Poepen in de woestijn
Alle credits voor Angelica. Het is haar gelukt om ‘s nachts in het donker achter een rots in deze woestijn te poepen. Deze kan worden afgevinkt ✅ 😂.
Egypte anders
Als je Egypte hoort dan denk je meteen aan de mooie stranden bij Hurghada, Sharm-el-Sheikh en de mooie duikspots in de Rode Zee. Slechts zelden zie je foto’s van de White en Black desert: plekjes waar je als toerist niet meteen aan denkt als je Egypte hoort. Jaren geleden kreeg ik van iemand waarmee ik op de Galapagos-eilanden heb gereisd de tip om deze twee woestijnen in Egypte te bezoeken. Ik besloot meteen e.e.a. uit te zoeken. Toen ik de foto’s van de White desert zag had ik meteen zo’n wowww-momentje. Zo van: hier moet ik geweest zijn. En vandaag was het zover. Angelica en ik werden al vroeg bij ons hotel opgepikt. Het voelde nog niet echt spannend. We hadden beiden al een keertje overnacht in een tentje in de Namib-en Kalahari woestijn in Namibië. Zelf had ik al eens bij een nomadenfamilie in een Ger (tent) in de Gobi-woestijn in Mongolië overnacht en in de Victoria-woestijn in Australië sliep ik zelfs in een slaapzak gewoon onder de sterrenhemel beschermd tegen spinnen door een “circle of trust”.
De tocht door de woestijn
We reden over een lege achtbaans snelweg door de woestijn richting Libië. Ook hier heeft men weet van geld over de balk mikken. Links en rechts van de rijstroken lag aangewaaid zand maar er was gelukkig nog genoeg plek om te rijden. Hamada was gedurende 4,5 uur onze chauffeur. Hij sprak helaas maar een beetje Engels maar hij had gelukkig een voorliefde voor westerse muziek. Er was een snelweg in aanbouw. Het asfalt lag er al maar her en der was men nog aan het werk. Hamada reed ineens over de middenberm aan de verkeerde weghelft en als een volleerd spookrijder reed hij de nieuwe snelweg op. Toen ik vroeg waar hij mee bezig was gaf hij geen krimp. Dit was dus niet zijn eerste keer dat hij dit deed. Dju, dit was weer even wennen.
Bij een tankstation kwamen we een Amerikaans vrouwtje tegen. Ze reisde alleen en ging ook naar de White desert. Ze woonde met haar Nederlandse man in Leiden en had natuurlijk al lang gehoord dat wij ook uit NL kwamen. Bij ieder tankstation stond een legereenheid met een pantservoertuig, fully armed en heul stoer kijkend. Tankstations zijn nog wel eens het doelwit van gewelddadige overvallen en dit loopt niet altijd met een sisser af.
Ahmed
We kwamen aan bij een oase waar een klein dorpje lag. Helaas geen oase zoals we die kennen uit de Neckermann gids maar een soort nederzetting van allemaal niet-afgebouwde huisjes. Het laatste dorpje voordat we de woestijn in gingen. We bezochten hier het huis van onze gids Ahmed die ons hartelijk welkom heette en ons voorstelde aan zijn zoon, dochter en Bedoeïnen vrouw. Hij bracht ons een hele grote schotel met allemaal kommetjes met verschillende soorten spijs. Ik weet niet precies wat we allemaal gingen eten maar hij zat er zelf met zijn vingertjes aan. We zagen het als een teken. Een teken dat hij het ook lekker vond. Een aantal gerechten was met kaas bereid en heerlijk smeuïg. En nondeju het wás ook écht lekker bohhh.
Een half uur later zaten we in de 4×4 en haalden we zijn neef Mohamad op. De veiligheidsgordel zat vast waardoor ik hem niet kon omdoen. Ahmed moest er mee lachen. Ik moest me niet zo druk maken zei hij lachend. In de woestijn is geen politie om je een bekeuring te geven. Wat een geruststelling. Veiligheidsbesef is in dit land nog niet bij iedereen ingedaald 😂😂😂. Hierna zetten we koers richting de White desert. Een tocht van twee uurtjes.
Waar boek je dit tripje ?
Wil je dit tripje óók boeken met Ahmed ? Hij heeft een éénmansreisburootje dus je krijgt niet te maken met die hoge kosten die een normaal reisburo telt. Hij komt je zelfs ophalen in Caïro. Zie hier zijn instagrampagina: White Desert, Egypt (@safari_bahariya_oasis) • Instagram-foto’s en -video’s
Black desert
Als eerste bereikten we de Black desert, onze eerste stop ten zuiden van de Farafra Oase. Ahmed vertelde dat deze woestijn zo is genoemd vanwege de miljoenen zwarte vulkanische brokstukjes die het woestijnlandschap hadden bedekt. In de Jura-tijd, zo’n 180 miljoen jaar geleden, hadden we hier niet kunnen rondrijden want er was in die tijd altijd wel een vulkaantje wat stond te braken. We zagen hier ook ontelbaar veel vulkaantjes. Van die hele kleintjes maar ook hele grote ! Er zat “helaas” géén leven meer in. Wind en erosie hebben er voor gezorgd dat er nu een dikke laag zwarte stof op de bergen ligt. Het leek wel alsof de vulkanen een hoedje op hadden en dat we op een andere planeet rondreden. Ahmed vond het steeds leuker worden en begon al mee te zingen met zijn Arabische muziek. Hij begon ons Arabische woordjes te leren en wij hem natuurlijk Nederlandse woordjes. Rara welke 😂
Toerisme
Overigens is het toerisme hier pas 25 jaar geleden begonnen. De allereerste toerist, een Zwitser die luisterde naar de naam Rene, ligt hier begraven. We zagen in deze uithoek van Egypte ook nauwelijks toeristen (drie 4×4’s op twee dagen tijd). Toch wel apart.
White desert
Ahmed maakte ineens een scherpe bocht en dook door de middenberm heen om vervolgens op de verkeerde weghelft zo’n 200 meter te spookrijden. “Kijk de gek”: zei ik nog tegen Angelica. In de Oekraïne had ik al eens met ene Igor zo’n 25 km spook gereden. Voor onze begrippen is dit not done. Hetzelfde als bellen achter het stuur. Hamada zat ook al 20 minuten te bellen op de heenweg vanuit Caïro. Toen ik hem zei dat ik het wel prettig zou vinden dat ie twee handen aan het stuur zou houden klemde hij de telefoon tussen zijn kaak en schouder. Met zijn hoofd in een hoek van 45 graden reed hij zo nog 10 minuten verder met 100 km/uur. Sucht. Als het niet kan zoals het moet dan moet het zoals het kan.
Ahmed zag in de verte het punt wat hij zocht en minderde vaart. Hij draaide een zandpad naast de snelweg op en stopte even om zijn 4×4 in te schakelen. Vanaf nu ging het dus beginnen: een eerste glimp van het 300 vierkante kilometer grote nationale park van de Witte Woestijn. Nog geen vijf minuten later ontsprongen verblindend witte krijtrotsen uit de grond. We zaten midden in een surrealistisch landschap van door de wind heel mooi gecreëerde rotsen. Bij zonsondergang verlichtte de zon de rotsen met oranjeroze tinten en toen het bijna donker was leek het wel een spookachtig Arctisch uiterlijk zoals ik dat heb leren kennen in Lapland. Man, man, wat mooi. Met afstand de mooiste woestijn die ik ooit heb gezien. Zouden we Rihm-gazelles gaan zien ? Of vosjes ? Of zandkatten ?
Overnachting
Het was rond de klok van 17:00u en het zou snel donker worden. Ahmed zocht naar een goede rots om zijn 4×4 naast te zetten. Nadat we de 4×4 uitgeladen hadden maakten we eerst een kampvuurtje en daarna bouwden we ons tentje op. Voor onze neus ontpopten Ahmed en Mohamad zich als ware koks. We kregen gegrilde kip vandaag ! Hmm ! Met miljarden sterren die op je bordje kijken smaakt zo’n kippetje toch nét wat beter 😍⭐️. Daarna vertelden we nog wat en gingen we naar bed. We sliepen in een slaapzak op een dun matrasje maar onder ons was een heerlijk bed van zand dat zich goed liet vormen. Om 03:00u moest Angelica er even uit want na het glas jus d’orange in Gizeh liep het niet meer zo lekker daar onder. Poepen in de woestijn. Lifetime experience 😂.
Crystal mountain
‘s Morgens waren we al vroeg op. Ahmed vulde een flesje water en liep richting een rotsblok zo’n 50 meter verderop. Ik zelf zocht ook een goede steen maar nam wel gewoon een rolletje wc-papier mee. Ben absoluut niet vies van dit soort dingetjes maar mijn poeperd afvegen met mijn hand en dan schoonmaken met water gaat mij te ver. Tenminste vandaag. Na het ontbijt reden we weer terug en deden nog even Crystal mountain aan, een bergkam tussen de Bahariya-oase en de Farafra-oase. Hier lag het Calciet kristal gewoon voor het oprapem. Overal waar je keek lagen deze mooie stenen. Een heel kleintje heb ik stiekem meegepikt. Foei 😂.
Speciale note voor Ahmed
Het komt niet vaak voor dat ik in mijn blogs iets schrijf over gidsen. Gewoon omdat ik normaal gezien een pesthekel aan gidsen heb omdat ze er maar op los ratelen met hun oeverloos gelul over details wat mij niet boeit. Ahmed hing echter de gids uit zoals een gids dit naar mijn mening hoort te doen. Lekker ouwehoeren en tussendoor een en ander vertellen over wat je ziet. Daarbij stopte hij zijn 4×4 bij de plekjes waar wij de mooiste kiekjes konden maken. Hij was tijdens deze twee dagen heel bezorgd om Angelica en zelfs bij terugkomst in Caïro belde hij op om te vragen hoe het met haar ging. Hij gaf ons een hele doos verse dadels mee voor onderweg in de trein van Caïro naar Aswan binnenkort. Mocht je ooit deze trip willen doen dan is dit je man ! Vanaf het vliegveld in Caïro pikt hij je op en brengt je naar de White desert 🌵.
Vrienden van Dutch Traveljunk
Gwen Gehl maakt overhéérlijke taarten in alle soorten en maten. Onderstaande chocolade taart is gemaakt voor échte “sjlokmoele” gezien de vulling van chocolade ganache en Zwitserse meringue botercrème. De topping van allerlei chocolade stukjes zorgt er voor dat het water in jouw mond loopt !
Kijk even op haar pagina en bestel gewoon lekker die taart 🎂. Man gönnt sich ja sonst nichts 😜.
FB:
https://www.facebook.com/gwen.gehl
Instagram:
https://instagram.com/gwengehl?utm_medium=copy_link
Email Gwen:
Gwengehl@hotmail.com
