemon’ gaat aanvragen.

Video

Bar Highwayman.
Bar Highwayman.
30 jaar geleden. Club Moëf Gaga niets veranderd.
Angelica heeft een string gekregen. Blij ei.
Deze jongeman is binnenkort de klos haha.
Dumped !
Camping Lloret Blau.
Camping Lloret Blau.
Camping Lloret Blau.

Bilbao, Spain 🇪🇸

Gaztelugatxeko Doniene Biskaje

Moeilijk nachtje gehad. Weinig geslapen. Angelica snurkte het halve dorp bij elkaar. Stootte uit vermoeidheid mijn teen aan een uitstekende kutklinker en sjaakte mijn teennagel half eraf. Godverde de hele buurt bij elkaar. Toch maar weer de wandelpatta’s opgedoken. Wil niet eindigen als een dik, lui chubby zwijntje.

De streek rond Bilbao ligt in het noorden van Spanje en bestaat uit prachtige landschappen vanwege de rotsachtige kust van het gebied. Ik heb het dan over het roemruchte Baskenland. Het is hier een tijdje onrustig geweest. Pas in 2018 staakte de terroristische afscheidingsbeweging ETA (Euskadi Ta Askatasuna) zijn activiteiten. Tijdens 60 jaar onafhankelijkheidsstrijd vielen 854 dodelijke slachtoffers te betreuren. De stad Bilbao is de belangrijkste stad en de hoofdstad van de regio. Boven Bilbao ligt een pareltje welke jullie wellicht herkennen van seizoen 7 in Game of Thrones. Het gaat over die blonde meid met haar lieve draakjes. Je kent haar wel: Daenerys Stormborn van het huis van Targaryen. Die draakjes vlogen naar dit mooie schiereilandje voor de kust van Biskaje: San Juan de Gaztelugatxe. En daar wandelen we nu heen. Wat een mooi uitzicht !

Gaztelugatxe is verbonden met het vasteland door een door de mens gemaakte brug en 241 trappen vanwaar je het beste uitzicht hebt op de Cantabrische Zee. Bovenop het eiland zagen we een kluizenaarsklooster, dat Gaztelugatxeko Doniene in het Baskisch heet. Het is gewijd aan Johannes de Doper en dateert uit de 9e of 10e eeuw zo staat hier op een bordje te lezen. San Juan de Gaztelugatxe is een van de locaties die gekozen is om Dragonstone te filmen met een digitaal gemaakt kasteeltje bovenop het eilandje in plaats van de klooster. Wat je in onderstaande video ziet is dus niet echt maar digitaal ontworpen.

Scene Game of Thrones

Dragonstone in het echt en in de serie Game of Thrones.

Artxanda Lookout

Vanaf de Artxanda heuvel konden we de Baskische hoofdstad Bilbao mooi bekijken. We zagen helemaal onderaan toeristen in de kabelbaan instappen maar wij waren met het busje omhoog gereden.Dit uitkijkpunt van de berg Artxanda ligt zo’n 300 meter boven de zeespiegel en we hadden bijna een 360 graden view over de stad. Van hier uit zagen we dat Bilbao volledig is omgeven door heuvels en bergen en ook mooi om te zien was hoe de Nervión rivier de stad in tweeën deelt. Deze rivier stroomt vlak voor het Guggenheim Museum, een huzarenstukje gemaakt door de architect Frank Gehry waarvan we al veel meer hebben gezien. Het appartementen complex ‘Neuer Zollhof’ in Düsseldorf bijvoorbeeld !

Begoñako Basilika

Deze basiliek overtreft zelfs de kathedraal in de hoofden en harten van de Bilbaínos. Omdat iemand in de 16e eeuw meende de heilige maagd Maria hier te hebben gezien werd deze basiliek op deze plek gebouwd dankzij het ingezamelde geld van de inwoners. De Mariakamer werd pas later gebouwd mede dankzij de Maagd voor haar tussenkomst en hulp bij het indammen van de cholera-epidemie van 1855. Als je dit verhaal in deze tijd zou willen gebruiken dan haalde je nog géén euro op. Nu zeggen ze gewoon dat het dak kapot is en gerenoveerd moet worden. Er moet toch geld verdiend worden beste mensen. Een kerkje onderhouden kost nu eenmaal geld. En laten we wel wezen, sommige kerken zijn héél mooi. Ik zal niet snel de kerk in Puth bezoeken maar de kathedraal in Santiago de Compostela staat deze trip echt wel op ons lijstje 💖

Guggenheim Museum Bilbao

Het Guggenheim museum ontworpen door Frank Gehry bevat kunstwerken van o.a. Salvador Dali en Andy Warhol maar het meest in het oog springende kunstwerk was toch ‘Puppy’ van de Amerikaan Jeff Koons.

Jeff Koons’ Puppy

Hij bekleedde dit 12 meter hoge schoothondje met 70.000 bloemen die stuk voor stuk iedere dag een slokje water kregen middels een heel netwerk van slangetjes. Vlak voor de opening in 1997 ontdekte men drie als tuinman vermomde ETA-terroristen die een bom in de hond aan het plaatsen waren. Net op tijd dus !

Iglesia de San Nicolás

Santiagokathedraal in oude wijk Casco Viejo

Als we reizen nemen we ons tijdens het rijden altijd de tijd voor een ontbijt.

Vrienden van Dutch Traveljunk

Loop eens binnen bij de vrienden van Dutch Traveljunk. Lekker gezellige restaurantjes en kroegjes. Altijd wel wat te doen 🙂

Local’s, Sittard

https://www.locals-sittard.nl/

Eetcafé San Blas, Schin op Geul

https://www.facebook.com/eetcafesanblas

Café the Groove, Sittard

https://www.facebook.com/cafethegroove

Gastrobar Olijf, Sittard

https://www.facebook.com/olijfsittard

Restaurant MEDS

https://www.restaurantmeds.nl/

Fort Bravo Texas Hollywood, Spain 🇪🇸

Ook in West-Europa hebben wij een heuse woestijn. Op de terugweg van de Algarve in Portugal wilden we nog even langs kennissen die we in Costa Rica hadden leren kennen. Marco en Audrey uit Nederland wonen al een tijdje in Malaga maar waren net op de dag dat we bij hun in de buurt waren even een dagje van huis. Heel jammer want het zou leuk zijn geweest om even wat bij te kletsen. We besloten door het zuiden van Andalusië heen te rijden richting Almería. Hier bevindt zich namelijk een van de weinige Europese woestijnen nl. de Tabernaswoestijn. De zon schijnt hier ongeveer 3000 uren per jaar en dat is ongekend veel in Europa, aangezien er maar weinig plaatsen zijn waar de zon meer dan 3000 uur per jaar mag opdraven. Daarbij valt alle neerslag die er valt in gemiddeld vier dagen. In het grillige, droge en rotsachtige landschap zijn meerdere Hollywood westerns opgenomen en het leuke is dat ze alle cowboys dorpjes hebben laten staan. Om het goed te kunnen onderhouden vragen ze wat entree. Voor dat geld mochten we door de decors heen lopen en kregen we zelfs een stukje toneel voorgeschoteld van enkele Spaanse cowboys die hun revolver meer dan machtig waren. In de saloon konden we een drankje nuttigen en zagen we foto’s hangen van enkele voetbalsterren zoals Iker Casillas, David Beckham, Roberto Carlos, Raúl, Juan Verón die hier hun Pepsi commercial hadden opgenomen. Daarna sloten we de middag af in een huifkartochtje door het dorp.

Video Pepsi-commercial

Spaghetti-westerns

In de jaren zestig en zeventig werden meer dan 100 films gedeeltelijk opgenomen op de filmsets. Enkele bekende films zijn: A Fistful of Dollars, The Magnificent Seven, The Good, the Bad and the Ugly, Lawrence of Arabia en Indiana Jones and the Last Crusade. We hebben echter alleen Fort Bravo bezocht, een slaperig stadje in het Wilde Westen, een fort, een Mexicaanse pueblo, compleet met kerk en plein, en een Indiase nederzetting, compleet met tipi’s.  

Video

David Beckham.
Jack Nicholson.
Sting.

Tabernaswoestijn

Camping La Garrofa aan zee

Vrienden van Dutch Traveljunk

Loop eens binnen bij de vrienden van Dutch Traveljunk. Lekker gezellige restaurantjes en kroegjes. Altijd wel wat te doen 🙂

Local’s, Sittard

https://www.locals-sittard.nl/

Eetcafé San Blas, Schin op Geul

https://www.facebook.com/eetcafesanblas

Café the Groove, Sittard

https://www.facebook.com/cafethegroove

Gastrobar Olijf, Sittard

https://www.facebook.com/olijfsittard

Restaurant MEDS

https://www.restaurantmeds.nl/

Aceredo, het gezonken spookdorp ☠️

Rámon

Op een slinkse wijze brak Rámon door het ME-kordon en rende de berg af naar zijn geboortedorp bij de rivier. De commandant schreeuwde tegen twee van zijn mannen: “pak hem, ga hem halen voordat hij verdrinkt !”

Het water van het zich vullende stuwmeer stond al tot aan de drempel van de voordeur. Hij opende de deur en stormde naar boven. Op zijn kamer wipte hij een plank uit de vloer omhoog, greep de brieven en verstopte ze snel onder zijn trui. Vlak nadat hij een stoel pakte om op te gaan staan voelde hij het koude metaal om zijn linkerpols en even later hetzelfde gevoel om zijn rechterpols. Hij schreeuwde zo hard als hij kon maar niemand luisterde naar wat hij zei. Zijn moeder stond huilend achter het rood-witte lint en werd vastgehouden door een agente van de Guardia Civil. Zijn vader kon helemaal niets doen want hij was nog te verzwakt vanwege zijn 10-daagse hongerstaking. Niets had geholpen. Alles hadden de bewoners er aan gedaan om te voorkomen dat hun dorpje onder water zou worden gezet. Het grote geld had echter gewonnen. Aceredo zou het Atlantis van Spanje worden.

Nu, 30 jaar later, liep Rámon hand in hand met de vrouw uit zijn brieven met vochtige ogen door zijn geboortedorp. Wegen, paden en gebieden van voormalige landbouwgrond waren weer zichtbaar, evenals de voormalige huizen van zijn vriendjes. De stenen muren stonden er nog hoewel de meeste daken waren ingestort en de houten deuren en ramen verrot waren. Ze waren nog één straat verwijderd van zijn geboortehuis. Hij riep met luide stem zijn twee puberende jongens.

Ze mochten niet naar binnen gaan want de vloeren van hun voormalige huis waren door het water waarschijnlijk verrot en ze zouden zomaar kunnen breken. De historische droogte had zijn dorp met 70 huizen weer aan het oppervlakte gebracht en vandaag had hij vrij genomen om met zijn familie zijn vertrouwde omgeving te gaan bezoeken. De rivier de Lima op de grens van Spanje en Portugal had nog nooit zo weinig water aangevoerd. Daarbij wilde het energiebedrijf niet minder water afnemen waardoor het stuwmeer zo goed als leeg was gelopen.

Hij zag de oude auto van meneer Gonzales, zijn buurman. Op de dag van de evacuatie wilde hij niet starten. Alle huizen waren inmiddels leeg gemaakt. Zelfs de dierbaren op het kerkhof waren elders herbegraven. Meneer Gonzales kreeg zijn auto maar niet aan de praat en besloot hem te laten staan. Rámon keek er eens naar. ‘Hoevaak hadden ze wel niet op de achterbank van dit karretje gezeten toen ze een uitwedstrijd moesten voetballen’: vroeg hij zich af.

De groene rand bovenaan verraadt tot hoever het stuwmeer gevuld was met rivierwater.

Zelfs de oude waterpomp tegenover zijn huis spuwde nog steeds een gestage stroom water. Hier dronk hij altijd bij warm weer als niemand thuis was die hem binnen kon laten. Hij liep de stenen trap op en keek zo de keuken in. Het oude gasfornuis stond er nog. Hij sloot zijn ogen en in gedachten rook hij de paella die zijn moeder zo lekker kon maken. 10 jaar geleden hadden ze samen voor de allerlaatste keer paella gegeten. Zijn vader was de hongerstaking nooit te boven gekomen en ook mede door verdriet was hij in zijn slaap ook overleden.

Eenmaal op zijn slaapkamer pakte hij een stevige stoel en trapte er een aantal keer op met zijn voet. Daarna ging hij er op staan en strekte zijn hand tot boven de houten balk. Met zijn wijsvinger wrikte hij in een gat en even later viste hij er iets uit en stopte het in zijn broekzak. Zijn jongste zoon stond ineens achter hem en vroeg wat hij in zijn zak had verstopt. Ràmon schrok en zei hem dat hij dat straks zou vertellen waar iedereen bij was. Samen liepen ze de kamer uit, de trap af, de straat op waar zijn oudste zoon bij zijn moeder stond te wachten.

De voordeur.

Vlak voor haar knielde hij op de grond en keek haar aan met vochtige ogen. ‘Ik heb hier zó lang op gewacht. Ik heb altijd een voorgevoel gehad dat dit moment zou gaan komen en nu is het zover. Ik wilde je dit al 30 jaar geleden vragen. Hoevaak heb je me in die periode niet gevraagd wanneer ik je zou vragen of ik met je wilde trouwen ? Hoevaak heb ik je teleurgesteld met mijn antwoord dat je geduld moest hebben ? Een jaar lang heb ik hiervoor gespaard en ik was zo bang dat ik het nooit meer zou vinden. Maar vandaag was het lot me gunstig gezind en heb ik datgene gevonden wat ik al die tijd kwijt was. Vandaag komt er eindelijk een einde aan mijn geheim. Met zijn linkerhand pakte hij de pols van de snikkende moeder van zijn dierbare zonen en drukte een mooie gouden ring in de palm van haar bevende hand 💍.

De stenen trap naar de keuken.
Het gasfornuis.
De oude waterpomp.
De auto van buurman Gonzalez.
De gang naar Rámon’s slaapkamer.
De auto van buurman Gonzalez.
De auto van buurman Gonzalez.
De dam.

Aceredo jaren ‘80

Uit hun huizen gejaagd

Deze plek bezoeken ?

Kopieer onderstaande GPS-coördinaten in je google maps (41.8945049, -8.1282296) en parkeer je auto precies op het aangegeven plekje neer (plaats voor twee auto’s). Spring over de rood-witte barricade en wandel via het kapotte asfaltwegdek naar het dorpje onder je.

Smurfendorp…

Het blauwe dorpje

Gargamel, Azraël and me !

Een paar jaar geleden was ik in Andalusië. Niet ver van Malaga lag het smurfendorpje Júzcar waar dan ook écht álles blauw is geverfd. Niet alleen de huizen, maar ook de winkels, de kerk en de trappen in het dorpje hadden een blauw likje verf gekregen. Het is dus een echt dorp met 223 gewone mensen zoals jij en ik die iedere dag opstaan om te gaan werken. Het is dus geen locatie waar je entree betaalt of zo.

Grote smurf is het nog ver ?

Waarom blauw ?

In 2011 kwam het dorp spontaan in het nieuws omdat het geheel blauw werd geschilderd voor de wereldpremière van de 3D-film van de Smurfen. Ondanks dat de filmstudio had aangeboden de huizen kosteloos terug over te schilderen, besloot men de blauwe kleur te behouden, omdat dit het toerisme zeer ten goede was gekomen. Door de film wilden ineens heel veel mensen het dorp bezoeken. De inwoners waren daar blij mee, want zo konden ze tijdens de crisis in Spanje toch nog geld verdienen. Uiteraard werd er vanalles bedacht met het thema smurfen en jaarlijks bezochten velen Júzcar.

Trailer the Smurfs

Niet alleen de huizen werden blauw gemaakt maar overal in het dorp waren beelden van smurfen te zien. Al gauw werd Júzcar dan ook door iedereen het smurfendorp genoemd: El pueblo pitufo.

Zelfs de tuintjes zijn blauw

Hoe kom ik er ?

We hadden zelf een auto gehuurd op het vliegveld van Malaga voor maar 4€ per dag incl.verzekering (!!!). Spanje is qua autoverhuur het goedkoopste land ter wereld. Dit is goedkoper dan de bus nemen vanuit Ronda. Een enkeltje kost 3,50€ p.p. en hij gaat maar drie keer per dag. Daarbij gaat hij helaas niet op dezelfde dag heen en terug dus je moet dan ergens overnachten. Je bent in anderhalf uur in het dorpje en de route is héél mooi. Zeker als je binnendoor rijdt.

Mocht je met de auto gaan: kopieer onderstaande GPS-coördinaten in op je Google maps en druk op enter !

(36.6254700, -5.1707699)

Kusje voor smurfin

Dodenstad Montjuïc…

Barcelona

Ik parkeerde mijn huurautootje vlak voor de ingang van het kerkhof en keek de steile flank van de berg omhoog. Zoveel mooie witte graven die uitkeken over de elegante metropool Barcelona en haar voorsteden, aanbeden door bijna 7 miljoen inwoners en daarbij de tweede grootste stad van Spanje. Daarachter lag de mooie magisch blauwe Middellandse zee. “Uiteindelijk eindigen alle Barcelonezen met uitzicht op zee”,wordt wel eens gegrapt. Op deze zonnige dag waarbij je bijna moest vechten om een terrasstoel besloot ik eens wat anders te doen dan de meeste mensen die naar Barcelona gaan. Het bezoeken van dit mooie kerkhof lijkt een tikkeltje creepy maar ik had al snel in de gaten dat ik niet de enige was. Daarbij heb ik een kerkhoven tik. Overal waar ik kom glip ik een begraafplaats naar binnen.

Kerkhof van Montjuïc

Ik liep helemaal naar de top waar een crematorium uit de Romeinse tijd stond en ik was helemaal bekaf van het trappen lopen en het klimmen. Ik had de keuze uit drie verschillende routes :een artistieke, een historische en een combinatie van de twee. De artistieke route bracht me langs 40 graven met grote artistieke waarde. De historische route leidde me langs 48 graven van beroemde personen, zoals de kunstenaar Joan Miró, FC Barcelona-stichter Joan Gamper en de architect Ildefons Cerdà. Verder zag ik het massagraf “Fossar dela Pedrera” waar meer dan 4.000 slachtoffers van de burgeroorlog begraven liggen.

Hoe kom je daar ?

In totaal telt dit kerkhof meer dan 150.000 graven, mausoleums en asurnes. Het duurde ongeveer vier uur om de hele begraafplaats te bezoeken. Niet alleen de meest pompeuze graven zijn de moeite waard, ook de grafnissen en de begraafplaats op zich, gelegen op een prachtige plek, omgeven door veel groen en met een fantastisch uitzicht, maken van de begraafplaats van de Montjuïc een geweldige bezienswaardigheid. Leuke bijkomstigheid is dat het gratis is. Wil je deze plek ook eens bezoeken toets dan in google maps de volgende cijfers: 41.3524673, 2.1536365. Je kunt ook de bus nemen vanaf Plaça de Catalunya: busje 21 of 107.

Mhares Seaclub Mallorca

Na een paar stapavonden in Magaluf en Palma wilden Rani en ik wel even aan de hectiek op de drukke stranden en het uitgaansleven op Mallorca ontsnappen en daarom boekte ik een dagje bij deze beachclub. De club heeft mooie faciliteiten zoals een zwembad, luxe bedden en loungefaciteiten. Maar wat deze plek echt speciaal maakt is de locatie pal aan zee gebouwd op de rotsen en het geweldige uitzicht over de blauwe zee en Palma. Daarbij is alles schoon, verzorgd en is het personeel erg vriendelijk.

Website: https://www.mharesseaclub.com/es/sea-club of FB: https://www.facebook.com/MharesSeaClub/

Abaco cocktail bar Mallorca

Één van de mooiste cocktailbarretjes waar ik ooit ben geweest is toch wel de Abaco-bar in Palma de Mallorca. Aan de buitenzijde is het helaas niet te zien dat je zo’n mooie bar binnen gaat. Dát is ook de reden waarom de meeste mensen die naar Mallorca gaan dit pareltje helaas voorbij lopen. Daarbij wordt er heel weinig reclame gemaakt voor deze bar. Als je eenmaal achter de grote houten deur bent waan je je in een voorstelling van een violist van de Weense school uit de 18e eeuw, zittend in een excentriek decor.  Overal liggen bloemen, vers fruit en groenten als een prachtig stilleven op de grond. Beneden kun je zowel binnen als buiten zitten. Ook is er een lommerijke binnentuin met een fontein en fel gekleurde vogeltjes fluiten op de achtergrond. Via een stijlvolle brede trap ga je naar de eerste verdieping waar alle kamers in barokstijl zijn ingericht. Helaas is de drank erg prijzig. Een biertje kost acht euro, de koffie zes euro en een lekkere cocktail krijg je vanaf 16 euro.  Maar voor deze prijs krijg je een heel erg vorstelijk gevoel !

Adres: Calle San Juan, 1, 07012 Palma, Balearic Islands, Spanje (GPS 39.568963, 2.645135)

Kijk ook even op een FB-pagina: https://www.facebook.com/Bar-Abaco-118753878180966/ of op hun wel heel erg mooie website: https://bar-abaco.es/inicio/