Cemetery King Size Dick

“Houd je doekje voor je mond”: beet de monnik zijn pupil toe toen hij zich over het stervende lichaam van de plaatselijke scharenslijper boog. Net op dat moment kwam het stervende lichaam met een droge hoest weer even tot leven. Het was te laat. Kleine bacteriën drongen door in de mond van de 18-jarige monnik Andulf. Hij werkte net twee weken in de leprozerie de Melatenhof in Keulen. Snel spoelde hij zijn mond met bier op advies van zijn leermeester. Hierna moest hij 30 dagen wegblijven van anderen om verdere verspreiding te voorkomen. Was hij besmet met deze rare ziekte ? Zou hij binnen nu en twee jaar klauwhanden of stompvoeten krijgen ? Zou hij blind worden zoals vele andere monniken die hier werkten ? Sinds de Arabieren in 1056 delen van Spanje hadden bezet had lepra kans gezien west-Europa binnen te dringen. Miljoenen mensen raakten sindsdien invalide. Anno 2021 is er nog steeds géén vaccin. Nederland telt per jaar 5-10 Leprapatiënten die de ziekte hebben meegenomen uit het buitenland.  De melaatsen die in de 12^e eeuw stierven in deze leprozerie werden begraven op het kerkhof waar we vandaag waren. Wel liefst 55.000 graven zijn in dit mooie park van bijna 90 voetbalvelden groot, te bewonderen. Je kunt gerust je boterhammen meenemen want je bent hier wel een paar uurtjes zoet. In de derde grootste stad van Duitsland met bijna drie keer zoveel inwoners als Amsterdam ligt een grote groene oase van rust. Door één van de acht ingangen wandelden we het park binnen. Hier was weinig deutsche structuur te herkennen want buiten de rechte hoofdpaden heb je ook veel kleine paadjes tussen de graven door. Veel graven liggen verstopt achter dichtbegroeide struiken of bomen. Overledenen zijn niet alleen onder een stele, een zerk of in een graftombe begraven maar sommigen liggen gewoon onder een dikke kei of onder een hoopje aarde. De arme sloebers liggen aan de buitenzijde van het immens grote kerkhof. De notabelen en rijkeren hebben mooie praalgraven en liggen dicht bij het kruispunt van de twee hoofdwegen van het park. We vonden het raar dat er complete gezinnen met kleine kinderen of verliefde jongeren hand in hand rondliepen. Gewoon, ter ontspanning. Het is dan wel een kerkhof maar de mensen in Keulen zien het meer als een gigantisch park waar je gewoon een wandeling maakt en je kleine kinderen leert fietsen. Er zijn ook hele bijzondere graven. Zo zijn de baby-en kindergrafjes uitbundig versierd met speelgoed in alle kleuren. Maar er zijn ook grappige grafteksten te lezen zoals die van de “Familie KING SIZE DICK”. Ook zagen we een graf met allemaal vlaggetjes boven een fraai uitgedost hoopje aarde van waarschijnlijk een heel geliefd iemand vanwege het feit dat ze hem de König der Körnerstrasse noemden. Kortom: houd je zoals ik méér van kerkhoven dan van stijve babyborrels dan is dit je plek.